Με κεντρικό σύνθημα της κίνησης το «η Ελλάδα ανήκει στην Ελλάδα και μόνο στην Ελλάδα» και προβάλλοντας το τρίπτυχο «Εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία, παραγωγική ανασυγκρότηση», η «Σπίθα» του Μίκη Θεοδωράκη στοχεύει να κερδίσει από την πολιτική απαξίωση του πολιτικού σκηνικού από την οργή και αγανάκτηση των μικροαστικών στρωμάτων κηρύσσοντας «πατριωτικό απελευθερωτικό αγώνα» για την διάσωση του ελληνικού καπιταλισμού από τους ξένους.
Εδώ δεν πρόκειται μόνο για δείγμα της αλλοπρόσαλλης πολιτικής του Μίκη που όπως πάντα κινείται σαν πολιτικός υαλοκαθαριστήρας
(από το Καραμανλής η τάνκς στην ενωμένη αριστερά, από από την ενωμένη αριστερά βουλευτής της ΝΔ και από κει υποστηριχτής του ΠΑΣΟΚ και του Πάγκαλου στην παράδοση Οτσαλάν)
Εδώ πρόκειται για κάτι άλλο πιο σοβαρό.
Στις συνθήκες της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης και χρεοκοπίας του ελληνικού καπιταλισμού, η επίκληση της ενότητας για την «παραγωγική ανασυγκρότηση της πατρίδας» για ένα νέο «τίμιο και δημοκρατικό καπιταλισμό» όχι μόνο είναι ανεφάρμοστο αλλά αποτελεί συνειδητή συσκότιση του αναγκαίου και ταξικού χαρακτήρα και εμπόδιο για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος της εκμετάλλευσης
Στις σημερινές συνθήκες της
Η αντίφαση κράτους έθνους και παγκοσμιοποίησης αν αναχθεί σε κύρια -πολλές φορές και σαν μόνη αντίφαση, υποβαθμίζοντας, ακόμη και εξαφανίζοντας την αντίθεση κεφαλαίου-εργασίας - όπως στην περίπτωση της σπίθας του Μ.Θ., ανοίγει την πόρτα στο ρατσισμό και, παραπέρα, στον φασισμό, που όπως εξήγησε ο Λ. Τρότσκι αγρεύει τους οπαδούς του από την μικροαστική σκόνη των απογοητευμένων μικροαστών που καταστρέφονται από την κρίση.
Άραγε είναι τυχαίο που ανάλογα συνθήματα στη Γαλλία έχει η κόρη του Λεπέν σε ένα κράμα ρατσισμού, αντισημιτισμού και αντισλαμισμού (εκστρατεία για την μαντίλα) στο όνομα της πατρίδας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και εθνικής ανασυγκρότησης;
Η μήπως είναι τυχαίο πως διάφοροι αστέρες τύπου Κούβελα, Παπαθεμελή, Ψωμιάδη, Καμμένου, Φίλια, Ζουράρι, συμμετέχουν στις συνάξεις της «σπίθας»» ενώ διάφοροι αστέρες της επιτροπής λογιστικού ελέγχου (ΕΛΕ) αλλά και του αριστερού βήματος διαλόγου φλερτάρουν με τους «σπιθιστές» στις συνάξεις τους;
«Πέραν των άλλων ο Θεοδωράκης έχει εξασφαλίσει την στήριξη του ομίλου Κυριακίδη-Λαυρεντιάδη, μέσω της ΜΚΟ του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων «Ρωμηοσύνη» […] μιλώντας για τη μειονότητα στη Θράκη θα ξεπεράσει ακόμα και τον πιο ακραίο εθνικιστή: «Πολλοί λένε ότι πρέπει να σεβόμαστε τη θέληση των ανθρώπων για την καταγωγή τους. Εγώ θα έλεγα: θες να είσαι Τούρκος; Πήγαινε στην Τουρκία». Τη φράση του σκέπασε το χειροκρότημα των παρισταμένων. Και συνέχισε γελώντας: «Τι κάθεσαι και υποφέρεις;» Στο ίδιο μήκος κύματος και ορισμένα κείμενα που προβάλλει η επίσημη ιστοσελίδα της κίνησής του Ανάμεσά τους και η θέση ότι «καλός ως αρχή ο φράκτης των 12,5 χλμ., θα χρειαστεί όμως να επεκταθεί σε όλο το μήκος των συνόρων στον Έβρο».» (Δ. Ψαρράς, «Iός» της Ελευθεροτυπίας)
Ο «πατριωτισμός» ήταν πάντα το αγαπημένο σλόγκαν των πατριδοκάπηλων και ο διεθνισμός ο εφιάλτης τους.
Χωρίς τον κοινό αγώνα Ελλήνων και ξένων εργατών, χωρίς την κοινή πάλη των ευρωπαίων εργαζομένων, η πάλη κατά της κλίκας της ΕΕ -που λυμαίνεται τον μόχθο των ευρωπαϊκών λαών και της εργατικής τάξης -ο αγώνας δεν μπορεί να είναι νικηφόρος.
Όποια και να είναι η ιστορική διαδρομή της εξέλιξης ούτε η επιστροφή στη δραχμή ούτε ο εθνικός απομονωτισμός έχουν μέλλον.
Η τύχη της Ελλάδας είναι δεμένη με την τύχη της Ευρώπης και το όραμα Ενωμένων Σοσιαλιστικών Πολιτειών της Ευρώπης
Μετά την επανάσταση στην βόρεια Αφρική το ποτάμι της οργής θα ξεσπάσει στην Ευρώπη καθώς η διαρκής επανάσταση χτυπάει την πόρτα της
Και τότε μπορούμε να αφιερώσουμε σε δεξιούς και «αριστερούς» εθνικιστές και στο ετερογενές συνονθύλευμα των «σπιθιστών» το γνωστό άσμα
«Κι αν υπάρχουνε σπίθες που ακόμα κρατούν
με ένα φύσημα αέρα και αυτές θα χαθούν»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου