ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΔΙΩΞΕΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΩΝ (Λιβαδειάς)

ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΔΙΩΞΕΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΩΝ (Λιβαδειάς)

ΑΠΟΛΕΙΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΌΜΕΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΠΟΥΛΗΣΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΕΜΠΟΔΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΗΣ.

Οι συνδικαλιστικές διώξεις-απολύσεις είναι προϋπόθεση για να προχωρήσει ελεύθερα η εκποίηση της περιουσίας της απαξιωμένης ΕΑΣ για λογαριασμό των τραπεζών. Ρόλο εκτελεστή έχει αναλάβει η κυβέρνηση κατ εντολή της τρόικα για λογαριασμό των τραπεζών, επικουρούμενη σε αυτό το έργο από τις ομάδες των «προθύμων» (τα ΔΣ της ΕΑΣ και την ΠΑΣΕΓΕΣ).

Με την παραπομπή της απόλυσης των τριών συνδικαλιστριών της ΕΑΣ στο πειθαρχικό συμβούλιο της ΠΑΣΕΓΕΣ, το ΔΣ της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Λιβαδειάς, έχει σκοπό να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους, που υπερασπίζουν το δικαίωμα τους να οργανωθούν στο συνδικάτο τους, την μισθωτή εργασία με αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς (διεκδικούν οφειλές περίπου ενός χρόνου, από μη καταβολή αποδοχών).

Ο αγώνας αυτός των εργατών της ΕΑΣ, δημιουργεί δυσκολίες για την υλοποίηση των σχεδίων της Διοίκησης του συνεταιρισμού. Οι τρεις απολύσεις ήρθαν σε συνέχεια της απόλυσης του προέδρου του σωματείου της ΕΑΣ Λιβαδειάς Κων. Αίσωπου που στην προσπάθεια να προστατέψει την εργασία του, έθετε ενοχλητικά ερωτήματα στο ΔΣ για την διαχείριση του συνεταιρισμού. Η απόφαση από την προσφυγή του Κων. Αίσωπου στην δικαιοσύνη κατά της απόλυσης του, εκκρεμεί από πέρσι.

Οι νέες απολύσεις έγιναν επειδή οι τρεις εργαζόμενες Βαγιάκου Ευσταθία, Μπαφίνα Παναγιούλα και Στρού Βασιλική, υπερασπίσθηκαν τον απολυμένο πρόεδρο βεβαιώνοντας την συνδικαλιστική του ιδιότητα, που αμφισβητούσαν στο δικαστήριο το ΔΣ της ΕΑΣ και η ΠΑΣΕΓΕΣ για να δικαιολογήσουν την παράνομη απόλυσή του.

Ας δούμε όμως πως φτάσαμε ως εδώ.

Η ΕΑΣ στην Λιβαδειά παλιότερα είχε δικό της εκκοκκιστήριο αλλά και εργαστήριο αποχνόωσης (επεξεργασίας σπόρων για την καλλιέργεια του βαμβακιού), το μοναδικό στην Ευρώπη παράγοντας το γνωστό σε όλους σπόρο «Ζέτα 2 Λιβαδειάς», που την καθιστούσε φορέα τεχνογνωσίας για την παραγωγή βάμβακος στην χώρα και την Ευρώπη. Απασχολούσε 150 μόνιμους εργαζόμενους χώρια τους εποχιακούς και η δραστηριότητα της κάλυπτε από την παραλαβή αποθήκευση και εμπορία, βάμβακος και δημητριακών μέχρι επεξεργασία ξυραντήρια και σποροελαιουργείο.

Σήμερα λειτουργεί σαν αποθηκευτικός χώρος για την συγκέντρωση της παραγωγής δημητριακών και υποθηκεύει ότι από την περιουσία της απομένει. Το εκκοκκιστήριο, τα ξυραντήρια και το σποροελαιουργειο είναι λεηλατημένα και κανείς δεν έδωσε λόγο για την τραγική αυτή εικόνα. Σε αυτήν την κατάσταση κατέληξε η ΕΑΣ, κάνοντας χώρο για τους διεθνής εμπόρους των μεταλλαγμένων σπόρων και τους ντόπιους ιδιώτες εκκοκκιστές που ενοικίαζαν τις εγκαταστάσεις της.

Στην καταστροφή αυτή έχουν πάρει μέρος σωρεία πολιτικών και από τα δυο κόμματα που κυβέρνησαν την χώρα, σε συνεργασία με μεγάλο-αγρότες συνδικαλιστές, που ακόμα και σήμερα κοροϊδεύουν με ψίχουλα (άτοκα δάνεια για το στάρι), την μεγάλη μάζα της αγροτιάς και αρπάζουν την ψήφο της.

Οι Ενώσεις Αγροτικών Συνεταιρισμών μεσουράνησαν στην ύπαιθρο, κύρια από το 1981 και μετά. Εκφράζανε την ριζοσπαστικοποίηση των αγροτών της εποχής ενάντια στο κράτος της Δεξιάς. Ταυτόχρονα όμως εφάρμοζαν τις ντιρεκτίβες που επιζητούσε η ΕΟΚ στην οποία την εποχή αυτή εντάχθηκε η χώρα. Έτσι μαζί με την ανατροπή όλου του τρόπου παραγωγής που μέχρι τότε ήξεραν, ανέλαβαν και την μείωση του αγροτικού πληθυσμού, που οι νέοι όροι παραγωγής επέβαλαν. Τα χρήματα που δίνονταν σαν «δόλωμα» στους αγρότες για να πετυχουν την πραγματοποίηση αυτών των αλλαγών, επέστρεφαν στην ΕΟΚ με τις υπεραγορές μηχανημάτων που πραγματοποιούσαν οι καλλιεργητές, επιδοτώντας έτσι στην πραγματικότητα το βιομηχανικό κεφάλαιο της κεντρικής Ευρώπης. Αυτή η χρησιμοποίηση των Αγροτικών Συνεταιρισμών, από τα κόμματα εξουσίας, έγινε η αχίλλειος πτέρνα του αγροτοσυνεταιριστικού κινήματος στην Ελλάδα. Τα κεφάλαια που διανέμονταν μέσο των συνεταιρισμών ήταν πολλά και ο έλεγχος του συνεταιρισμού είχε οφέλη για τους διαχειριστές που το ανελάμβαναν. Οι εξυπηρετήσεις της κομματικής και εκλογικής πελατείας, για την εκλογή στο ΔΣ των συνεταιρισμών έδιναν την δυνατότητα ελέγχου της διαχείρισης αυτών των κονδυλίων, αλλοτριώνοντας τις συνειδήσεις και κατ΄ επέκταση το συνεταιριστικό κίνημα.

Το κίνητρο ήταν τέτοιο που γίνονταν πολλές κομματικές “υπερβάσεις”. Και οι αδιαφανείς συμφωνίες για την κατάκτηση μιας θέσης στο ΔΣ ήταν η κυρίαρχη πρακτική, όπως φαίνεται και από καταγγελίες αγροτών σε όλη την χώρα. Η δημιουργία σφραγίδων συνεταιριστικών για την εξασφάλιση των πολυπόθητων ψήφων έγινε πάγια τακτική. Οι εκλογές χωρίς την παρουσία δικαστικού εκπροσώπου, όπως προβλέπει το καταστατικό των συνεταιρισμών, βοήθησε σε αυτό.

Η ΠΑΣΕΓΕΣ μάλιστα, συμμετείχε ενεργά αν δεν ήταν και επικεφαλής σε αυτές τις διαδικασίες. Η κομματική καμαρίλα, από τα σπλάχνα και τον δυο κυβερνητικών κομμάτων, συντηρούσε την αδιαφάνεια, έθρεψε την διαφθορά και θέριεψε με αυτή, έχοντας εξασφαλίσει την ατιμωρησία της, με αντάλλαγμα, την συγκατάθεση της, για την επιτυχία της μείωσης του αγροτικού πληθυσμού, που ζητούσε η Εοκική ντιρεκτίβα.

Όσο για τους εργάτες στους Συνεταιρισμούς, οι πιο πολλοί ήσαν και αγρότες από τις γύρω περιοχές, με αποτέλεσμα τον εύκολο έλεγχο της πλειοψηφίας τους, μέσα από ένα πλέγμα τοπικών και κομματικών συμφερόντων μικροπολιτικής κλίμακας. Αυτό μαζί με την πίστη πως οι επιδοτήσεις θα ήταν αιώνιες, λειτουργούσε σαν ναρκωτικό, χαλαρώνοντας την αντίστασή τους, μετατρέποντας πολλούς σε όργανα εφαρμογής αυτών των πρακτικών. Και έτσι με την τακτική της πολυδιάσπασης και του έλεγχου, μείωναν την θέληση για αντίδραση της πολυψήφιας των εργατών και των αγροτών που έμεναν στο περιθώριο.

Οι διοικήσεις κατάφεραν να επιβάλουν τις “πολιτικές εξυγίανσης” (κλεισίματος) των συνεταιρισμών, για να αφήσουν τον ζωτικό χώρο να τον εκμεταλλευτούν οι επιχειρηματίες μαζί με τους τραπεζίτες, που πλήθυναν στον χώρο αυτό, στήνοντας χορό στην πλάτη των αγροτών, που μετατρέπονταν σε μια μάζα οφειλετών της Αγροτικής Τράπεζας, που δεν μπορούσε να επιβιώσει χωρίς τις επιδοτήσεις.

Στην επαρχία Λιβαδειάς, η Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών έχει σήμερα 7 μόνιμους εργαζόμενους καθώς και 45 έως 50 εποχικούς, με διάρκεια απασχόλησης από τρεις έως έξι μήνες. Ο λόγος που συνέβη αυτό είναι ότι τα προγράμματα εξυγίανσης, που υλοποίησε η ΠΑΣΕΓΕΣ, για τις ΕΑΣ, προέβλεπαν μείωση του προσωπικού είτε με συνταξιοδότηση είτε με οικειοθελείς αποχωρήσεις χωρίς νέες προσλήψεις. Θα “έσβηναν” έτσι τα προβλήματα των κατά τόπους ΕΑΣ, απολύοντας τους εργαζόμενους και διαλύοντας τους συνεταιρισμούς.

Μέσα σε αυτή την συγκυρία, θέριεψαν οι σημερινοί «νοικοκυραίοι» του ΔΣ, της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών επαρχίας Λιβαδειάς. Η οικειοποίηση των συνεταιρισμών προς όφελος τους και η εξασφάλιση της ατιμωρησίας από τις κυβερνήσεις, τους δίνει το ύφος του αφέντη που στο “βιός” του δεν μπορεί να κάνει κανείς έλεγχο. Μέσα από αυτή την εκμετάλλευση και την αδιαφάνεια πηγάζει αυτή η αγυρτεία που ο «γέρο καπιταλισμός» διαμορφώνει απειλώντας να πνίξει κάθε υγιή διέξοδο για μια αξιοπρεπή δυνατότητα ζωής.

Που βρισκόμαστε

Η σημερινή κρίση του παγκόσμιου καπιταλισμού επιτάσσει στις κυβερνήσεις να εξασφαλίσουν πόρους για την σωτηρία των τραπεζών και των τοκογλύφων μεγάλο-κεφαλαιοκρατών. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι στον τομέα της αγροτικής οικονομίας, αυτό που υλοποιείται στους ήδη απαξιωμένους συνεταιρισμούς, είναι η εκποίησή τους προς όφελος των τραπεζών. Η κρατική χρηματοδότηση (επιδοτήσεις) για την προστασία γεωργικών προϊόντων και η χρηματοδότηση από τις τράπεζες, έχουν μπει πλέον στην κλίνη του Προκρούστη απειλώντας να αφανίσουν τους μικρούς ιδιαίτερα καλλιεργητές. Οι ντιρεκτίβες για μείωση των αγροτών κάτω από το 12% έχουν παλιώσει. Οι νέες οδηγίες κατεβάζουν κάτω από το μισό το ποσοστό αυτό, και αύριο είναι άγνωστο τι ξημερώνει για την πλειοψηφία των αγροτικών πληθυσμών, μιας και αυτό που καίει όλες της καπιταλιστικές κυβερνήσεις είναι σωτηρία των τραπεζών.

Οι δραματικές περικοπές δαπανών κάνουν αδύνατη ακόμα και την εκπόνηση μιας στοιχειώδους πολιτικής για το σύνολο της αγροτιάς. Έτσι τώρα στο νέο στάδιο ανάπτυξης της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης , και ιδιαίτερα όπως αυτή εκφράζεται με τη χρεοκοπία της Ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας, πίσω από υψωμένες γαλανόλευκες και κραυγές για την σωτηρία της πατρίδος, τα χέρια των κομματικών ημετέρων(Πασόκων, Νεοδημοκρατών και υπέρ-πατριωτών του ΛΑΟΣ) αναλαμβάνουν την εκποίηση της περιουσίας και των συνεταιρισμών, προς όφελος των τραπεζών και τοπικών παραγόντων (σύμφωνο εκποίησης οικόπεδου της ΕΑΣ με την Αγροτική τράπεζα, έναντι πολύ μικρότερου τιμήματος από την αντικειμενική άξια του ακινήτου).

Κατά την υλοποίηση του σχεδίου εκποίησης, τα ερωτήματα των εργαζόμενων, απαντιόνται από μέρους του ΔΣ της Ένωσης με απολύσεις, ενώ αυτά που διατυπώνουν οι συνεταιρισμένοι αγρότες, η διοίκηση τους προκαλεί λέγοντας, πως δεν μπορεί να τους ενημερώσει γιατί τα στοιχεία εμπίπτουν στους νόμους προστασίας προσωπικών δεδομένων και τους παραπέμπει να απευθυνθούν στην δικαιοσύνη. Τα ερωτήματα και οι καταγγελίες αγροτών και εργαζόμενων (για την διαχείριση της ΕΑΣ) εξαγριώνουν τόσο πλέον τον πρόεδρο του συνεταιρισμού, που συμπεριφέρεται με ύφος απροκάλυπτο και ανακοινώνει σε τηλεοπτικές εκπομπές, τις προθέσεις του για τις απολύσεις συνδικαλιστών.

Ο κ. Ανέστης είναι γνωστός για τις Νεοδημοκρατικές πεποιθήσεις του δεν θα συμπεριφερόταν έτσι αν δεν απολάμβανε την κάλυψη των προϊσταμένων και των δυο κόμματων -ΠΑΣΟΚ και ΝΔ- που κυβέρνησαν την χώρα. Για να εξοικονομηθούν τα κεφάλαια για τις τράπεζες, επιβάλλεται από την τρόικα και νομοθετείται από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με την βοήθεια της ΝΔ και του ΛΑΟΣ η μείωση μισθών και συντάξεων στους εργαζόμενους και συνταξιούχους, η μείωση των κοινωνικών παροχών (υγεία, παιδεία, πρόνοια) και τώρα τελευταία προστέθηκε και η εκποίηση της κρατικής περιούσιας.

Ο κ. Ανέστης λοιπόν και η παρέα του ανέλαβαν και υλοποιούν ακριβώς ότι επιτάσσει το μνημόνιο (μνημόσυνο της ζωής που γνώρισαν οι εργάτες και οι αγρότες). Παρά τις όποιες αντί-μνημονικές κορόνες της ΝΔ και του ΛΑΟΣ στην βουλή, πίσω από τις κραυγές για την σωτηρία της πατρίδος και τις υψωμένες γαλανόλευκες, η πράξη των στελεχών τους δείχνει την απόλυτη ταύτιση στο σχεδιασμό της τρόικας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως ακόμα και οι δικηγόροι που χρησιμοποίησε η ΕΑΣ στην δίκη για την υπεράσπιση της απόφασης του ΔΣ απέναντι στα ασφαλιστικά μέτρα που έκανε ο Κων. Αίσωπος εναντίον της άδικης απόλυσης του, ήταν στελέχη της ΝΔ από τα κεντρικά γραφεία του κόμματος (υποψήφιος του Κακλαμάνη στις Δημοτικές εκλογές, αλλά και υπεύθυνος τομέα της αγροτικής πολιτικής στο κόμμα της ΝΔ).

Αυτό που διακυβεύεται λοιπόν είναι η σωτηρία των τραπεζών μέσω της πτώχευσης της κοινωνίας.

Τι να κάνουμε.

Μέλη των συνεταιρισμών είναι όλοι οι αγρότες. Αυτό δίνει τη δυνατότητα στους αγρότες, που συνειδητοποιούν τι έχει συμβεί μέχρι τώρα, να ζητήσουν τον έλεγχο των βιβλίων της ΕΑΣ επικαλούμενοι ακόμα και το έννομο συμφέρον που οι ίδιοι έχουν. Οι μικροί αγρότες της επαρχίας Λιβαδειάς πρέπει να καταλάβουν, πως έχουν κάθε συμφέρον να σταθούν δίπλα στους εργαζόμενους της ΕΑΣ, γιατί είναι οι μόνοι που θέλουν, για να διατηρήσουν την δουλεία τους, αλλά και μπορούν γιατί ξέρουν, να τους αποκαλύψουν το πώς δουλεύει το σύστημα, ώστε να επωφελούνται οι μεγάλο-αγρότες που με περίσσιο ζήλο "νοικοκυρεύουν" τους συνεταιρισμούς και τους οδηγούν στην διάλυση.

Για να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση, χρειάζεται μια ευρύτερη συσπείρωση κοινωνικών δυνάμεων. Ώστε να δοθεί μια μάχη για την ακύρωση των παράνομων απολύσεων. Η συμπαράσταση στις τρεις εργαζόμενες, του ΕΚΛ καθώς και πολλών άλλων εργαζόμενων, αγροτών καθώς και συλλογικοτήτων, είναι μια αρχή.

Γύρο τους πρέπει να συσπειρωθεί και η μεγάλη μάζα των μικρών-αγροτών, που δεν χωρούν στα μελλοντικά σχέδια, και αντιμετωπίζουν τις καταστροφικές συνέπειες αυτών των πολιτικών για τους ίδιους και τις καλλιέργειες τους. Καθώς και οι εργαζόμενοι των λοιπών συνεταιριστικών οργανώσεων και το ευρύτερο εργατικό δυναμικό της περιοχής και της χώρας, που όπως όλοι πια καταλαβαίνουν ότι δεν πρέπει να περιμένουν την σειρά τους.

Αυτή η μάχη θα πρέπει να έχει στόχο την ανατροπή αυτών των σχεδίων, με την ανατροπή αυτών που νομοθετούν και υλοποιούν τα βάρβαρα αυτά σχέδια για την ζωή των εργατών και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Μόνο έτσι η υπόθεση θα αποκτήσει της διαστάσεις που πραγματικά έχει για το μέλλον των εργατών αλλά και των αγροτών, και δεν θα παρουσιάζετε σαν ένας σκυλοκαβγάς στα τηλεοπτικά παράθυρα μεταξύ των στελεχών των δυο κυβερνητικών κομμάτων, για τα μεσιτικά στην διαδικασία εκποίησης.

Πρέπει να αγωνιστούμε λοιπόν μαζί με τους αγρότες, για την δημιουργία της επιτροπής αγώνα που θα παλέψει:

Να υποστηριχτούν στις δίκες οι εργαζόμενοι συνάδελφοι μας (που έχουν κάθε συμφέρον να θέλουν τους συνεταιρισμούς υγιείς) για να εξασφαλίσουν την εργασία τους.

* Όλοι μαζικά στην δίκη που θα γίνει στην ΠΑΣΕΓΕΣ.

* ΕΑΣ χωρίς μόνιμους υπαλλήλους δεν μπορεί να υπάρχει, αυτό που θα υπάρχει είναι μόνο μια λέσχη, εξυπηρέτησης τον μεγαλοϊδιοκτητών. Να ανακληθούν ως παράνομες και καταχρηστικές οι απολύσεις.

* Οι αγρότες να προχωρήσουν σε λειτουργία του συνεταιρισμού με νέα διοίκηση που θα εκλεγεί σε μαζική γενική συνέλευση των συνεταιρισμένων αγροτών, αποκλείοντας όλους αυτούς που τους ζημίωσαν.

* Ν ελεγχθούν τα βιβλία με λογιστές της εμπιστοσύνης τους, και να αποδοθούν ευθύνες ώστε να καθίσουν στο σκαμνί οι πραγματικοί υπαίτιοι.

* Να εξοφληθούν τα χρωστούμενα στους εργάτες, και με την δική τους βοήθεια να ξαναρχίσει να λειτουργία του συνεταιρισμού προς όφελος των συνεταιρισμένων αγροτών.

* Πάλη για την ανατροπή της κυβέρνησης και των μέτρων που προωθούνται ενάντια στους εργάτες και τους αγρότες.

* Να απαιτηθεί η διαγραφεί των χρεών στους τοκογλύφους. Δεν τα φάγαμε μαζί.

* Να απαλλοτριωθούν οι Τράπεζες, να συγχωνευτούν κάτω από εργατικό έλεγχο, για να χρηματοδοτήσουν με φτηνά κεφάλαια τους μικρό-επαγγελματίες και την αγροτική καλλιέργεια.

* Ένα πρόγραμμα που θα προστατέψει το εισόδημα του εργάτη του αγρότη και θα χρηματοδοτήσει με φτηνά δάνεια την οικονομία, μόνο μια κυβέρνηση που θα βασίζεται στις δυνάμεις της επαναστατημένης εργατιάς, σε συμμαχία με την αγροτιά, μπορεί να το υλοποιήσει.


Ε.Τ.Α(Εργατική Ταξική Αλληλεγγύη)