Η Καμάρα μίλησε…
H δυνατότητα συγκρότησης του πόλου αντίστασης κ ανατροπής των από-τα-κάτω είναι εδώ.
Η Καμάρα μίλησε. Χωρίς τυμπανοκρουσίες και μεγάλα λόγια, χωρίς αφορισμούς και επιδέξιες πολιτικές ταχυδακτυλουργίες που δεν ταιριάζουν με την αγωνιστική-εργατική κουλτούρα μπορούμε να πούμε ότι τα υλικά συγκρότησης του πόλου αντίστασης των από-τα-κάτω στο εργατικό και κοινωνικό κίνημα εμφανίστηκαν ετοιμοπόλεμα και ενσυνείδητα.
Η μαζικότητα της ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ πορείας των Σωματείων και Κινήσεων Βάσης την οποία επιδιώξαμε με την πολιτική μας στάση όλο το προηγούμενο διάστημα με παρεμβάσεις μέσα στα σωματεία, με ανοιχτές προσκλήσεις σε όλα τα κομμάτια του αντιγραφειοκρατικού και αντιθεσμικού μπλοκ, με τη συνεννόηση με ευρύτερα κομμάτια του κοινωνικού αγώνα όπως τα διόδια, με τις αφισοκολλήσεις με τις διαρκής εξορμήσεις στις γειτονιές και στους χώρους εργασίας, αλλά πάνω από όλα με την πίστη ότι ο κόσμος, οι εργαζόμενοι, η νεολαία μπορούν να στηριχτούν στις δικές τους δυνάμεις.
Να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Πιστεύουμε ότι είναι ικανοί για τα πάντα, χωρίς αφεντικό, χωρίς κυβερνήτη, χωρίς θεό (μπας και ξεφορτωθούμε και τον παπά μαζί του), χωρίς αρχηγό, χωρίς γραφειοκράτη, χωρίς θεσμικό συνδικαλιστή που σε πουλάει και σε αγοράζει χωρίς πέμπτες φάλαγγες να αλωνίζουν στο στρατόπεδό μας, χωρίς όλους αυτούς η κοινωνία είναι ικανή να μεταμορφώσει τον ίδιο τον εαυτό της σε μια νέα κατάσταση που θα εκλείψει η εκμετάλλευση και η καταπίεση, θα αναβλύσει η ελευθερία σε όλα τα επίπεδα.
Θα ήταν ανόητο από μέρους μας να πιστεύουμε σ’ αυτή την μεγάλη αφήγηση της κοινωνίας που φέρνει τούμπα τον γνωστό κόσμο και να αδυνατούμε να εμπιστευτούμε τις ίδιες δυνάμεις για να διοργανώσουν μια πορεία, μαχητική και αξιοπρεπή.
Για μας καταδείχτηκε ότι ο «τρίτος πόλος» των από-τα-κάτω δεν είναι ένα εγκεφαλικό σχέδιο κάποιων ιδιότροπων γραφικών αλλά μια πραγματική αναγκαιότητα των εργαζομένων, της νεολαίας και όλων των καταπιεσμένων στρωμάτων της κοινωνίας, και αυτό καταδείχτηκε γιατί η φετινή πορεία της Καμάρας δεν μπορεί να εκτιμηθεί σαν αριθμητικό άθροισμα των πολιτικών δυνάμεων που την οργάνωσαν. Κανένα κομμάτι δεν μπορεί να έχει το θράσος να διεκδικήσει για τον εαυτό του τον πολύ περισσότερο κόσμο από όσο αντιστοιχεί στην οργάνωσή του. Και αυτό πιστεύουμε είναι ξεκάθαρο, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά.
Αυτό όμως που θα είχε ένα νόημα να διαυγασθεί με πολιτικούς όρους είναι γιατί κάποια κομμάτια ήταν τόσο επιφυλακτικά απέναντι στις δυνάμεις των εργαζομένων που δεν θέλουν να εξαρτώνται από τη γραφειοκρατία.
Η Κίνηση Εργατικής Χειραφέτησης & Αυτοοργάνωσης με όσες δυνάμεις είχε έδωσε μια πρώτη μάχη όχι για να μετρήσει κεφάλια αλλά για να υπάρξει η επιλογή της ανεξάρτητης από τους εργατοπατέρες πορεία και μια δεύτερη για να μη διασπαστεί από καμία κομματική οργάνωση η ενιαιότητα της.
Σ’ αυτή την προσπάθεια υπήρξε μια μεγάλη επιτυχία που είναι η ίδια η πορεία και μερικές επιμέρους ελλείψεις. Κι επειδή μας αρέσει να μιλάμε καθαρά:
Ένα κομμάτι που θα μπορούσε να συμμετέχει στην ενιαία πορεία των Σωματείων και των Κινήσεων Βάσης, των Διοδίων και των αντιγραφειοκρατικών και αντιθεσμικών οργανώσεων δυστυχώς προσπέρασε κι έφυγε. Δεν το κρύβουμε η στάση του μας ξένισε.
Ένα ακόμα κομμάτι μένει να εξηγήσει στο κίνημα γιατί άλλαξε την τακτική που ακολουθούσε όλο το περασμένο διάστημα την 25η ώρα. Κι αν εξ’ αρχής η πρόταση του ήταν για ανεξάρτητη πορεία τότε γιατί έσπαγε τα πλαίσια μέσα στις γενικές συνελεύσεις των σωματείων, με τη λογική ότι άλλο χωριστή συγκέντρωση άλλο και ξεχωριστη πορεία; Είναι ή δεν είναι η ΓΣΕΕ σημείο σύγκλισης; Και τελικά, είναι απαραίτητη η οργανωτική διάσπαση της ΓΣΕΕ και η ολοκληρωτική απομόνωση του ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ και της ΔΟΜΗΣ της από την μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων για να υπάρχει στέρεο έδαφος κάτω από τα πόδια ενός επαναστατικού εργατικού κινήματος;
Την επόμενη μέρα πώς θα συνεχίσουν οι αγώνες; Με παρακάλια στη ΓΣΕΕ μπας και οπλίσει καμία κούφια ντουφεκιά, ή βγαίνοντας στο προσκήνιο με το συντονισμό των Εργατικών Σωματείων & Κινήσεων Βάσης, στην τακτική της διαμόρφωσης ενός Ανεξάρτητου από το θεσμικό συνδικαλισμό Εργατικού Κέντρου Αγώνα, που θα δώσει τη μάχη απέναντι σε αφεντικά, κεφάλαιο, ΕΕ και ΔΝΤ.
Με βάση την παραπάνω λογική και πίστη θέλουμε να πούμε ότι για μας είναι αρνητικό που και η επιτροπή του banquet δεν βρέθηκε στην Καμάρα μαζί με πολλούς από τους συναγωνιστές που στηρίξανε τον αγώνα. Αυτό το επισημαίνουμε γιατί πιστεύουμε ότι δεν αρκεί να κάνεις έναν ανεξάρτητο αγώνα αλλά πρέπει και αυτός να δίνει παράδειγμα σε όλα τα επίπεδα στους υπόλοιπους αγωνιζόμενους. Εμείς πιστεύουμε ότι στόχος δεν είναι να αλλάξουμε τους συσχετισμούς μέσα στη σάπια ΓΣΕΕ. Στόχος πρέπει να είναι ο αγώνας για δημιουργία ενός παράλληλου κέντρου αγώνα των από-τα-κάτω το οποίο θα έχει απέναντι του τόσο το κεφάλαιο και την εξουσία όσο και τις λογικές ενσωμάτωσης και ξεπουλήματος. Ο συμβολισμός που θα έδινε η παρουσία του banquet στην ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΟΡΕΙΑ θα ήταν πολύ δυνατός και αφ’ ετέρου πιστεύουμε θα αγκαλιαζόταν από ακόμα περισσότερο κόσμο, μιας και στην Καμάρα πιστεύουμε τα αυτιά και τα μάτια είναι πιο ανοιχτά από αυτά των επαγγελματιών συνδικαλιστών της ΓΣΕΕ.
Τέλος θα θέλαμε να δώσουμε και μια εικόνα για το τι αντιμετώπισε η πορεία της ΚΑΜΑΡΑΣ στο δρόμο. Την ώρα που η ΓΣΕΕ έκανε αμέριμνη την πορεία της, την ίδια στιγμή η πορεία της Καμάρας με περίπου 5.000 κόσμο είχε περικυκλωθεί από την κεφαλή μέχρι την ουρά της από δυνάμεις των ΜΑΤ. Οι μάσκες έχουν πέσει. Όποιος μιλά ακόμα για δημοκρατία είναι ή απλά ηλίθιος ή πληρωμένος χαφιές του καθεστώτος. Και μιλάμε για καθεστώς γιατί ακόμα και στα μάτια του πιο ανίδεου όλα τα επιχειρήματα του «δημοκρατικού πολιτεύματος» έχουν εκπέσει. 10.000 μέλη του οργανωμένου στρατού κατοχής πόλεων του καθεστώτος της φασιστικής στρατοκρατίας στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, σημαίνει ότι η εξουσία δεν ενδιαφέρεται πια να φτιασιδωθεί κρύβοντας τους μισθοφόρους της «στην πιο κάτω γωνία». Αντιθέτως γνωρίζοντας την οργή του κόσμου που βράζει για το μόνο που ενδιαφέρεται είναι πώς θα παραμείνει με νύχια και με δόντια στη θέση της. Κι επειδή το κράτος ασφάλειας είναι το παρόν και το μέλλον που μας επιφυλάσσουν, η κρατική τρομοκρατία είναι το απαραίτητο εργαλείο διαχείρισης της οργής. Πλέον η σύγκρουση με τους μισθοφόρους το επόμενο διάστημα παίρνει χαρακτήρα γενικής σύρραξης με το καθεστώς αφού μόνο οι προϊστάμενοι τους επιδοκιμάζουν την παρασιτική και εν ίδει τρομοκρατίας παρουσίας τους στους δρόμους.
Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ που εκδηλώνεται ανοιχτά με την ΣΤΡΑΤΟΚΡΑΤΙΑ στους δρόμους που ζούμε και εργαζόμαστε, στη κοινωνία που μας ανήκει, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ.
Κλείνοντας να πούμε ότι παρ’ όλη την προκλητικότητα των μισθοφόρων όλα τα μπλοκ της Καμάρας δείξαν μια συντροφική αλληλεγγύη και μια στάση συνέπειας απέναντι στη ίδια την πορεία και τον κόσμο της. Από την αγωνιστικότητα και τη δυναμική των Πρωτοβάθμιων Σωματείων Βάσης και την κοινωνική ανυπακοή του μπλοκ των Διοδίων, από τις συναγωνιστικές αλυσίδες των μπλόκ της αντικαπιταλιστικής αριστερας μέχρι του αναρχικού μπλοκ, οι συναγωνιστές στάθηκαν πραγματικά στο ύψος των περιστάσεων.
Είναι αυτή η συνέπεια που μας κάνει να πιστεύουμε ότι στην επόμενη στροφή το ξέσπασμα ενός οργανωμένου ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ, όχι σαν ευχολόγιο αλλά σαν αναγκαία κατάρα των καταπιεσμένων θα μας κάνει να τα πούμε μια και καλή τοσο με τους μισθοφόρους όσο κυρίως και με τους πολιτικούς και οικονομικούς προισταμένους τους.
Κίνηση Εργατικής Χειραφέτησης & Αυτοοργάνωσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου