Ως εδώ, κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ

Ως εδώ, κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ 

 27 Ιουλίου 2012

 Ονομάζομαι Γιάννης Κοκκινάτος και ήμουν επικεφαλής του κινήματος των Συμβασιούχων που δημιουργήθηκε το 2003. 

 Γιατί δημιουργήθηκε το κίνημα;

Ο τότε υπουργός του ΠΑΣΟΚ Δημ. Ρέππας, δημιούργησε τότε ένα Προεδρικό Διάταγμα–έκτρωμα, που είχε τόσες εξαιρέσεις που δεν δικαιώθηκε ούτε ένας συμβασιούχος!

Σε δηλώσεις μου τότε, είχα πει πως το εν λόγω Προεδρικό Διάταγμα θα μπορούσε κάλλιστα να μπει στο Βιβλίο Γκίνες!!!
Εμπνευστές στη δημιουργία του κινήματός μας ήταν ο Αλέκος Αλαβάνος και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης.

 Ο Αλέκος Αλαβάνος «ξετρύπωσε» στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μια Κοινοτική Οδηγία για τους συμβασιούχους, oδηγία που η κυβέρνηση Σημίτη απέκρυπτε μέχρι τότε επιμελώς.
 Απευθυνθήκαμε τότε και στα δύο μεγάλα κόμματα, προσπαθώντας να πάρουμε δεσμεύσεις για το πρόβλημά μας. Τρεις μέρες πριν από τις εκλογές του 2004 και συγκεκριμένα στις 4.3.2004, μας κάλεσε ο μετέπειτα Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής και δεσμεύτηκε πως αν εκλεγεί, θα δώσει οριστική λύση στο καθεστώς της ομηρείας των συμβασιούχων. Εννοείται πως στις εκλογές του 2004, όλοι οι συμβασιούχοι στηρίξαμε, σαν ένδειξη ευγνωμοσύνης τον Αλέκο Αλαβάνο, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα την σχεδόν οριακή είσοδο του Συνασπισμού στη Βουλή (ποσοστό 3,15%).

Έκτοτε, κύλησε πολύ νερό στο μύλο. Στο «ΠΟΝΤΙΚΙ» της 6ης Σεπτεμβρίου του 2007 (λίγο πριν τις εκλογές του 2007), είδαμε μια φωτογραφία-έκπληξη, που αν είμασταν παχύσαρκοι, ίσως και να’χαμε πάθει εγκεφαλικό!!!
Ο Αλαβάνος, παρουσία κάμερας της ΕΡΤ, «ευλογούσε» το...
κίνημα του εργατολόγου της ΓΣΕΕ, που δημιουργήθηκε από τη ΓΣΕΕ, η οποία ξαφνικά έδειξε να ενδιαφέρεται για τους συμβασιούχους, ενώ στην ουσία ήθελε απλώς να κοντράρει το δικό μας κίνημα! Η εξήγηση απλούστατη: ο Αλαβάνος, σκεπτόμενος καθαρά πολιτικάντικα και θεωρώντας σίγουρα τα δικά μας «ψηφαλάκια», αποφάσισε να ψαρέψει στα θολά νερά του κινήματος του εργατολόγου, μπας κι εξασφαλίσει και κάποια πασοκικά ψηφαλάκια! Αποφασίσαμε να μην κάνουμε δημόσια καταγγελία για τον Αλαβάνο. Μπορεί να εξοργιστήκαμε με την πολιτικάντικη στάση του, δεν έπαυε όμως να είναι ο ευεργέτης μας. Έτσι, αποφασίσαμε κοινώς να «δώσουμε τόπο στην οργή». Ελάχιστοι βέβαια συμβασιούχοι ψήφισαν Συνασπισμό. Οι περισσότεροι ψήφισαν από αντίδραση ΚΚΕ κι άλλοι δεν πήγαν καθόλου να ψηφίσουν. Και τώρα λίγα λόγια για τον προσωπικό μου «Γολγοθά». Από το 2003 και μετά, υφίσταμαι ένα ανελέητο κυνηγητό από τον Οργανισμό στον οποίο εργάζομαι (ΟΑΕΕ). Προσχηματικές αναφορές που αποσκοπούσαν στο να με εκφοβίσουν και να μου δημιουργήσουν εμπόδια στα συνδικαλιστικά μου καθήκοντα. Ποιοι κρύβονταν πίσω απ’ όλα αυτά; Συνήθως οι συνδικαλιστές των μονίμων! (Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται). Μετά την έκδοση του Π.Δ. 164, που δικαίωνε 33.000 συμβασιούχους, αποφασίσαμε να συνεχίσουμε τον αγώνα, απαιτώντας την πλήρη υλοποίηση της πρωθυπουργικής δέσμευσης. Δεν είμασταν υποχρεωμένοι να το κάνουμε αυτό. Δεν είμασταν θεσμικό όργανο. Είμασταν κίνημα! Απλώς το είδαμε καθαρά συνειδησιακά. Αποκλείστηκαν από τη ρύθμιση δεκάδες χιλιάδες συμβασιούχοι τελείως ανεξήγητα. Το κυνηγητό εις βάρος μου αποκτά πλέον χαρακτήρα χιονοστιβάδας. Ένα παράδειγμα: Επί 18 μήνες φορούσα ορθοπεδικό κολλάρο γιατί η διοίκηση μου απαγόρευε να πηγαίνω για θεραπεία σε κρατικό νοσοκομείο αν και είχα προσκομίσει στην υπηρεσία την απαραίτητη βεβαίωση!!! Κι όταν το θέμα μου έφτασε στη Βουλή από τον Χάρη Καστανίδη, η Διοίκηση ξεδιάντροπα απάντησε: Ας πάει (εγώ) σε Ιδιωτικό Θεραπευτή-ριο!!! Ερώτημα: Με ποια μισθοδοσία; Όταν τα πράγματα χειροτέρευσαν, αποφάσισα να γράψω ένα υπόμνημα. Απευθυνόταν στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τους αρχηγούς των κομμάτων, στο Συνήγορο του Πολίτη, τη Διεθνή Αμνηστεία κλπ. Ο συνεργάτης του Τσίπρα κ. Θεόδωρος Κόλλιας (δεν λέω «σύντροφος» μη μαγαρίσουμε και τις λέξεις), μου έταξε στην κυριολεξία λαγούς με πετραχήλια. Ότι θα φέρουν το θέμα στη Βουλή, θα παρέμβουν στο Συνήγορο του Πολίτη και άλλα πολλά. Κι όταν του ζήτησα αριθμό πρωτοκόλλου, μου απάντησε: «Είναι δυνατόν σύντροφε να μη με εμπιστεύεσαι;» Σήμερα, μετά από 3 ολόκληρα χρόνια, δοκίμασα οδυνηρή έκπληξη όταν διαπίστωσα ότι ο συνεργάτης του αρχηγού ξέχασε το υπόμνημά μου στο συρτάρι του και κανένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ δεν γνώριζε τίποτε για την τραγωδία που βίωσα όλα αυτά τα χρόνια!!! Εδώ και δύο ολόκληρα χρόνια, αν και η Υπηρεσία μου γνώριζε τα σοβα-ρότατα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζω (τα οποία βασικά προέκυψαν από τις αυθαιρεσίες του πρώην Διοικητή του ΟΑΕΕ κ. Κόντου εις βάρος μου), με μεταχειριζόταν σαν κλητήρα!!! Ήμουν στην κυριολεξία το παιδί για όλες τις δουλειές. «Πήγαινε πάρε υπογραφές», «πήγαινε βγάλε φωτοτυπίες», «κατέβα κάτω και βάλε την προκήρυξη στην είσοδο», «πήγαινε στο αρχείο να φέρεις ένα φάκελλο». Μια μέρα, η προϊσταμένη μ’ έστειλε να της πάρω το παντελόνι απ’ το καθαριστήριο! Ορντινάντσα κανονική δηλαδή! (Ορντινάντσα κατά Μπαμπινιώτη σημαίνει: ο υποτακτικός, αυτός που εκτελεί εντολές!) Έχω δύο πτυχία, γνωρίζω 3 ξένες γλώσσες κι έχω πάνω από 10 Σεμινάρια Επιμόρφωσης. Όταν μια μέρα είπα στην προϊσταμένη πως κάθησα 20 χρόνια στα θρανία, μου απάντησε: «Και 50 να κάθησες, το ίδιο μου κάνει!!!» Και η υποτιθέμενη ευαισθησία της Υπηρεσίας: Κάθε Τετάρτη με άφηναν στις 12 να πηγαίνω στο ιατρείο πόνου του Νοσοκομείου «ΣΩΤΗΡΙΑ», όπου με παρακολουθούσαν δύο καταπληκτικοί γιατροί. Η Διεύθυνση του προσωπικού μου «Νταχάου», είναι: Μεσογείων 364, 2ος όροφος. Το μόνο θετικό που θα μου μείνει από την τραγωδία που βίωσα εκεί μέσα, είναι οι ευχές και τα ευχαριστώ δεκάδων ηλικιωμένων ασφαλισμένων που σκιζόμουν κι έκανα τα πάντα για να τους εξυπηρετήσω. Το ποτήρι ξεχείλισε πριν από 10 μέρες. Έκανα μία επέμβαση κι επειδή είχα πυρετό, έλειψα για 5 ημέρες. Όταν γύρισα, η Προϊσταμένη είχε το θράσος να μου πει: «Η τάδε υπάλληλος ήρθε με διάρροια, εσύ δεν μπορούσες να’ρθεις με πυρετό;» Την επόμενη μέρα επανέφερα το θέμα κι εκείνη άρχισε να με βρίζει σκαιότατα: αλήτη, ψεύτη, αχάριστο κι άλλα πολλά ουρλιάζοντας, με αποτέλεσμα να διασύρομαι σ’ ολόκληρο το κτίριο!!! Να σημειωθεί πως η συγκεκριμένη προϊσταμένη, πριν από λίγο καιρό, μου έβαλε χωρίς λόγο τις φωνές και μετά είπε πως αυτό το έκανε γιατί είμαι Κεφαλονίτης, έχω άποψη και προσωπικότητα και ήθελε να μου «σπάσει τον τσαμπουκά»!!! Είναι προφανές πως η εν λόγω κυρία δεν θα ήταν προϊσταμένη ούτε στα Τίρανα της Αλβανίας! (Κι αυτό το γράφω χωρίς καμιά ρατσιστική διάθεση). Είναι δεδομένο: στο Ελληνικό Δημόσιο περνάνε ζωή χαρισάμενη όσοι κρατάνε το στόμα τους κλειστό κι όσοι ρουφιανεύουν!!! Έπαθα πραγματικό ΣΟΚ!!! Δύο μερόνυχτα δεν κοιμήθηκα και οι σφίξεις έφτασαν τις 140-150 με αποτέλεσμα ν’ αρχίσω ειδική αγωγή. Όταν δε πήγα στο ιατρείο πόνου στο «ΣΩΤΗΡΙΑ» και τους είπα τι συνέβη, τα έχασαν. Ασχολήθηκαν μαζί μου 1 ώρα και 20 λεπτά, για να με συνεφέρουν και μου είπαν: Αν αγαπάς τον εαυτό σου και θέλεις να επιβιώσεις, δεν θα ξαναγυρίσεις σ’ αυτό το περιβάλλον!!! Ακολούθησα πιστά την εντολή τους και από τη Δευτέρα 23-7-2012 άρχισα να παίρνω άδεια άνευ αποδοχών!!! Κι αυτό θα γίνεται μέχρις ότου μετακινηθώ σε άλλο φορέα. Σκέφτηκα πως είναι προτιμότερο να επιβιώσω και να πεινάσω, παρά να γυρίσω εκεί και «να με τελειώσουν»!!! Κι όλα αυτά εξαιτίας της εγκληματικής αμέλειας – αδιαφορίας του κυρίου Θεόδωρου Κόλλια!!! Η ιατρική βεβαίωση του ιατρείου πόνου του Νοσοκομείου «ΣΩΤΗΡΙΑ», είναι καταπέλτης. Ανάμεσα στα άλλα, αναφέρει: επαγγελματική εξουθένω-ση (Burnout)!!! Τι θα πείτε τώρα, κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ; Ότι λυπάστε; Ότι ζητάτε συγνώμη; Είναι πολύ αργά πια!!! Παρ’ όλα αυτά, αποφάσισα να έρθω και πάλι σε επαφή με στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Τι αντιμετώπισα: παγερή αδιαφορία. Κανείς μα κανείς δεν έδειξε αληθινό ανθρώπινο ενδιαφέρον. Οι περισσότεροι είχαν δουλειές και δεν είχαν χρόνο! Το αποκορύφωμα: μίλησα με άτομο που εκτιμούσα και μου απάντησε σχεδόν μαλώνοντάς με: «Σύντροφε, εγώ είμαι υπεύθυνη στη σκιώδη κυβέρνηση για θέματα εξωτερικής πολιτικής!!! Δεν είμαι αρμόδια για τα δικά σου προβλήματα!!! Θα απευθυνθείς στον Παναγιώτη Λαφαζάνη». Εδώ και 15 μέρες περιμένω μια νομική συμβουλή από γνωστή δικηγόρο, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, εις μάτην! Κατόπιν όλων αυτών, έχω να πω στον κύριο Τσίπρα: Μαζέψτε τα στελέχη σας και πριν μιλήσετε για μαρξισμό, κάντε καλύτερα σεμινάρια. Ασχοληθείτε με το τι σημαίνει αλληλεγγύη, συντροφικότητα, ανθρωπιά κλπ. Εγώ πλέον, μ’ όλη αυτή τη συσσωρευμένη αδιαφορία από μέρους σας και μόνο ακούγοντας τη λέξη ΣΥΡΙΖΑ νοιώθω αλλεργία και απέχθεια. Τα παθήματα όμως, γίνονται μαθήματα. Δεσμεύτηκα στον εαυτό μου, πως δεν θα ξαναπλησιάσω την κάλπη! Αγαπητοί Συριζαίοι, καλή σας τύχη, αλλά μακριά από μένα. Μετανοιώνω οικτρά γιατί στις τελευταίες εκλογές, παρ’ όλους τους ενδοιασμούς μου, όχι μόνο σας ψήφισα, αλλά έκανα και αγώνα για σας!!! Το νου σας τον έχετε στο πως θα μαζέψετε περισσότερα ψηφαλάκια. Οι περισσότεροι από σας, είστε πολιτικάντηδες και δεν έχετε ευαισθησίες! Όλα τα παραπάνω αποτελούν αλήθειες και μόνο. Η λέξη «ψέμα» δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό μου. Κι αυτός είναι ο λόγος που ούτε ασχολήθηκα, ούτε σκοπεύω να ασχοληθώ με την πολιτική. Αν κάποιος από σας διαφωνεί με τα όσα έγραψα, προκαλώ το οποιοδήποτε στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, από τον κλητήρα της Κουμουνδούρου μέχρι και τον Πρόεδρό σας, σε αντιπαράθεση. Κάτι ακόμα: ο οποιοσδήποτε στη θέση μου θα ερχόταν με απόσπα-ση σε σας, δεν θα έχανε ούτε ένα ευρώ και θα ζούσε ζωή χαρισάμενη. Εγώ διαφέρω ευτυχώς: τη χρυσή οκταετία του ΠΑΣΟΚ 81-89, ήμουν στέλεχος του ΠΑΣΟΚ. Όχι μόνο δεν αξιοποίησα προς όφελός μου τη συγκυρία, αλλά δεν πήρα ούτε καν μία θέση στο Δημόσιο, όταν αυτές μοιράζονταν με σημειώματα από τα βουλευτικά γραφεία. Πίστευα, δυστυχώς, στην αξιοκρατία, λέξη τελικά άγνωστη για το λεξικό του ΠΑΣΟΚ. (Επιστολή προς τον Σημίτη στην «Ελευθεροτυπία», 16.6.2001). Που έκανα τη στρατιωτική μου θητεία; Ενώ μπορούσα να είμαι στο Πεντάγωνο και να πηγαίνω κάθε μέρα σπίτι μου; Σ’ ένα ορεινό φυλάκιο, 700 μίλια από το σπίτι μου, χωρίς νερό και ηλεκτρικό!!! Δεν χρωστάω τίποτα και σε κανέναν! Ατυχήσατε, λοιπόν, κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ μαζί μου! Φιλική συμβουλή: Αλλάξτε ρότα γιατί αλοίμονο, η ανηφόρα με την κατηφόρα απέχουν πολύ λίγο!!! Θα μπορούσα σήμερα να βρίσκομαι στη Βουλή. Ακόμα και ο Καρατζαφέρης το 2007 πρότεινε σ’ εμένα και στον Προβατά να κατέβουμε υποψήφιοι με το ΛΑΟΣ για να δικαιωθεί το κίνημά μας, κάτι που φυσικά δεν αποδεχτήκαμε. Δεν θα έμπαινα με τίποτα στη Βουλή και με κανένα κόμμα. Θεωρώ το χώρο της Βουλής, χώρο αλλοτρίωσης και ξεπεσμού. Ελάχιστοι από τους 300 νοιάζονται πραγματικά για μας. Οι περισσότεροι νοιάζονται για την προβολή τους και μόνο!!! Τι με κράτησε μέχρι τώρα ζωντανό, εδώ και 10 χρόνια που βιώνω έναν πραγματικό «εργασιακό μεσαίωνα»; Η πίστη μου στο Θεό και ο Τσε Γκεβάρα. Ο Χριστός και ο Τσε ήταν και οι δυο επαναστάτες, ο καθένας με τον δικό του τρόπο και στη δική του εποχή. Διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας τη ζωή του Τσε, έπαιρνα δύναμη και κουράγιο για να συνεχίσω. Και είναι πραγματικά τραγικό για την ανθρωπότητα το γεγονός πως ένας επαναστάτης που δολοφονήθηκε πριν από τόσα πολλά χρόνια (9-10-1967) είναι ο μόνος που εξακολουθεί να με εμπνέει μέχρι σήμερα. Κάτι τελευταίο: σκέφτομαι πλέον σοβαρά να φύγω στο εξωτερικό. Τι να κάνω σε μια χώρα που η εντιμότητα κοντεύει πλέον να αποτελεί ποινικό αδίκημα; Μετά τα όσα έχω περάσει όλα αυτά τα χρόνια, πιστεύω πως δικαιούμαι πλέον να ζήσω κάποια χρόνια αξιοπρεπώς. Και δυστυχώς, οι λέξεις αξιοπρέπεια, ήθος, συντροφικότητα και αλληλεγγύη έχουν χάσει προ πολλού το νόημά τους κι ούτε πρόκειται, παρά την κρίση που βιώνουμε σαν λαός, να το ξαναβρούν!!! Έχω στην κυριολεξία αηδιάσει! Άνευ λοιπών σχολίων… Σκοπεύω να φέρω το θέμα μου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και μάλιστα είναι κάτι που θα αναθέσω σε Ισπανό Ευρωβουλευτή, τον οποίο γνώρισα στις Βρυξέλλες το 2007, για να διασύρω πλήρως τη χώρα μου καθώς και όλο το πολιτικό σύστημα. Όσον αφορά την Ελληνική Βουλή τι να πω: αν διαβάσει την παραπάνω επιστολή κάποιος Έλληνας Βουλευτής και διαθέτει τσίπα και φιλότιμο, είμαι πρόθυμος να του δώσω όλα τα στοιχεία της βρωμιάς και της δυσωδίας που βίωσα. Μη τολμήσει μόνο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ν’ ασχοληθεί μαζί μου. Είπαμε: Σας έμαθα. Κι αν εξακολουθήσετε την ίδια ρότα, θα σας μάθει όλος ο Ελληνικός λαός! Κάτι ακόμα: όλα αυτά μου συνέβησαν γιατί, αλλοίμονο, δεν ήθελα να ενταχθώ σε κάποιο πολιτικό κόμμα. Είναι προφανές ότι αν είχε συμβεί αυτό, θα είχα παραμείνει στο απυρόβλητο. Άνευ λοιπών σχολίων… Γιάννης Κοκκινάτος _____________________ Τηλ. Επικοινωνίας: 6937-273853 Υ.Γ.: Ντρέπομαι ειλικρινά για την στάση των ελληνικών εφημερίδων απέναντί μου. Απέστειλα την συγκεκριμένη καταγγελία πριν απο 10 ημέρες στις εφημερίδες: ΤΑ ΝΕΑ, ΕΘΝΟΣ, ΠΟΝΤΙΚΙ, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ ΤΥΠΟ, ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ, και ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ. Τι επακολούθησε; Πραγματική ομερτά! Ούτε μία λέξη δεν δημοσιεύτηκε! Και απ’ ότι κατάλαβα, είχαν και επικοινωνία μεταξύ τους για το δικό μου θέμα. ‘Ελεγαν: αν σου γράψουν κάτι οι άλλες εφημερίδες, τότε θα γράψουμε κι εμείς. Εν κατακλείδι: ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑΝ ΝΑ ΜΕ ΦΙΜΩΣΟΥΝ !!! Προφανώς τα πρότυπα του Ελληνικού τύπου και της Ελληνικής κοινωνίας δεν πρέπει να είναι οι έντιμοι κάτοικοι του πολύπαθου αυτού τόπου, αλλά τα λαμόγια. Αποφάσισα να καταγγείλω όλες αυτές τις εφημερίδες τόσο στο Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ όσο και στην Ευρωπαϊκή ‘Ενωση Δημοσιογράφων στις Βρυξέλλες για να μάθουν και εκεί πως λειτουργεί εν Ελλάδι η δημοσιογραφία !!! Την επόμενη εβδομάδα θα δώσω συνέντευξη σε μια Γαλλική και σε μια Βελγική εφημερίδα. Και είναι σίγουρο, πως οι Γάλλοι και οι Βέλγοι αναγνώστες θα νοιώσουν οδυνηρή έκπληξη διαβάζοντας ποιά κατάσταση επικρατεί εν έτει 2012 στην υποτιθέμενη "Ευρωπαϊκή" χώρα που λέγεται Ελλάδα!!! πηγή: Athens Indymedia