Στην ερώτηση γιατί δεν συμμετείχαμε στο "Σύνταγμα",ενώ επιλέξαμε την πορεία στις 15/6/11,η ΑΝ.Α.Σ.Α απαντάει στους φίλους και συντρόφους που διερωτώνται:
δεν είναι ελιτισμός, είναι συνειδητή πολιτική επιλογή και την εξηγούμε.
Μια πλατεία γεμάτη κόσμο, ειρηνικό, που ανταλλάσει ιδέες ελεύθερα κάνοντας πηγαδάκια, δε ενοχλεί κανένα, εκτός των διερχομένων μεταξύ σταθμού μετρό και παζαριού στην Ερμού ή των διαφόρων γραφείων.
Στην ουσία,αυτός είναι ο ορισμός της πλατείας.
Τι ήταν αυτό που είχε διώξει τόσες δεκαετίες τον κόσμο από τις πλατείες;Η τηλεόραση και η τρομοκρατία που αναπαράγει,για τον κοινωνικό έλεγχο,μέσω τηλεκοντρόλ.
Άρα στην ουσία αυτή η δομή που κάποιοι έστησαν σαν διαμαρτυρία στην κάθε πλατεία δεν απειλεί με ανατροπή.Απλά ίσως κατοχυρώνει το δεδομένο ανθρώπινο δικαίωμα να βρίσκεται σε μια πλατεία.
Το απειλητικό για το σύστημα θα ήταν:ο κόσμος στις πλατείες με ταξικά χαρακτηριστικά και δράσεις στο δρόμο για την ανατροπή.
Στο δρόμο σφίγγεις τη θηλιά γύρω απ' το λαιμό τους,ενώ με τη λογική της "πλατείας" είναι σαν να τους λέει κανείς:"έπαψα να κάθομαι στον καναπέ και παθητικά ν' ακούω το δελτίο της ΓΑΔΑ στις ειδήσεις."
Η πολιτική σούπα της έλλειψης πολιτικού πλαισίου, μέσω της άμεσης δημοκρατίας που ονομάζουν την διαδικασία τους οι καταληψίες του συντάγματος, το μόνο που μπορεί με αργό ρυθμό να παράγει είναι μια συνισταμένη των πολιτικών συνιστωσών. Κάποιοι απορρίπτουν τον καπιταλισμό, κάποιοι θέλουν να τον μεταρρυθμίσουν ώστε να είναι πιο βιώσιμος, κάποιοι θέλουν να τον απελευθερώσουν. Για μας είναι άσκοπη η διαδικασία ανεύρεσης μιας μέσης λύσης. Θα ήταν λάθος μας να εμπλακούμε σε συζήτηση με κάποιους για την μείωση του χρέους, την εξυγίανση του κρατικού μηχανισμού, όταν δεν δεχόμαστε σύνορα πάνω στη γη που χαρακτηρίζονται από ρατσιστικές και αντιλαϊκές σημαίες και σύμβολα. Σκοπός μας είναι να ανατρέψουμε το καθεστώς των συνόρων και της στρατιωτικής βιομηχανίας, κι όχι να εξυγιάνουμε το κράτος.
Παρ' όλα αυτά η γενική απεργία στις 15/6/11,έδωσε ταξικό χαρακτήρα στη γενικότερη διαμαρτυρία.Έφερε σε επαφή το εργατικό κίνημα, με το κίνημα της πλατείας.Εκεί που τα κοράκια μέσα απ' τις κάμερες περίμεναν τον διχασμό, η δολοφονική καταστολή έφερε τους διαμαρτυρόμενους ανθρώπους πιο κοντά αντιμετωπίζοντας ένα κοινό εχθρό.Οι κόκκινες και μαυροκόκκινες σημαίες δεν απειλούσαν ποτέ τον λαό, αλλά τα αφεντικά του.Ο διχασμός αν υπάρχει είναι,ή με τους εργάτες ή με τα αφεντικά.Οι δεύτεροι φρόντισαν κι έφυγαν απ' τη μέση νωρίς, ενώ οι πρώτοι αντιστάθηκαν όσο και όπως μπορούσαν.Αυτή την σύνδεση τη θεωρούμε ένα πρώτο θετικό βήμα προς τη λύση.Και τη λύση δε θα την παρουσιάσει ποτέ κανένας βουλευτής στο κοινοβούλιο για ψηφοφορία, ούτε κανένα κανάλι.Τη λύση θα την δώσουμε εμείς οργανώνοντας τις προτάσεις μας μεταξύ μας στους δρόμους και τα αμφιθέατρα.
Αυτή η επιφυλακτικότητα με τα κόμματα είναι κάτι που μοιραζόμαστε με τον κόσμο της πλατείας.
Εμείς όμως διαχωρίζουμε τα κόμματα σε κοινοβουλευτικά και μη. Τα πρώτα έχουν φροντίσει να αποκλείσουν τον λαό από τη πολιτική διαδικασία, να τον στείλουν σπίτια του, εκπροσωπώντας τον τάχα μου, πουλώντας τον αλλεπάλληλες φορές, ώστε να διατηρηθεί αυτή η μιζέρια που αποκαλούν αστική δημοκρατία. Τα μεγάλα συνδικάτα είναι τμήμα του προβλήματος αυτού, αφού κάθε κοινοβουλευτικό κόμμα αποκλείει τον εργαζόμενο και από αυτήν την διαδικασία συμμετοχής.Όπλο τους οι εκλογές και η ψευδαίσθηση της επιλογής αντιπροσώπων, τα ίδια κομματόσκυλα και εργατοπατέρες μας ξεπουλάνε στα αφεντικά σαν αρνιά στη κρεαταγορά.Η κοινωνία όμως έχει το δικαίωμα να οργανωθεί μέσω σωματείων, πολιτικών οργανώσεων, ομάδων που το πολίτευμα συστηματικά προσπαθεί να φιμώσει.Αυτές οι οργανώσεις είναι το χρώμα μιας εργατικής πορείας, μέσα στο γκρίζο του λαϊκού αποκλεισμού από τα κόμματα και τα μεγαλο-συνδικάτα.Αυτά τα χρώματα δε θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται εχθρικά από τους αγανακτισμένους γιατί το μόνο που κάνουν είναι προτάσεις προς αυτούς. Η εχθρικότητα θα έπρεπε να στραφεί σε αυτούς που δεκαετίες τώρα παίζουν παιχνίδια στη πλάτη του λαού, άλλοι με φοβέρες, κι άλλοι με ψεύτικες ελπίδες. Στρογγυλοκάθισαν στις βουλευτικές καρέκλες και μας κοροϊδεύουν, αυτά τα γκρίζα κόμματα.
Γι αυτό καταγγέλλουμε τον διωγμό των συντρόφων του ΚΚΕ (μ-λ) και κάθε άλλης πολιτικής ομάδας που οργανώθηκε από εργάτες και απευθύνεται στους εργάτες, και μάλιστα από ανδρείκελα που κρύβουν την πολιτική τους ταυτότητα κάποιου γκρίζου κοινοβουλευτικού μαγαζιού. Και σύντροφοι δεν είναι κάποιοι από κόμμα, είναι όλοι αυτοί που οργανώνονται να αγωνιστούν, κομουνιστές, αναρχικοί, διεθνιστές, αντιφασίστες.
Η καταστολή στο λαό δεν προέρχεται μόνο από τα σώματα ασφαλείας του πολιτεύματος, αλλά και από όλα τα πλοκάμια του αστικού πολιτεύματος. Κομματικά στελέχη, δημοσιογράφοι, ιδιοκτήτες ΜΜΕ, και παρακράτος δολοφόνων, έχουν τα τελευταία χρόνια ξαμολυθεί να μας διασπάσουν και να μας αδυνατίσουν.Κάποιοι αντιστεκόμαστε σε αυτή τη σταυροφορία και ο τρόπος που επικοινωνούμε και ενημερωνόμαστε για τις κινήσεις τους είναι μέσα από αυτές τις μικρές οργανώσεις, τις συλλογικότητες, τα εγχειρήματα, που το σύστημα των γκρίζων προσπαθούν να αποκρύψουν.Κολλάμε αφίσες, μοιράζουμε κείμενα, οργανώνουμε συγκεντρώσεις, πορείες, και γενικότερα επικοινωνούμε τις ιδέες μας στον υποταγμένο λαό, ντόπιο και μετανάστη.Εμείς είμαστε το χρώμα μιας κοινωνίας αλληλέγγυας και αυτοργανωμένης, μέσα στο γκρίζο των αφεντικών, μέσα από την ομίχλη του δακρυγόνου, στους κρότους των οβίδων, ανάμεσα στα γκλομπ τους, ξεπροβάλλουμε με χρωματιστές σημαίες και πανό, και με τη γροθιά υψωμένη στον ουρανό, ζητάμε ένα κόσμο καλύτερο."Ουτοπία δεν είναι ο κόσμος των ονείρων μας, ουτοπία είναι να πιστέψεις ότι αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει"!
Βρεθήκαμε αμήχανα μακρυά απ' τη πλατεία με επιφυλακτικότητα τις πρώτες βδομάδες.Σποραδικές επισκέψεις,μας απογοήτευσαν,καθώς η μόνη ένδειξη οργάνωσης έμοιαζε να προέρχεται από μεγάλο κομματικό γραφείο.Διαθέσαμε το χρόνο μας και την ενέργεια μας σε δράσεις στις γειτονιές μας και οργανώνοντας ότι μπορούσαμε και θεωρούσαμε προτεραιότητα.Παρ' όλα αυτά έχουμε στο παρελθόν υποστηρίξει το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να βρίσκεται σε πλατείες και πάρκα, και να διατηρούνται αυτά σαν πλατείες και πάρκα διαθέσιμα στο κάθε άνθρωπο εκτός από τον μισάνθρωπο.Δώσαμε μάχες για αυτό, αγωνιστήκαμε, τρέχαμε νύχτα μέρα για κάτι τέτοιο.Δε διανοούμαστε να μας κατηγορήσει κάποιος σαν αντιμέτωπους σε αυτό, στην συνάθροιση ανθρώπων σε πάρκα και πλατείες.
Τη στιγμή όμως που στις γειτονιές μας σφάζουν και χτυπούν αθώους ανθρώπους, επειδή το χρώμα τους και τα χαρακτηριστικά τους διαφέρουν από αυτό του ντόπιου μισάνθρωπου, του φασίστα, έχουμε ταχθεί στο μέτωπο αυτό για να μπορέσει ο κάθε διωγμένος να βρεθεί στη πλατεία και να συμμετάσχει, και ο μισάνθρωπος να κρυφτεί και πάλι στο αυγό και στη κοιλιά του φιδιού που προήρθε.Βάζουμε την ελευθερία και την αξιοπρέπεια του κάθε ανθρώπου σαν προτεραιότητα των δράσεων μας, ανάμεσα στο μισθό μας, το ασφαλιστικό μας ταμείο, τη σύνταξή μας, το κόστος μεταφοράς μας, ακόμα και την λιγοστή μας διασκέδαση.Το μόνο που δεν μας απασχολεί είναι η εθνική μας ασφάλεια! Αυτό είναι το παραμύθι που χρεώνει κάθε εργάτη της γης με την ασφάλεια των κεφαλαιούχων, βάζοντας εργάτες να σκοτώσουν εργάτες. Αυτό ακριβώς συμβολίζουν και οι σημαίες της πάνω πλατείας, το σύστημα ασφαλείας των κεφαλαίων.
Όταν ακούμε κάλεσμα πολιτικό, με ταξικό χαρακτήρα αφιλόξενο στον εργοδότη και κάθε είδους αφεντικό, να βγούμε στο δρόμο...εκεί θα είμαστε πάντα παρόντες.Δεν το επιλέξαμε μόνο στις 15/6/11 ενάντια στην επιλογή της πλατείας Συντάγματος,πάντα εκεί βρισκόμασταν:ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ.
ΑΡΡΩΣΤΕΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
ΥΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Ο ΚΟΜΟΥΝΙΣΜΟΣ
ΑΝ.Α.Σ.Α
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου