Μετά τον ΚΑΝΑΚΗ, τη ΒΙΟΣΩΛ, τη ΜΕΤΚΑ, τον Κιολεϊδη, δεκάδες μικρές βιοτεχνίες του μετάλλου, η εταιρεία ΚΟΝΤΙ, θυγατρική του παγκόσμιου παραγωγού χάλυβα ArcelorMittal, αποφάσισε να μετατρέψει την επιχείρηση σε μικρομάγαζο, θέτοντας όλο το προσωπικό σε τρίμηνη διαθεσιμότητα (2+1 μήνες), εκβιάζοντας με 60 απολύσεις ή λουκέτο του εργοστασίου.
Κοινή συνισταμένη, παρά τους επί μέρους ιδιαίτερους λόγους, η παγκόσμια οικονομική κρίση που καθορίζει τις εξελίξεις σε κάθε χώρα. Η δημοσιονομική κατάρρευση και χρεοκοπία του ελληνικού καπιταλισμού επιδεινώνει δραματικά όλες τις εξελίξεις, μεταφέροντας άμεσα τη χρεοκοπία στο ίδιο το κράτος και σε κάθε επιχείρηση με μια γιγαντιαία επιχείρηση κοινωνικής καταστροφής.
Η εργατική τάξη είτε θα αντιμετωπίσει τα οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα με τη δικιά της ανεξάρτητη πολιτική, είτε θα δεθεί στο άρμα της καπιταλιστικής καταστροφής.
Οι αγώνες που διεξάγονται σήμερα, διάσπαρτοι σε όλη τη χώρα, αντιμετωπίζουν το βασικό πρόβλημα ότι τα παλιά συνδικαλιστικά όπλα δεν επαρκούν, καμία άσκηση «πίεσης» δεν ανατρέπει το μνημόνιο, τις απολύσεις, τις διαθεσιμότητες, την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, τα λουκέτα, την υποβάθμιση της ζωής εκατομμυρίων εργατών, ούτε καν οι χιλιάδες απεργοί της 5ης του Μάη έξω από τη βουλή.
Η προδοτική στάση των συνδικαλιστικών ηγεσιών ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, αποδεικνύει τα όρια του επίσημου συνδικαλισμού, δηλαδή την υποταγή στο μνημόνιο και το αστικό κράτος. Η κατάσταση αναπαράγεται σε εργατικά κέντρα, ομοσπονδίες και πρωτοβάθμια σωματεία.
Όσα από αυτά βρεθούν στη δίνη εργατικών αγώνων, όπως της ΚΟΝΤΙ, αντιλαμβάνονται γρήγορα ότι χωρίς μια πλατιά κοινωνική υποστήριξη και χωρίς ένα πολιτικό σχέδιο για τα συλλογικά συμφέροντα της εργατικής τάξης, είναι αδύνατον να νικήσουν. Οι σημερινοί αγώνες δεν γίνονται για την άσκηση «πιέσεων» γιατί το αδιέξοδο της κρίσης θέτει με επιτακτικό τρόπο το ποια κοινωνική τάξη θα χρεοκοπήσει και ποια όχι. Το σημερινό αστικό κράτος δεν μπορεί να ικανοποιήσει κανένα αίτημα με «ενέσεις κοινωνικής ευαισθησίας».
Τα νέα στοιχεία της εποχής μας, να διασταυρώνονται παλιοί και νέοι εργαζόμενοι, συνδικαλισμένοι και ασυνδικάλιστοι, άνεργοι, μόνιμοι και ελαστικά απασχολούμενοι μέσα σε νέες μορφές αυτοοργάνωσης, στις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, τις επιτροπές αγώνα και διάφορες συλλογικότητες που συντάσσονται με τα αιτήματα της εργατικής τάξης, είναι οι μορφές που πρέπει να προωθηθούν σε πανεθνική κλίμακα ως μορφές μιας νέας οργάνωσης της εργατικής τάξης για να δοθούν αποτελεσματικά οι εργατικοί αγώνες, όχι πια στη βάση των μεμονωμένων συμφερόντων του ενός ή του άλλου εργοστασίου ή κλάδου αλλά για την υπεράσπιση και διεκδίκηση των συλλογικών συμφερόντων της εργατικής τάξης, που σπάνια χωράνε σε ομοιοεπαγγελματικά συνδικάτα και πολύ περισσότερο σε συνδικάτα δεμένα με το αστικό κράτος, την εργοδοσία ή τους κομματικούς εκλογικούς μηχανισμούς.
Η απόφαση των εργαζομένων να δημιουργήσουν μια ανοικτή Επιτροπή Αγώνα για να δοθεί ο αγώνας ενάντια στην ανεργία και το λουκέτο της ΚΟΝΤΙ, κινείται στη σωστή κατεύθυνση των νέων μεθόδων που έχουν ξεπηδήσει από τις ανάγκες της ταξικής πάλης.
Πολιτικές προτάσεις που αναγορεύουν σε «ύψιστο καθήκον» τη συνέλευση των αντιπροσώπων του ΕΚΒ για να αναπαραχθεί η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, οι κομματικοί συσχετισμοί και η πολιτική αδράνεια στις επιταγές του μνημονίου, των τροϊκανών ή της …κάλπης, πρέπει να προβληματίσουν όσους τις προτείνουν ή τις υιοθετούν. Υπενθυμίζουμε ότι η προσπάθεια συντονισμού πρωτοβάθμιων σωματείων για τον ΚΑΝΑΚΗ είχε ζωή μέχρι τις εκλογές του ΕΚΒ, ενώ πιθανότατα ένας νέος συντονισμός διοικήσεων ή αντιπροσώπων του ΕΚΒ να παραταθεί μέχρι τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές.
Σχολιάζοντας τη ρήση του Παπακωνσταντίνου ότι «η κατάρτιση του προϋπολογισμού είναι ο τετραγωνισμός του κύκλου», είχαμε επισημάνει ότι αυτό είναι το συνώνυμο του συνδυασμού της οικονομικής χρεοκοπίας και μιας νέας εξέγερσης. Καθώς το πρώτο σκέλος έχει ήδη αποδειχτεί, οι όροι για το δεύτερο συσσωρεύονται με γοργά βήματα, με το ένα εκατομμύριο άνεργους, τη καταστροφή των μικρομεσαίων στρωμάτων και την κοινωνική δυσφορία και οργή να απογειώνεται.
Καθώς οι πολιτικές λύσεις για την εργατική τάξη δεν είναι ακόμα ορατές σε πλατιά εργατικά στρώματα, η πολιτική αμηχανία στη συνείδηση των εργατών αλλά και το κοινωνικό σοκ που παράγει μια σχετική αδράνεια, ερμηνεύεται από τους αστούς πολιτικούς ως κοινωνική…συναίνεση, μαζί με τη προώθηση του συνένοχου συνθήματος ότι «τα φάγαμε μαζί».
Αν όμως η εργατική τάξη δεν έχει ακόμη έτοιμες πολιτικές λύσεις, η ίδια η αστική εξουσία και κυρίως το διεθνές χρηματιστηριακό κεφάλαιο, δεν μπορεί να λύσουν το γόρδιο δεσμό της χρηματιστηριακής φούσκας, πυροδοτώντας μια ευρωπαϊκή εργατική εξέγερση. Το πείραμα της ελληνικής δημοσιονομικής προσαρμογής επιχειρείται να εφαρμοστεί σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο, ξεσηκώνοντας το ευρωπαϊκό προλεταριάτο.
Ο αστός πολιτικός Σαρκοζί, που πρώτος αναγνώρισε τις επιπτώσεις του ελληνικού Δεκέμβρη 2008 με το απόφθεγμα «μην γίνει της Αθήνας στην Ευρώπη», δέχεται τα πρώτα οργανωμένα πυρά του γαλλικού προλεταριάτου ενάντια στο πρόγραμμα συνταξιοδότησης.
Οι εργάτες της ΚΟΝΤΙ δεν έχουν άλλο δρόμο από το να παλέψουν τις δυσμενείς επιπτώσεις της κοινωνικής καταστροφής με τα δικά τους ΟΧΙ, που μπορούν να γίνουν γρήγορα ΟΧΙ ολόκληρης της κοινωνίας.
ΟΧΙ απολύσεις, ΟΧΙ λουκέτα, ΟΧΙ μνημόνια.
Τη κρίση να πληρώσουν οι καπιταλιστές!
Συσπειρωθείτε τώρα στην Επιτροπή Αγώνα Εργαζομένων ΚΟΝΤΙ.
Γιάννης Χατζηγιάννης
Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Εργαζομένων-Ανέργων
23/10/2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου