“Όλοι έχουμε τη δυνατότητα να αρθρώνουμε λόγο για τα μικρά και μεγάλα ζητήματα που μας απασχολούν στα εργασιακά μας”
“Αυτονομία και ανεξαρτησία στη λήψη αποφάσεων από κράτος και εργοδότες κόντρα στον κυβερνητικό συνδικαλισμό και στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία”.
“Με όπλο την ενότητα, τον διάλογο, και την μαζική οργάνωσή μας θα σταθούμε εμπόδιο και θα ξανακερδίσουμε όλα αυτά που μας έχουν στερήσει”
Αυτές ήταν ορισμένες μόνο φράσεις που χρησιμοποιήθηκαν κατά την “προεκλογική περιόδο” του Σ.Ε.Λ.Μ.Α. Ήταν τότε που προσπαθούσαν οι υποψήφιοι να μας πείσουν για το πόσο πολύ θέλουν να αγωνιστούμε όλοι μαζί, πάντα ενωτικά, πάντα ανεξάρτητα και “αυτοοργανωμένα”.
Όταν όμως φτάνουμε στο δια ταύτα, όταν έρχεται η ώρα να παρθούν αποφάσεις όλα αυτά τα ωραία λόγια πάνε περίπατο. Τα μέλη του ΔΣ «ξέχασαν» τις προεκλογικές τους «υποσχέσεις» για συμπόρευση με τους εργαζόμενους και για διαφανείς, δημοκρατικές διαδικασίες. Τελικά απ’ ότι φάνηκε, μάλλον ενότητα των... 11 ατόμων που είναι στο ΔΣ εννοούσαν, για διάλογο πίσω από κλειστές πόρτες και για “μαζική οργάνωση” των συνδικαλιστοπατέρων. Γιατί από τους εργαζόμενους το μόνο που θέλουν είναι εξουσιοδότηση….
Τρανταχτή απόδειξη το Δελτίο Τύπου που στάλθηκε από το ΔΣ του Σωματείου. Το Σάββατο λοιπόν γίνεται η 1η Γενική Συνέλευση μετά την εκλογή του νέου ΔΣ με θέματα τον κανονισμό εργασίας και τις νέες περικοπές που προωθεί η κυβέρνηση μέσω του ενιαίου μισθολογίου. Για όλα αυτά, που θα καθορίσουν εν πολλοίς τις συνθήκες εργασίας μας για τα επόμενα χρόνια, το Δ.Σ το μόνο που θέλει από εμάς είναι ΕΞΟΥΣΙΟΔΟΤΗΣΗ και μάλιστα εν λευκώ.
Απ’ότι φαίνεται τα μέλη του ΔΣ ξέχασαν ή επιλέγουν να ξεχάσουν τι σημαίνει Γ.Σ. Ας τους το θυμίσουμε λοιπόν. Γενική Συνέλευση είναι η διαδικασία κατά την οποία όσοι εργαζόμενοι επιθυμούν καταθέτουν προτάσεις, γίνεται διάλογος από όλους και στο τέλος ψηφίζεται από τους εργαζόμενους ποια πρόταση θεωρούν πιο σωστή για το συμφέρον τους. Τότε και μόνο τότε παίρνει εξουσιοδότηση το ΔΣ να υλοποιήσει την απόφαση αυτή. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να δώσουμε εξουσιοδότηση εν λευκώ και να τους αφήσουμε να κάνουν ότι θέλουν για εμάς χωρίς εμάς.
Είναι περιττό να αναφερθούμε στο πόσο σημαντική είναι η συνέλευση και πόσο σημαντικά είναι τα θέματα που πρέπει να απαντήσει. Η παρουσία των εργαζομένων πρέπει να είναι μαζική και δυναμική. Η αντίληψη που λέει ότι με την εξουσιοδότηση θα μπορεί το Δ.Σ να έχει καλύτερα αντανακλαστικά και να προχωρά άμεσα σε κινητοποιήσεις, προκειμένου να απαντήσει στις επιθέσεις που δεχόμαστε, είναι αποδεδειγμένα λανθασμένη. Οι εξουσιοδοτήσεις που δόθηκαν απλόχερα στο παρελθόν δεν οδήγησαν πουθενά. Όποτε αφέθηκαν τα πράγματα στα χέρια των συνδικαλιστοπατέρων δεν είδαμε καμιά προκοπή. Ακόμα και όταν πήγαιναν τα πράγματα να γίνουν πιο ριζοσπαστικά με την πίεση των εργαζομένων, πάντα κάποια δικαιολογία βρίσκανε οι «ηγέτες» μας και τα μάζευαν άρον άρον. Άλλωστε πρόσφατα είναι τα δήθεν ραντεβού με διοικήσεις, γραμματείς υπουργών ή και με τους ίδιους τους υπουργούς για «διαπραγματεύσεις» (που πάντα βέβαια έπρεπε να γίνουν χωρίς απεργία για να μην υπάρχει πίεση…) και «δεσμεύσεις» που όλως τυχαίως μείνανε στα χαρτιά.
Επιπλέον το ζήτημα της εξουσιοδότησης έχει ένα ακόμα θολό σημείο. Ακόμα κι αν το σύνολο των εργαζομένων επιθυμεί να εξουσιοδοτήσει εν λευκώ το Δ.Σ. να προχωρήσει σε κινητοποιήσεις, αυτή η εξουσιοδότηση αφορά ΜΟΝΟ και γενικόλογα την πραγματοποίηση απεργιακών κινητοποιήσεων. Κι όμως ποτέ δεν ανακοινώθηκε κάποιο πλάνο για το τι θα περιλαμβάνουν αυτές οι απεργιακές κινητοποιήσεις (συγκεντρώσεις, παραστάσεις διαμαρτυρίας, σκέτη απεργία κτλ.) όπως επίσης όποτε υπήρξε κάποια ανακοίνωση για όλα αυτά ποτέ δεν κινητοποιήθηκε κάποιος μηχανισμός έτσι ώστε να υπάρξει η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συγκέντρωση κόσμου. Βέβαια μηχανισμός κινητοποίησης των καναλιών υπήρξε πάντα και μάλιστα ιδιαίτερα δραστήριος. Άλλωστε σύμφωνα με την λογική των συνδικαλιστοπατέρων αν δεν το δείξει η τηλεόραση δεν έγινε ποτέ… Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι δεν έχει γίνει απολογισμός ΠΟΤΕ για ποιό λόγο σταμάτησαν οι απεργίες. Εφόσον η εξουσιοδότηση αφορά την πραγματοποίηση κινητοποιήσεων, δεν μπορεί το Δ.Σ να σταματά χωρίς να γίνεται εκ νέου συνέλευση όπου θα γίνεται απολογισμός των κινήσεων, εκτίμηση της κατάστασης και εφόσον κριθεί απαραίτητο παύση του αγώνα. Κατά το παρελθόν μάλιστα δεν υπήρξε ούτε καν ανακοίνωση για το τι πέτυχαν οι όποιες κινητοποιήσεις και γιατί σταματούν και αν υπάρχει κάποιο πλάνο για το μέλλον.
Καιρός λοιπόν να δοκιμάσουμε κάτι άλλο και αυτό είναι να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας. Φτάνει πια με την ανάθεση της τύχης μας στα χέρια άλλων. Καλούμε τους εργαζόμενους στην συνέλευση του Σαββάτου να υψώσουν το παράστημά τους και να μιλήσουν. Να πούνε την γνώμη τους, να κάνουν προτάσεις για την καλύτερη οργάνωση των αγώνων που έχουμε μπροστά μας και το ποιό σημαντικό, να δώσουν στους ανθρώπους που ψήφισαν να καταλάβουν ένα πράγμα. Πως στη θέση που βρίσκονται υπάρχουν για να ΥΛΟΠΟΙΟΥΝ τις αποφάσεις των εργαζομένων και όχι να ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ. Ελπίδα υπάρχει και βρίσκεται στον αγώνα. Έναν αγώνα οργανωμένο από όλους μας, διαρκή, μαζικό και ριζοσπαστικό. Πάντα σε σύνδεση με τα υπόλοιπα αγωνιζόμενα κομμάτια, ενάντια σε συντεχνιακές και αντικοινωνικές αντιλήψεις. Μόνο τότε μπορεί ο κάθε εργαζόμενος να ελπίζει σε μια καλύτερη ζωή χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.
ΟΛΟΙ & ΟΛΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 1 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ
“Αυτονομία και ανεξαρτησία στη λήψη αποφάσεων από κράτος και εργοδότες κόντρα στον κυβερνητικό συνδικαλισμό και στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία”.
“Με όπλο την ενότητα, τον διάλογο, και την μαζική οργάνωσή μας θα σταθούμε εμπόδιο και θα ξανακερδίσουμε όλα αυτά που μας έχουν στερήσει”
Αυτές ήταν ορισμένες μόνο φράσεις που χρησιμοποιήθηκαν κατά την “προεκλογική περιόδο” του Σ.Ε.Λ.Μ.Α. Ήταν τότε που προσπαθούσαν οι υποψήφιοι να μας πείσουν για το πόσο πολύ θέλουν να αγωνιστούμε όλοι μαζί, πάντα ενωτικά, πάντα ανεξάρτητα και “αυτοοργανωμένα”.
Όταν όμως φτάνουμε στο δια ταύτα, όταν έρχεται η ώρα να παρθούν αποφάσεις όλα αυτά τα ωραία λόγια πάνε περίπατο. Τα μέλη του ΔΣ «ξέχασαν» τις προεκλογικές τους «υποσχέσεις» για συμπόρευση με τους εργαζόμενους και για διαφανείς, δημοκρατικές διαδικασίες. Τελικά απ’ ότι φάνηκε, μάλλον ενότητα των... 11 ατόμων που είναι στο ΔΣ εννοούσαν, για διάλογο πίσω από κλειστές πόρτες και για “μαζική οργάνωση” των συνδικαλιστοπατέρων. Γιατί από τους εργαζόμενους το μόνο που θέλουν είναι εξουσιοδότηση….
Τρανταχτή απόδειξη το Δελτίο Τύπου που στάλθηκε από το ΔΣ του Σωματείου. Το Σάββατο λοιπόν γίνεται η 1η Γενική Συνέλευση μετά την εκλογή του νέου ΔΣ με θέματα τον κανονισμό εργασίας και τις νέες περικοπές που προωθεί η κυβέρνηση μέσω του ενιαίου μισθολογίου. Για όλα αυτά, που θα καθορίσουν εν πολλοίς τις συνθήκες εργασίας μας για τα επόμενα χρόνια, το Δ.Σ το μόνο που θέλει από εμάς είναι ΕΞΟΥΣΙΟΔΟΤΗΣΗ και μάλιστα εν λευκώ.
Απ’ότι φαίνεται τα μέλη του ΔΣ ξέχασαν ή επιλέγουν να ξεχάσουν τι σημαίνει Γ.Σ. Ας τους το θυμίσουμε λοιπόν. Γενική Συνέλευση είναι η διαδικασία κατά την οποία όσοι εργαζόμενοι επιθυμούν καταθέτουν προτάσεις, γίνεται διάλογος από όλους και στο τέλος ψηφίζεται από τους εργαζόμενους ποια πρόταση θεωρούν πιο σωστή για το συμφέρον τους. Τότε και μόνο τότε παίρνει εξουσιοδότηση το ΔΣ να υλοποιήσει την απόφαση αυτή. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να δώσουμε εξουσιοδότηση εν λευκώ και να τους αφήσουμε να κάνουν ότι θέλουν για εμάς χωρίς εμάς.
Είναι περιττό να αναφερθούμε στο πόσο σημαντική είναι η συνέλευση και πόσο σημαντικά είναι τα θέματα που πρέπει να απαντήσει. Η παρουσία των εργαζομένων πρέπει να είναι μαζική και δυναμική. Η αντίληψη που λέει ότι με την εξουσιοδότηση θα μπορεί το Δ.Σ να έχει καλύτερα αντανακλαστικά και να προχωρά άμεσα σε κινητοποιήσεις, προκειμένου να απαντήσει στις επιθέσεις που δεχόμαστε, είναι αποδεδειγμένα λανθασμένη. Οι εξουσιοδοτήσεις που δόθηκαν απλόχερα στο παρελθόν δεν οδήγησαν πουθενά. Όποτε αφέθηκαν τα πράγματα στα χέρια των συνδικαλιστοπατέρων δεν είδαμε καμιά προκοπή. Ακόμα και όταν πήγαιναν τα πράγματα να γίνουν πιο ριζοσπαστικά με την πίεση των εργαζομένων, πάντα κάποια δικαιολογία βρίσκανε οι «ηγέτες» μας και τα μάζευαν άρον άρον. Άλλωστε πρόσφατα είναι τα δήθεν ραντεβού με διοικήσεις, γραμματείς υπουργών ή και με τους ίδιους τους υπουργούς για «διαπραγματεύσεις» (που πάντα βέβαια έπρεπε να γίνουν χωρίς απεργία για να μην υπάρχει πίεση…) και «δεσμεύσεις» που όλως τυχαίως μείνανε στα χαρτιά.
Επιπλέον το ζήτημα της εξουσιοδότησης έχει ένα ακόμα θολό σημείο. Ακόμα κι αν το σύνολο των εργαζομένων επιθυμεί να εξουσιοδοτήσει εν λευκώ το Δ.Σ. να προχωρήσει σε κινητοποιήσεις, αυτή η εξουσιοδότηση αφορά ΜΟΝΟ και γενικόλογα την πραγματοποίηση απεργιακών κινητοποιήσεων. Κι όμως ποτέ δεν ανακοινώθηκε κάποιο πλάνο για το τι θα περιλαμβάνουν αυτές οι απεργιακές κινητοποιήσεις (συγκεντρώσεις, παραστάσεις διαμαρτυρίας, σκέτη απεργία κτλ.) όπως επίσης όποτε υπήρξε κάποια ανακοίνωση για όλα αυτά ποτέ δεν κινητοποιήθηκε κάποιος μηχανισμός έτσι ώστε να υπάρξει η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συγκέντρωση κόσμου. Βέβαια μηχανισμός κινητοποίησης των καναλιών υπήρξε πάντα και μάλιστα ιδιαίτερα δραστήριος. Άλλωστε σύμφωνα με την λογική των συνδικαλιστοπατέρων αν δεν το δείξει η τηλεόραση δεν έγινε ποτέ… Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι δεν έχει γίνει απολογισμός ΠΟΤΕ για ποιό λόγο σταμάτησαν οι απεργίες. Εφόσον η εξουσιοδότηση αφορά την πραγματοποίηση κινητοποιήσεων, δεν μπορεί το Δ.Σ να σταματά χωρίς να γίνεται εκ νέου συνέλευση όπου θα γίνεται απολογισμός των κινήσεων, εκτίμηση της κατάστασης και εφόσον κριθεί απαραίτητο παύση του αγώνα. Κατά το παρελθόν μάλιστα δεν υπήρξε ούτε καν ανακοίνωση για το τι πέτυχαν οι όποιες κινητοποιήσεις και γιατί σταματούν και αν υπάρχει κάποιο πλάνο για το μέλλον.
Καιρός λοιπόν να δοκιμάσουμε κάτι άλλο και αυτό είναι να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας. Φτάνει πια με την ανάθεση της τύχης μας στα χέρια άλλων. Καλούμε τους εργαζόμενους στην συνέλευση του Σαββάτου να υψώσουν το παράστημά τους και να μιλήσουν. Να πούνε την γνώμη τους, να κάνουν προτάσεις για την καλύτερη οργάνωση των αγώνων που έχουμε μπροστά μας και το ποιό σημαντικό, να δώσουν στους ανθρώπους που ψήφισαν να καταλάβουν ένα πράγμα. Πως στη θέση που βρίσκονται υπάρχουν για να ΥΛΟΠΟΙΟΥΝ τις αποφάσεις των εργαζομένων και όχι να ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ. Ελπίδα υπάρχει και βρίσκεται στον αγώνα. Έναν αγώνα οργανωμένο από όλους μας, διαρκή, μαζικό και ριζοσπαστικό. Πάντα σε σύνδεση με τα υπόλοιπα αγωνιζόμενα κομμάτια, ενάντια σε συντεχνιακές και αντικοινωνικές αντιλήψεις. Μόνο τότε μπορεί ο κάθε εργαζόμενος να ελπίζει σε μια καλύτερη ζωή χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.
ΟΛΟΙ & ΟΛΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 1 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ στους ΧΩΡΟΥΣ του ΜΕΤΡΟ
«ΤΑΞΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ»
taxikometopo@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου