Έναρξη του φεστιβάλ με συζητήσεις για την κρίση
Με την πραγματοποίηση δύο εκδηλώσεων-συζητήσεων με επίκεντρο την κρίση και την αναγκαιότητα της εξόδου από αυτήν με κατεύθυνση αντικαπιταλιστική, άρχισε το πρώτο διεθνές Φεστιβάλ Αμεσης Δημοκρατίας που πραγματοποιείται μέχρι και αύριο στους χώρους της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ.
Η κρίση στο χώρο της εργασίας, από τον παραδοσιακό συνδικαλισμό στους αυτόνομους εργατικούς αγώνες ήταν το θέμα της πρώτης συζήτησης με ομιλητές τον Lars Rohm από την Αναρχοσυνδικαλιστική Ενωση Γερμανίας FAU και τον Θοδωρή Θεοδωρόπουλο από την αντιεξουσιαστική εφημείδα Βαβυλωνία.
LARS ROHM
Ο Γερμανός αναρχοσυνδικαλιστής αναφέρθηκε στο δυσμενές εργασιακό περιβάλλον που βιώνουν οι εργαζόμενοι σε όλη την Ευρώπη, με την εφαρμογή των ελαστικοποιημένων εργασιακών σχέσεων και της αυξημένης εργασιακής ανασφάλειας.
Ειδικότερα στη Γερμανία με τις αλλαγές στο εργασιακό τοπίο, την επισφάλεια των νέων, τις περικοπές μισθών.Παράλληλα, καταγράφεται ένα ζήτημα αλλαγών στο εργατικό κίνημα, αφού τα θεσμικά συνδικάτα βρίσκονται σε μία εταιρική συνεργασία με το κράτος, χωρίς να κάνουν τις απεργίες και τις διαδηλώσεις όπως βλέπουμε στην Ελλάδα. Ειναι συγκεντρωτικά και συμβιβασμένα, ενώ τα αποκεντρωμένα πρωτοβάθμια συνδικάτα λειτουργούν καλύτερα στην προώθηση των εργασιακών αιτημάτων. Ετσι, στη Γερμανία το συνδικαλιστικό κίνημα δεν είναι αποτελεσματικό. ΓΙα αυτό και η σαφέστατη διαφοροποίηση της FAU από αυτά.
Στη συνέχεια αναφέρθηκε σε κάποιες πρακτικές της FAU στο Βερολίνο, όπου μετά από συνεχείς κινητοποιήσεις υπέρ των επισφαλώς εργαζομένων σε άθλιες συνθήκες εργασίας , προκάλεσε την αντίδραση του κατεστημένου, το οποίο άρχισε μια δικαστική διαμάχη με το συνδικάτο μας. Τελικά μετά από περιπέτειες και αγώνες αναγνωριστήκαμε ως συνδικάτο που μπορεί να συνάπτει συλλογική σύμβαση εργασίας. Κατέληξε δε επισημαίνοντας ότι ο αγώνας μας έδειξε πόσο σημαντικό είναι να προωθούμε τα αποκεντρωμένα σωματεία βάσης σε μια αυτοδιαχειριζόμενη λειτουργία και αυτόνομη δράση προς όφελος των εργαζομένων.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ
Το μέλος της Βαβυλωνίας αναφέρθηκε στις πολλαπλές δυνατότητες που δημιουργούνται από την κρίση στον κόσμο της εργασίας για να επαναφέρει τα προτάγματα της κοινωνικής απελευθέρωσης και χειραφέτησης στο προσκήνιο. Συγκεκριμένα ως τέτοια ανέφερε τα αυτοοργανωμένα κινήματα γειτονιών, πόλεις, σε εργασιακών χώρων, δράσεων για το περιβάλλον, σε πειραματικές κοινοτικές αυτοδιεύθυνσης. Κύρια χαρακτηριστικά αυτών είναι η άμεση δημοκρατία, η άμεση δράση, η αυτοδιαχείριση, οι λαϊκές συνελεύσεις, οι λαϊκοί κοινωνικοί αντιθεσμοί, οι αυτοθεσμοί των καταπιεσμένων κοινωνικών στρωμμάτων, οι φορείς κοινωνικής αντιεξουσίας, πέρα και έξω από την επικράτεια του κράτους και του κεφαλαίου.
Κατόπιν αναφέρθηκε στην ιστορία της πρόσφατης οικονομικής κρίσης εντοπίζοντάς την στην παγκοσμιοποίηση των αγορών που αντανακλά δομικές αλλαγές στον καπιταλισμό και στην καπιταλιστική κατάρρευση που οφείλεται στις αντιδραστικές επεκτατικές αναδιαρθρώσεις και μετασχηματισμούς του καπιταλισμού από το 1973 και μετά-ως αποτέλεσμα της κρίσης υπερσυσσώρευσης του κεφσλαίου και της ήττας του εργατικού κινήματος. Ειδικότερα στην Ελλάδα το ξεδίπλωμα της συστημικής κρίσης κουρελιάζει το μεταπολιτευτικό κοινωνικό συμβόλαιο, με το κράτος πρόνοιας και τον καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο. Οπως επισημαίνει: η ίδια η κρίση είναι ο καπιταλισμός που εδράζεται στην ύπαρξη του κέρδους και της εμπορευματικής καταναλωτικής κοινωνίας και όχι απλά τα ποσοστά κερδοφορίας του κεφαλαίου ή την παρεμβατική ισχύ του κράτους.
Ακολούθως αναφέρθηκε στην κρίση στον χώρο εργασίας, που κύριο αρακτηριστικό έχει την χειραγώγηση και την ενσωμάτωση της εργατικής τάξης. Ο μετασχματισμός της εργασίας σε ατομική βάση έφερε τον εργαζόμενο-επιχειρηματία του εαυτού του. Ο κρατικός συνδικαλισμός αναπαράγει τους όρους του κοινωνικού συμβολαίου, με το μεσσιανικό δόγμα της καρτερίας, τις κοινοβουλευτικές διαμεσολαβήσεις και αντιπροσωπεύσεις. Κατέληξε επισημαίνοντας την αναγκαιότητα ανάπτυξης αυτόνομων εργατικών αγώνων, με νέους εργατικούς αντιθεσμούς ως φορείς αντιεξουσίας. Στόχος η επανοικειοποίηση της εργασίας και της ίδιας της ανθρώπινης ζωής.
Η οικονομική κρίση και η κρίση νοήματος του συνδικαλισμού ήταν το θέμα της βραδινής συζήτησης με ομιλητές τους Επαμεινώντα Σκυφτούλη από την Αντιεξουσιαστική Κίνηση Αθήνας και τους Jelle Bruinsma της ολλανδικής πρωτοβουλίας "Η Ελλάδα είναι παντού" και τον Peter Bohmer, οικονομολόγος-συνεργάτης του Znet στις ΗΠΑ.
ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΤΑΣ ΣΚΥΦΤΟΥΛΗΣ
Ο εκπρόσωπος της ΑΚ Αθήνας άρχισε την τοποθέτησή του με την αναφορά στον καπιταλισμό ως το σύστημα που θέτει στο επίκεντρο την οικονομία με το σύνολο των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων και το εμπόρευμα ως την ουσία του. Η αμφισβήτησή του έγιν μέσα σε αυτό μέσω ενός καπιταλιστικού φαντασιακού. Η κριτική στον καπιταλισμό ήταν ιδεολογική, αφήνοντας στο απυρόβλητο το εμπόρευμα. Αφού αναφέρθηκε σε διάφορες φάσεις με την επικράτηση ενός προτεσταντικού ήθους, παθητικού μηδενισμού και την επαναθεμελίωση του καπιταλισμού μέσα από κρίσεις, επισήμανε ότι ανάμεσα σε εμάς και την κοινωνική πραγματικότητα δεν θα πρέπει να παρεμβάλλεται η ιδεολογία. Είχαν δίκιο οι καταστασιακοί που έλεγαν κάποτε ότι η φλόγα που θα κάψει τον φασισμό πρέπει να κάψει κι όλες τις ιδεολογίες.
Κατέληξε την ομιλία του σε επτά αρχές-κατευθύνσεις ενός κινήματος.:
1. Αμεση δημοκρατία
2. Αυτονομία (έναντι της ερτερονομίας)
3. Αδιαμεσολάβητο
4. Μη αντιπροσώπευση
5. Γενικευμένη ανακλητότητα
6. Ισότιμη συμμετοχή
7. Καθολική πολύμορφη πολυεπίπεδη αυτοδέσμευση της κοινωνίας
JELLE BRUINSMA
Tο μέλος της ολλανδικής οργάνωσης "Η Ελλάδα είναι παντού" άρχισε την ομιλία του με την σναφορά στη δημοκρατία και την αναγκαιότητα επαναδιεκδίκησης της έννοιας της. Η σημερινή δημοκρατία βασίζεται σε μία ψεύτικη βάση κομματικών σχηματισμών, με τις ελίτ πάντα να διαστρευβλώνουν τις έννοιες. Η κρατική μορφή διακυβέρνησης εφαρμόζεται προς υποστήριξη των εχόντων έναντι των μη εχόντων. Μια δημοκρατί ατης απάτης (Τσόμσκι) με κυριαρχία μιας αυταρχικής ελίτ ιδιοκτητών και μάνατζερς. Το εμπόδιο στη ριζική αλλαγή είναι οι μεγάλες ανισότητες και το πως λίγοι άνθρωποι πέρνουν αποφάσεις για τόσους πολλούς. Με μια αριστερά να προβαίνει σε γενικόλογες αναφορές.
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στα συμβαίνοντα στην Ελλάδα και στην οργάνωση που έχει ξεδιπλωθεί στην Ολλανδία "η Ελλάδα είναι Παντού". Όπως είπε: Το κάναμε αυτό γιατί κρίναμε ότι η Ελλάδα αποτελεί ένα πειραματόζωο και όσα γίνουν στην Ελλάδα θα μεταφερθούν και στην Ολλανδία και την υπόλοιπη Ευρώπη. Κατέληξε δε, διατυπώνοντας το όραμα για μια ζωή ελευθεριακών κοινοτήτων και στόχο τη βελτίωση της ζωής των ανθρώπων και τη δημιουργία ελεύθερων χώρων. Για μας η Ελλάδα των ημερών μετά τη δολοφονία Γρηγορόπουλου αποτελεί παράδειγμα και τέτοιες εξεγέρσεις είναι που φοβούνται.
PETER BOHMER
Ο συνεργάτης του Znet αναφέρθηκε στις αιτίες της παρούσας οικονομικής κρίσης, εντοπίζοντάς τες στην εφαρμογή του νεοφιλελευθερισμού. Με αρχή την απάντηση στα κινήματα του Τρίτου Κόσμου, φτάσαμε στη δαιμονοποίηση των δημόσιων αγαθών και την εκθείαση των ιδιωτικών μέσα στις ΗΠΑ. Οπου ακόμη και οι φυλακές ιδιωτικοποιούνται ή προωθούνται μισθοφόροι τύπου Blackwater. Ενώ παράλληλα γενικεύεται η συρρίκνωση των κοινωνικών προγραμμάτων. Παουρίασε ανακυτικά τον στραγγαλισμό μιας σειράς χωρών της Λατινικής Αμερικής , όπου σήμερα αμφισβητείται έντονα ο νεοφιλελευθερισμός με την ανάπτυξη κοινωνικών κινημάτων, όπως των αυτόχιονων, των γυναικών και άλλα.
Το ζήτημα σήμερα είναι το πώς οι άνθρωποι θα αντιδράσουν στα σχέδια των ελίτ και θα αναπτυχθεί μ ια εναλλακτική τόσο στην Ελλάδα όσο και στον υπόλοιπο κόσμο. Ένα πρώτο βήμα μπορεί να είναι η απαίτηση να πληρώσουν οι πλούσιες ευρωπαϊκές χώρες αυτές του νότου που αντιμετωπίουν προβλήματα. Ένα άλλο μέτρο μπορεί να είναι η παύση πληρωμών, όπως είχε γίνει στη Ρωσία το 1998 και πήγε καλύτερα από ότι αν είχε υπακούσει στο ΔΝΤ. Πρέπει να υπάρξει κινητοποίηση για ανάκληση των συμφωνιών με το ΔΝΤ και με μερική ή πλήρη παύση πληρωμών. Όπως στην Αργεντινή το 2001, όπου αφού βυθίστηκε η χώρα στην ανέχεια και ένα πρώτο δύσκολο τρίμηνο, στη συνέχεια η χώρα παρουσίασε μια αύξηση του ΑΕΠ κατά 60%. Μια άλλη πολιτική είναι οι πράσινες δημόσιες επενδύσεις, τα μέτρα αναδιανομής του πλούτου, η θέσπιση αυστηρών οικονομικών κανόνων. Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να μετασχηματιστεί και χρειάζεται η ανάπτυξη κινημάτων για να προχωρήσουν σε μεταρρυθμίσεις και επαναστικές αλλαγές. Εγώ δίπλα στο βλάλτε φωτιά, συμπληρώνω το: ξαναδημιουργήστε. Ο δικός σας αγώνας είναι και δικός μας !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου