ΚΙΟΛΕΪΔΗΣ: ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚ ΠΕΡΙΤΡΟΠΗΣ ΖΩΗ

ΚΙΟΛΕΪΔΗΣ: ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚ ΠΕΡΙΤΡΟΠΗΣ ΖΩΗ
26/07/2010
Ο ΕΡΓΑΤΗΣΗ σημερινή απεργιακή κινητοποίηση των εργατών μετάλλου στο εργοστάσιο ΚΙΟΛΕΪΔΗΣ στέφθηκε με επιτυχία.

Η απεργία περιφρουρήθηκε από τους εργάτες του ΚΙΟΛΕΪΔΗ, το σωματείο μετάλλου, συνδικαλιστές και αλληλέγγυους εργαζόμενους και άνεργους. Συμμετείχε με τις δικές της δυνάμεις από νωρίς στις 5.30πμ και η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Εργαζομένων-Ανέργων.

Κι αυτή είναι μόνο η αρχή. Εντός της εβδομάδας θα γίνει νέα γενική συνέλευση των εργαζομένων για να αποφασιστεί η εξέλιξη του αγώνα.

Ολόκληρη η βιομηχανική ζώνη βράζει από οργή για την εκ περιτροπής εργασία, τις διαθεσιμότητες, τις απολύσεις, τα απλήρωτα μεροκάματα, τα κλεισίματα εργοστασίων. Ο σημερινός αγώνας αφορά ολόκληρη την εργατική τάξη και η αλληλεγγύη μας και συμπαράσταση είναι απόλυτα αναγκαία.

Κανένας εφησυχασμός δεν επιτρέπεται σ΄ αυτή τη κρίσιμη στιγμή. Μια 24ωρη απεργία δεν κλονίζει κανένα αφεντικό αν δεν υπάρξει μια διαρκής κινητοποίηση για το δικαίωμα στη δουλειά. Μονάχα η κοινωνικοποίηση και πολιτικοποίηση του αγώνα πέρα από τα στενά συνδικαλιστικά όρια μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Οι εργάτες του ΚΑΝΑΚΗ έχουν ήδη πληρώσει το τίμημα των συνδικαλιστικών ορίων.
Οι εργάτες του ΚΙΟΛΕΪΔΗ πρέπει οι ίδιοι να αναλάβουν την ευθύνη του αγώνα τους εκλέγοντας μια επιτροπή αγώνα, ώστε όλες οι αποφάσεις να παραμείνουν στα χέρια της γενικής τους συνέλευσης. Το ζήτημα της αυτό-οργάνωσης είναι κρίσιμο ενάντια στον πολιτικό έλεγχο που επιβάλλει η συνδικαλιστική γραφειοκρατία.

Όλα τα ζητήματα (και στον ΚΙΟΛΕΪΔΗ) καθορίζονται από τη παγκόσμια καπιταλιστική οικονομική κρίση και τη χρεοκοπία του ελληνικού καπιταλισμού. Κανένας κλάδος μόνος του δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της κρίσης, που συμπυκνώνονται στο δυσθεώρητο δημόσιο χρέος (προϊόν της λεηλασίας του κεφαλαίου και του διεφθαρμένου πολιτικού προσωπικού) και τη προσπάθεια διάσωσης του τραπεζικού συστήματος. Το υπάρχον πολιτικό υπηρετικό προσωπικό του κεφαλαίου (ΠΑΣΟΚ,ΝΔ,ΛΑΟΣ) έχει δυσφημιστεί ανεπανόρθωτα, ενώ τμήματα της επίσημης κι ανεπίσημης αριστεράς διατυπώνουν είτε εκλογικές αυταπάτες (να αλλάξουν οι συσχετισμοί), είτε λύσεις μέσα στον καταρρέοντα καπιταλισμό (αργεντινοποίηση της ελληνικής οικονομίας).

Στο επίπεδο του αγώνα που διεξάγεται στο ΚΙΟΛΕΪΔΗ, πρέπει να γίνει κατανοητό, όπως έχει δείξει η μέχρι τώρα εμπειρία, ότι κανένας εργοδότης δεν πρόκειται να αποκαλύψει την οικονομική του κατάσταση ούτε τις «αγαθές» προθέσεις του. Γι αυτό η συνέχιση του αγώνα είναι η μόνη προϋπόθεση για τη νίκη. Οι απεργίες δεν γίνονται για να γίνουν διαπραγματεύσεις. Τι είδους διαπραγματεύσεις μπορούν αλήθεια να γίνουν: Να δοθούν άδειες, οικειοθελείς αποχωρήσεις, διαθεσιμότητες, ελαστικοποίηση του ωραρίου, ελεγχόμενες απολύσεις;

Αντίθετα χωρίς κανένα συμβιβασμό, μπορούμε να ανοίξουμε τα βιβλία των επιχειρήσεων για να δούμε ποιος έφαγε και ποιος ήπιε, να αποδείξουμε ότι τα εργοστάσια ανήκουν στους εργάτες και να τα λειτουργήσουμε χωρίς αφεντικά, μοιράζοντας τη δουλειά χωρίς καμιά μείωση του μισθού; Να επαναλειτουργήσουμε όλα τα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις με σκοπό το κοινωνικό όφελος και όχι το κέρδος των καπιτα-ληστών χωρίς καμιά φυσικά αποζημίωση τους;

Ανάμεσα στο «όραμα» και τη σημερινή κατάσταση δεν υπάρχει άβυσσος. Αντίθετα η μόνη άβυσσος είναι η χρεοκοπία του καπιταλισμού που βυθίζει τη ζωής μα σ’ ένα πηγάδι χωρίς πάτο. Για να σωθούν όλοι αυτοί που έκλεψαν, έφαγαν και ιδιοποιούνται το κοινωνικό πλούτο της δουλειάς μας.

Η κυβέρνηση της ΝΔ επιβίωσε με την εξέγερση του Δεκέμβρη 2008 εξαιτίας της πολιτικής συναίνεσης του ΠΑΣΟΚ, της στάσης της επίσημης αριστεράς στις 9/12 (συνάντηση πολιτικών αρχηγών) και τη συνεργασία ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ (γενική απεργία 10/12, αναβολή πορείας), αρνούμενοι να θέσουν το αίτημα ανατροπής της κυβέρνησης των δολοφόνων. Η ΝΔ παρέμεινε στην εξουσία άλλο ένα χρόνο πτωχεύοντας τη χώρα.

Στη Γενική Απεργία της 5 Μάη 2010, στη μεγαλύτερη εργατική απεργιακή συγκέντρωση και πορεία από τη πτώση της χούντας, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διασώθηκε εξαιτίας της έλλειψης ενός πολιτικού σχεδίου της εργατικής τάξης που θα την ανέτρεπε. Το τίμημα της παραμονής του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία είναι η επέλαση ων διεθνών τοκογλύφων και όλα τα μέτρα που πλήττουν θανάσιμα τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Καμιά αστική κυβέρνηση, έκτακτης ανάγκης, λαϊκομετωπική, εθνική δεν μπορεί να επιλύσει τα ζητήματα μέσα στο καπιταλισμό. Μόνο μια επαναστατική κυβέρνηση των εργατών μπορεί να διαγράψει το χρέος, να προχωρήσει στην έξοδο από την ΕΕ, να επεκτείνει την επανάσταση σε ευρωπαϊκή κλίμακα, να εθνικοποιήσει βιομηχανίες και τράπεζες χωρίς καμιά αποζημίωση των καπιταλιστών και κάτω από εργατικό έλεγχο και διαχείριση.