Η
μέρα φωτίστηκε από τα χαμόγελα των προσφυγόπουλων στο Λαύριο. Λίγες
φορές στη ζωή χαμογελάς και κλαις μαζί. Σήμερα από το πρωί, η χαρά, η
συγκίνηση από την ανταπόκριση εκατοντάδων πολιτών στο κάλεσμα του 105,5
ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ, η γνωριμία και η πλάκα με
τους ακροατές, φίλους, συντρόφους, το κονβόι αλληλεγγύης, η φασαρία στην
Αττική Οδό -μη χαθούμε, να μπούμε όλοι μαζί στο Λαυριάκι- οι κόρνες και
τα venceremos στο άπαρτο κάστρο της Κερατέας , οι εκατοντάδες που
βρίσκονταν από το πρωί εκεί στους πρόσφυγες κοντά, το κονφούζιο μες το
Κέντρο Υποδοχής Προσφύγων για να μπορέσουν να μπουν τα δεκάδες
αυτοκίνητα και να ξεφορτώσουν όσα συγκεντρώθηκαν τις προηγούμενες μέρες,
οι τρεχάλες και το κουβάλημα των παιδιών, οι ζεστές ματιές, τα γέλια, η
μεγάλη υπόθεση του να δίνεις και να δίνεσαι σ΄αυτή τη ζωή, ο ήλιος, τα
πιτσιρίκια να βλέπουν τη παράσταση του θεάτρου του Ν. Κόσμου, ο ήλιος να
βαράει κατακέφαλα και στη σκιά να ανατριχιάζεις, οι αγκαλιές, οι
εργαζόμενοι δέκα μήνες απλήρωτοι κι οι πρόσφυγες να ευχαριστούν λέγοντας
όλες οι κυρίες είστε όμορφες, η πόλη κούκλα, το βοριαδάκι, τα τσίπουρα,
η μαστίχα, μια γιορτή από τον καθέναν όσο μπορεί, στον καθέναν όσο έχει
ανάγκη.
(από φίλους στο fb)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου