ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΑΙΣΧΟΣ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΕΠΑΙΣΧΥΝΤΟ ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ
Όσοι συνδιαμορφώνουμε το κείμενο αυτό συμμετείχαμε στη «Λαϊκή Συνέλευση Πλατείας Ν. Σμύρνης» από την οποία πολύ πρόσφατα, αντιδρώντας σε εγκάθετες λογικές, είτε κάποιοι από εμάς αποχωρήσαμε αηδιασμένοι, είτε εκ των υστέρων μας «αποχώρησαν», προχωρώντας στην διαγραφή μας.
Εμείς βεβαίως, συνεχίζουμε να συμμετέχουμε στον αγώνα των Πλατειών και των γειτονιών, όπου φυσικά στην περίπτωση μας, η γειτονιά μας είναι η Νέα Σμύρνη.
Είμαστε άνθρωποι με διαφορετικές μεταξύ μας πολιτικές απόψεις και εμπειρίες, αλλά αυτό που μας ενώνει είναι η πεποίθηση ότι οι Ανοιχτές Λαϊκές Συνελεύσεις, που δημιουργήθηκαν αυθόρμητα στις πλατείες ως απάντηση στην πρωτοφανή επίθεση που δεχόμασταν εμείς οι από κάτω, εδώ και δύο χρόνια και η οποία εντείνεται διαρκώς, αποτελούν πεδίο ελεύθερης διακίνησης απόψεων, διαπάλης ακόμα και αντιπαράθεσης, με στόχο την κοινή δράση.
Όσα ακολουθούν θα δείξουν πως διαψευστήκαμε οικτρά στη συγκεκριμένη συνέλευση.
Στην συνέλευση της Νέας Σμύρνης, επικράτησε τελικά η λογική της χειραγώγησης και της επιβολής κομματικών γραμμών που αντιπροσωπεύτηκε άξια:
1) Από στελέχη, ακόμα και επαγγελματικά, κομμάτων της Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ), υποψήφιους και εν ενεργεία δημοτικούς συμβούλους των κομμάτων αυτών και
2) Από χειραγωγήσιμους «ανένταχτους» οι οποίοι προσχώρησαν και ταυτίστηκαν απολύτως με τις κομματικές γραμμές.
Εδώ αξίζει να παρατηρήσουμε το πόσο δύσκολο είναι για κάποιον που έχει διαπαιδαγωγηθεί πολιτικά για χρόνια με το καθεστώς μιας αποικιοκρατικής κομματοκρατίας και γραφειοκρατίας να αυτονομηθεί, να υψώσει το προσωπικό του ανάστημα αξιοπρέπειας και από υπήκοος και ψηφοφόρος του κάθε πολιτικάντη, να γίνει ελεύθερος άνθρωπος. Μια «λυκοσυμμαχία» λοιπόν δημιουργήθηκε από τους παραπάνω και έτσι συνέβησαν τα εξής μακιαβελικά.
Ο φασίζων σταλινικός ηγετίσκος – μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της Δημοτικής παράταξης «Μια Πόλη Ανάποδα»– όπως κάνει χρόνια, έτσι και τώρα προσπάθησε:
1) Να επιβάλλει ως μοναδική ενασχόληση της συνέλευσης μια «αντιφασιστική» δράση που περιοριζόταν να είναι απλώς φτωχό δεκανίκι της «Πρωτοβουλίας Ενάντια στο Φασισμό στην Καλλιθέα», εκδηλώνοντας ταυτόχρονα την απαραίτητη αριστερή αλλεργία απέναντι στους «κουκουλοφόρους» αναρχικούς με τα «επιθετικά συνθήματα"
2) Να επιβάλλει την διάθεση του για κηδεμονία των μεταναστών-«θυμάτων»
3) Να υπονομεύσει οποιαδήποτε άλλη δράση από τα κάτω, ενάντια στην επιβολή χαρατσιών, φόρων, δανείων, χρεών στις Εφορίες/ Τράπεζες, τοκογλύφους κτλ. Οι αντιδράσεις μας σ’ αυτήν την έξωθεν επιβαλλόμενη προτεραιότητα (ακόμα κι αν συνοδευόταν από διαφορετικό πολιτικό σκεπτικό από τον καθένα από μας) συνέκλιναν στο ότι δεν ήταν δυνατόν να ανεχθούμε να μετατραπούμε σε πειθήνιους εκτελεστές κομματικών γραμμών που σταδιακά μετέτρεπαν τη συνέλευση σε «αριστερή» δήθεν αντιφασιστική μάζωξη και σε μαντρί προβάτων για μικροπολιτικές σκοπιμότητες.
Επίσης δεν ήταν δυνατό να ατονήσουν οι υπόλοιπες δράσεις μας, τη στιγμή ακριβώς που στον τόπο η ανάγκη για δράση και αντίσταση, ήταν και είναι πιο απαραίτητη από ποτέ.
Η αντίδραση του αρχηγίσκου και της κλίκας στη δική μας στάση ήταν:
1) Η «δαιμονοποίηση» ενός από εμάς – του πιο επιθετικού απέναντι στον αρχηγίσκο και στην προσπάθεια κομματικής χειραγώγησης, η σπίλωση της υπόληψής του με τόνους λάσπης που συνοδεύτηκε από τραμπούκικη επίθεση εναντίον του και έφθασε μέχρι την απαίτηση για διαγραφή του, η οποία και δεν πέρασε κατόπιν αντιδράσεων αρκετών μελών της συνέλευσης.
2) Η συκοφάντηση των περισσοτέρων από εμάς με χαρακτηρισμούς του τύπου «φασίστες», «ρατσιστές», «ψυχοπαθείς», «διαλυτικοί», «διασπαστικοί», «υπερεπαναστάτες» και ο κατάλογος δεν έχει τέλος.
3) Η εκβιαστική απόπειρα παύσης κάθε εξωστρεφούς δράσης – που υπονόμευαν συστηματικά - με μια μελό αποχώρησή της κλίκας, θεωρώντας ότι χωρίς αυτούς θα παγώσει κάθε δράση που έτρεχε τότε ή είχε προγραμματιστεί να γίνει από τους υπόλοιπους που δεν τους ήταν αρεστοί (τραπεζάκι αντιπληροφόρησης και επικοινωνίας στην πλατεία, εκδήλωση εναντίον των τραπεζών, πολύμορφες εκδηλώσεις τιμής και αντίστασης για τον ένα χρόνο πλατείες, ανάγκη για δράσεις στις εφορίες, ανάγκη για πραγματικό πολύμορφο αντιεθνικιστικό-αντιφασιστικό αγώνα κλπ).
Όταν διαπίστωσαν ότι παρόλα τα εμπόδια, συνεχίζαμε να φέρνουμε εις πέρας όσες δράσεις μπορούσαμε παρά τις τρικλοποδιές για να μην προχωρήσουν - οι οποίες δράσεις να σημειώσουμε ότι ήταν ειλημμένες αποφάσεις της συνέλευσης, συνέβη το εξής. Επανήλθαν με μια απίστευτη φραξιονιστική, παρασκηνιακή, ιντριγκαδόρικη και αυθαίρετη σύνταξη «καταστατικού» από δύο άτομα (ο ένας είναι ο προαναφερόμενος ηγετίσκος), μεθόδευσαν την απόσπαση 24 υπογραφών μέσω προσυνεννοήσεων και πλάσαραν εκβιαστικά την ψήφιση του «καταστατικού» επί τόπου στην επόμενη συνέλευση που είχε τελείως διαφορετική θεματολογία – για την ενημέρωση/ δράση σχετικά με τις Τράπεζες, παραβιάζοντας όχι μόνο κάθε δεοντολογία θεματολογίας αλλά και επί της ουσίας προωθώντας τη διάσπαση και τους διαχωρισμούς εντός της συνέλευσης.
Από το πολιτικό πλαίσιο του καταστατικού που επέλεξαν σ’ αυτή τη συγκυρία να επιβάλλουν απουσιάζει οποιαδήποτε αναφορά στην αυτοοργάνωση και την εναντίωση στα κόμματα και τη χειραγώγηση, αλλά επιβάλλεται η λογοκρισία στην mailing list καθώς και κανόνες συμπεριφοράς (!), ένα τερατούργημα άκρως ολοκληρωτικής λογικής, χρήσιμο εργαλείο για τη στοχοποίηση και την «απομόνωση» (όπως ανέφεραν) των εκάστοτε «ενοχλητικών» ατόμων και μειοψηφιών απ’ τις πλειοψηφίες.
Τελικώς, επιστρατεύοντας όσους ήξεραν και δεν ήξεραν στη συνέλευση, δημιουργώντας συνθήκες «έκτακτης ανάγκης» και «ηθικού πανικού» προσπάθησαν από την αρχή να περάσουν το κείμενο αυτό υπό τις ιαχές του αλαλάζοντος όχλου.
Πάλι όμως οι παρεμβάσεις λίγων απέτρεψαν το αίσχος και τους ανάγκασαν να μεταθέσουν την ψήφισή του (που μετατράπηκε σε «συνδιαμόρφωση») για την επόμενη – μονοθεματική υποτίθεται – συνέλευση επί του καταστατικού.
Ήδη με τις άθλιες αυτές μεθοδεύσεις είχαν καταφέρει να αναγκάσουν σε αποχώρηση μετά αηδίας κάποιους από εμάς, ωστόσο μια εξ ημών παρέστη στην ιλαροτραγωδία της τελευταίας συνέλευσης.
Το φασίζον μόρφωμα που θέλει να συνεχίζει να ονομάζεται «Λαϊκή Συνέλευση Ν. Σμύρνης», μετά την θλιβερή παράσταση που έδωσε στην τελευταία συνέλευση, μετατράπηκε σε «Λαϊκό Δικαστήριο Ν. Σμύρνης» κατά απόντων και παρόντων.
Ένα μέλος της συνέλευσης αποχώρησε πάραυτα, όταν αντιλήφθηκε το στημένο της όλης υπόθεσης καταγγέλλοντάς το και μία από εμάς παρέμεινε μέχρι τέλους, επιμένοντας με πολιτικά επιχειρήματα στο ξεσκέπασμα της πολιτικής σκοπιμότητας του καταστατικού που ήθελαν να περάσουν με συνοπτικές διαδικασίες καθώς και το κομματικό σκεπτικό που το διέπνεε.
Πολύ σύντομα η πολιτική γύμνια των 20 ατόμων που παρίσταναν τη «Λαϊκή Συνέλευση» καθώς και οι πραγματικές τους βλέψεις αποκαλύφθηκαν.
Μέσα από φασίζουσας νοοτροπίας αστήρικτες κατηγορίες περί «διαλυτικής συμπεριφοράς» που κατέληγαν στο ότι οι μειοψηφίες πρέπει να φεύγουν, ψήφισαν την «αποχώρηση» - δηλαδή διαγραφή - της παρούσας και των δύο απόντων που είχαν επιλέξει να μην συμμετάσχουν με κανένα τρόπο, ούτε με την παρουσία τους στην διαδικασία συζήτησης του «καταστατικού» - καθώς και την κάθε φορά «αποχώρηση» μέσω ψηφοφορίας όσων κάποιος από αυτούς θα πρότεινε – χωρίς αιτιολόγηση!
Για την ιστορία, εμπνευστής της παραπάνω σταλινικής πρότασης είναι ένας αυτοαποκαλούμενος «αναρχικός» !
Εν ολίγοις, οι διαγραφές έγιναν στα μέλη που με ξεκάθαρο τρόπο διαφώνησαν με την εξουσιαστική λογική του «καταστατικού», που ήθελε να εδραιώσει στην συνέλευση την κομματική ατζέντα των δύο κυρίαρχων κομμάτων σε αυτήν και ταυτόχρονα να επιβάλλει ένα βολικό μηχανισμό «εξοστρακισμού» των διαφωνούντων, μέσω του ελέγχου της συμπεριφοράς των μελών. Συμπερασματικά, αυτό που αντιμετωπίσαμε στη συνέλευση ήταν ένα πλέγμα σχέσεων που καθορίζεται από ένα ντόπιο κατεστημένο που έχει δημιουργηθεί εδώ και χρόνια στη Ν. Σμύρνη, ένα κατεστημένο με κομματικές ατζέντες και παρατάξεις σε πλήρη λειτουργία, ανθρώπους με κίνητρο τις προσωπικές πολιτικές φιλοδοξίες (στο Δήμο αλλά και γενικότερες) καθώς και προσωπικά «κολλητηλίκια» στη μικρή κοινωνία της γειτονιάς.
Η έλλειψη πολιτικής κουλτούρας, η λογική της μάζας και της προβατοποίησης, η κοινωνία των «κολλητών», οι αρχηγισμοί και η λογική της ανάθεσης – ενάντια στα οποία υποτίθεται δημιουργήθηκαν οι Λαϊκές Συνελεύσεις – ζουν και βασιλεύουν και όσο πιο γρήγορα τα δούμε σαν πραγματικά προβλήματα τόσο το καλύτερο για όσους μιλάμε για αυτοοργάνωση.
Οι συνελεύσεις των γειτονιών δεν είναι κομματικοί οργανισμοί για να έχουν το δικαίωμα να κάνουν διαγραφές.
Αυτές, μεταξύ άλλων, είναι ακριβώς οι δομές ενός σάπιου πολιτικού συστήματος ενάντια στο οποίο φώναξε το κίνημα στο Σύνταγμα.
Αυτό σε μικροκλίμακα είναι ακριβώς το καθεστώς που μας οδήγησε σε κάθε είδους χρεωκοπία οικονομική, κοινωνική, πολιτιστική κοκ.
Αυτό είναι το κινηματικό εξουσιαστικό μοντέλο που επειγόντως πρέπει να αλλάξει αν θέλουμε τα κινήματα να γίνουν μαζικά, ανατρεπτικά και προπάντων δημιουργικά. Εν όψει δε της μακράς σκοτεινής περιόδου δεξιάς διακυβέρνησης που έχει ήδη αρχίσει και της αριστερής επιχειρούμενης χειραγώγησης των συνελεύσεων, δεν έχουμε καιρό για χάσιμο.
Νέα Σμύρνη, 09-07-2012
Ε.Π. Μ.Δ. Ν.Δ. Κ.Μ. Λ.Κ. Β.Τ.
δειτε σχετικο κειμενο:
ΣΥΡΙΖΑ: "ΓΙΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΧΡΗΣΗ"- ΠΩΣ ΧΕΙΡΑΓΩΓΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου