Η επίσημη εμφάνιση μιας «νέας γραμμής» της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ σε κομματική διαδικασία

του Π.Κοσμα - Rproject

Σχολιασμός της ομιλίας του Αλέξη Τσίπρα στην 1η Σύνοδο της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

Τη βδο­μά­δα ύστε­ρα από τη Συν­διά­σκε­ψη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ (30 Νο­εμ­βρί­ου -1-2 Δε­κεμ­βρί­ου), μια συγ­χορ­δία ομι­λιών και συ­νε­ντεύ­ξε­ων* κο­ρυ­φαί­ων στε­λε­χών του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ανέ­δει­ξε, σε κα­τα­πλη­κτι­κό συ­ντο­νι­σμό, ένα νέο πο­λι­τι­κό πλαί­σιο και μια συ­νε­κτι­κή «νέα γραμ­μή» για τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Αυτή η «νέα γραμ­μή» απο­τε­λεί βε­βαί­ως «δια­σταλ­τι­κή» ερ­μη­νεία των απο­φά­σε­ων της Συν­διά­σκε­ψης του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, αξιο­ποιώ­ντας βέ­βαια τις με­γά­λες δυ­να­τό­τη­τες «πα­ρερ­μη­νεί­ας» που αφή­νουν οι ίδιες οι απο­φά­σεις, καθώς βρί­θουν προ­βλη­μα­τι­κών ση­μεί­ων και αντι­φά­σε­ων.** Ωστό­σο, η ομι­λία του Αλέξη Τσί­πρα στην πρώτη Σύ­νο­δο της Κ.Ε. του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ απο­τέ­λε­σε την «επί­ση­μη πρώτη» της νέας γραμ­μής σε κομ­μα­τι­κή δια­δι­κα­σία – αν και ελ­λει­πτι­κά δια­τυ­πω­μέ­νη, χωρίς τις «τε­χνι­κές λε­πτο­μέ­ρειες», για πα­ρά­δειγ­μα, της ομι­λί­ας του στο Ελ­λη­νο­α­με­ρι­κα­νι­κό Επι­με­λη­τή­ριο.

Οι «νέες ιδέες» που κυ­ριαρ­χούν στη νέα αφή­γη­ση του προ­έ­δρου της ΚΟ του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και μιας ηγε­τι­κής ομά­δας στε­λε­χών-«εν ανα­μο­νή υπουρ­γών», συ­νο­ψί­ζο­νται στους εξής βα­σι­κούς άξο­νες:...

α. Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν θα κάνει μο­νο­με­ρείς ενέρ­γειες («εκτός αν υπο­χρε­ω­θεί», δή­λω­σε στο «Βήμα» ο Γιάν­νης Δρα­γα­σά­κης…). Θα ανα­δια­πραγ­μα­τευ­τεί τη δα­νεια­κή σύμ­βα­ση και θα ζη­τή­σει λύση του προ­βλή­μα­τος του χρέ­ους σε ευ­ρω­παϊ­κό επί­πε­δο. Η ανα­δια­πραγ­μά­τευ­ση («με τους εταί­ρους μας» επα­να­λαμ­βά­νει πλέον στα­θε­ρά ο Αλέ­ξης Τσί­πρας) για μια ευ­ρω­παϊ­κή λύση αντι­κα­θι­στά πλέον τη μέχρι πρό­τι­νος θέση για δια­γρα­φή του με­γα­λύ­τε­ρου μέ­ρους του χρέ­ους. Επί­σης, η επα­να­δια­πραγ­μά­τευ­ση για ευ­ρω­παϊ­κή λύση («με τους εταί­ρους μας») αδειά­ζει από κάθε νόημα την (ούτως ή άλλως πλά­για) ανα­φο­ρά της δια­κή­ρυ­ξης του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στο «Καμιά θυσία για το ευρώ». Εν τέλει, η προ­σπά­θεια ση­μα­το­δό­τη­σης με πολ­λούς τρό­πους ότι ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν πρό­κει­ται να ασκή­σει πο­λι­τι­κή ως δύ­να­μη ρήξης με το εγ­χώ­ριο και διε­θνές σύ­στη­μα, αλλά ως «δύ­να­μη ανα­δια­πραγ­μά­τευ­σης», απο­τε­λεί σαφή με­τα­τό­πι­ση από το πο­λι­τι­κό έδα­φος της Ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς.

β. Το «κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς», που απο­τέ­λε­σε την κο­ρω­νί­δα της πο­λι­τι­κής μας όλους τους προη­γού­με­νους μήνες και ανα­φέ­ρε­ται στη δια­κή­ρυ­ξη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, μέσω της «κερ­κό­πορ­τας» περί «πλειο­ψη­φι­κού κοι­νω­νι­κού και πο­λι­τι­κού με­τώ­που» και «ευ­ρεί­ας πο­λι­τι­κής και κοι­νω­νι­κής συμ­μα­χί­ας», με­τα­τρέ­πε­ται σε «κυ­βέρ­νη­ση εθνι­κής ή κοι­νω­νι­κής σω­τη­ρί­ας», «κυ­βέρ­νη­ση με κορμό τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ» κ.λπ. Και είναι φα­νε­ρό ότι η «ευ­ρεία συμ­μα­χία» δεν αφορά τις δυ­νά­μεις της Αρι­στε­ράς (γιατί το ΚΚΕ αρ­νεί­ται και η ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ δεν μπο­ρεί να συν­δρά­μει κοι­νο­βου­λευ­τι­κά). Επι­κου­ρι­κά, χρη­σι­μο­ποιεί­ται και η έκ­φρα­ση «κυ­βέρ­νη­ση λαϊ­κής ενό­τη­τας». Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση, μία μόλις βδο­μά­δα ύστε­ρα από τη Συν­διά­σκε­ψη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, το «κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς» των κει­μέ­νων που υπερ­ψη­φί­στη­καν έχει για τα καλά συ­σκο­τι­στεί…

Η απο­στο­λή αυτής της κυ­βέρ­νη­σης πε­ρι­γρά­φε­ται πλέον όχι απλώς με «εθνι­κούς» και δια­τα­ξι­κούς όρους («ανόρ­θω­ση , ξα­να­χτί­σι­μο και ανα­συ­γκρό­τη­ση της χώρας» κ.λπ.), αλλά χρω­μα­τί­ζε­ται όλο και πιο έντο­να με τα χρώ­μα­τα της «κά­θαρ­σης» και του εξορ­θο­λο­γι­σμού του ελ­λη­νι­κού κα­πι­τα­λι­σμού: πό­λε­μος στο «τρί­γω­νο της αμαρ­τί­ας» που συν­θέ­τουν οι κρα­τι­κο­δί­αι­τοι επι­χει­ρη­μα­τί­ες, τα δια­πλε­κό­με­να μί­ντια, τα κόμ­μα­τα της δια­πλο­κής, πό­λε­μος στη δια­φθο­ρά και τη φο­ρο­δια­φυ­γή, νέ­ος-α;να­πτυ­ξια­κός ρόλος του Δη­μο­σί­ου κ.λπ. κ.λπ.

γ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα εθνικοποιήσει τις τράπεζες υπό κοινωνικό και εργατικό έλεγχο. Οι αντιφατικές γενικότητες της τελευταίας περιόδου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα επαναφέρει υπό «δημόσιο έλεγχο» τις τράπεζες αλλά ταυτόχρονα θα ιδρύσει και δημόσια αναπτυξιακή τράπεζα βρήκαν τη διευκρίνισή τους στη συνέντευξη του Γιάννη Δραγασάκη στο «Βήμα», που προτείνει το σουηδικό πρότυπο της δεκαετίας του ’90: κρατικοποίηση, εξυγίανση και επάνοδος σε ιδιωτικά χέρια! Δύσκολα θα βρει κανείς ουσιαστική διαφορά με αυτό που προβλέπει το σχέδιο της τρόικας για ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών: ανακεφαλαιοποίηση, εξυγίανση, πέρασμα των μετοχών στον EFSF ή στο ΤΧΣ και επιστροφή τους στους ιδιώτες. Να γιατί, παρά τον εξαγγελλόμενο «δημόσιο έλεγχο», μας χρειάζεται και η ίδρυση δημόσιας επενδυτικής τράπεζας…

δ. Αντί για μα­ζι­κές εθνι­κο­ποι­ή­σεις, ανα­δύ­ε­ται ένας νέος ρόλος για το Δη­μό­σιο και τις δη­μό­σιες επεν­δύ­σεις: επει­δή είναι ου­το­πι­κό ότι η ανά­πτυ­ξη θα έρθει με μα­ζι­κές ιδιω­τι­κές επεν­δύ­σεις -εξή­γη­σε ο Αλέ­ξης Τσί­πρας στην ομι­λία του στο Ελ­λη­νο­α­με­ρι­κα­νι­κό Επι­με­λη­τή­ριο- θα χρεια­στούν δη­μό­σιες επεν­δύ­σεις ώστε να «εν­θαρ­ρυν­θούν» και οι ιδιω­τι­κές επεν­δύ­σεις… Το μενού έχει επί­σης Συ­μπρά­ξεις Δη­μό­σιου και Ιδιω­τι­κού Τομέα (τα πε­ρι­βό­η­τα ΣΔΙΤ του Ση­μί­τη και του Αλ­κο­γο­σκού­φη) και ανα­φο­ρές στην «υγιή» επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα. Μια υπό­σχε­ση για «κά­θαρ­ση» από τη δια­φθο­ρά και τη δια­πλο­κή και ένας πραγ­μα­τι­κός «ιστο­ρι­κός συμ­βι­βα­σμός» με την επι­χει­ρη­μα­τι­κή τάξη.

Η ομι­λία Τσί­πρα στην Κ.Ε.

Στην ομι­λία του Αλέρη Τσί­πρα όλα αυτά δεν εκτέ­θη­καν ανα­λυ­τι­κά και με την «κα­θα­ρό­τη­τα» που δια­τυ­πώ­νο­νται σε συ­νε­ντεύ­ξεις ή σε ομι­λί­ες με κοινό τις «πα­ρα­γω­γι­κές τά­ξεις» (ΔΕΘ, Ελ­λη­νο­α­με­ρι­κα­νι­κό Επι­με­λη­τή­ριο). Υπήρ­χαν όμως όλες οι κε­ντρι­κές ιδέες, προ­σε­κτι­κό­τε­ρα δια­τυ­πω­μέ­νες, καθώς και μια και­νούρ­για ανα­φο­ρά με με­γά­λη συμ­βο­λι­κή και πο­λι­τι­κή αξία: η ανα­φο­ρά στο θε­τι­κό υπό­δειγ­μα των «προ­ο­δευ­τι­κών κυ­βερ­νή­σε­ων» της Αρ­γε­ντι­νής και της Βρα­ζι­λί­ας. Συ­γκε­κρι­μέ­να ανα­φέρ­θη­κε:

- Σε μια «κυ­βέρ­νη­ση ευ­ρεί­ας κοι­νω­νι­κής και πο­λι­τι­κής συμ­μα­χί­ας με κορμό τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΕΚΜ».

- Η κυ­βέρ­νη­ση αυτή «θα δρο­μο­λο­γή­σει την ανα­πτυ­ξια­κή και πα­ρα­γω­γι­κή ανα­συ­γκρό­τη­ση της χώρας» και θα προ­χω­ρή­σει σε «πά­τα­ξη της δια­φθο­ράς, της δια­πλο­κής και της φο­ρο­δια­φυ­γής».

- Προ­διέ­γρα­ψε ως χρόνο της «με­γά­λης ανα­τρο­πής» το τέλος του επό­με­νου Μαρ­τί­ου, όταν «ένα μόνο δί­λημ­μα θα υπάρ­χει: ή θα κα­ταρ­ρεύ­σει ο λαός και ο τόπος ή θα φύγει η συ­γκυ­βέρ­νη­ση της κα­τάρ­ρευ­σης».

Όλες αυτές οι ανα­φο­ρές στε­φα­νώ­θη­καν επά­ξια με την ανα­φο­ρά στα θε­τι­κά υπο­δείγ­μα­τα της Αρ­γε­ντι­νής και της Βρα­ζι­λί­ας. Πα­ρα­θέ­του­με το σχε­τι­κό χωρίο:

«Σε λίγο, αντι­προ­σω­πεία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΕΚΜ, αντα­πο­κρι­νό­με­νη στην πρό­σκλη­ση των κυ­βερ­νώ­ντων κομ­μά­των της Βρα­ζι­λί­ας και της Αρ­γε­ντι­νής, θα ανα­χω­ρή­σει για επί­ση­μη επί­σκε­ψη σ’ αυτές τις δύο χώρες. Είναι μια επί­σκε­ψη-δείγ­μα γρα­φής της δικής μας ενερ­γη­τι­κής και πο­λυ­διά­στα­της εξω­τε­ρι­κής πο­λι­τι­κής. Θα επι­σκε­φτού­με δύο χώρες, μέλη του G20 τις οποί­ες κα­τέ­στρε­ψαν και χρε­ο­κό­πη­σαν οι ομοϊ­δε­ά­τες του κ. Σα­μα­ρά. Χώρες τις οποί­ες ανέ­στη­σαν αρι­στε­ρές και προ­ο­δευ­τι­κές κυ­βερ­νή­σεις που αγνό­η­σαν το νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο μο­νό­δρο­μο. Λαοί που πέ­τα­ξαν από πάνω τους τα νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρα δόγ­μα­τα και βα­δί­ζουν το δρόμο της ανά­πτυ­ξη και τις αξιο­πρέ­πειας».

Από πότε όμως η πο­λι­τι­κή του Λούλα και της σο­σιαλ­φι­λε­λεύ­θε­ρης κυ­βέρ­νη­σής του είναι πρό­τυ­πο για το πώς μια «προ­ο­δευ­τι­κή κυ­βέρ­νη­ση» θα «ανα­στή­σει» τη χώρα; Από πότε από την Αρ­γε­ντι­νή κρα­τά­με ό,τι τη βάζει σε κοινό πα­ρο­νο­μα­στή με τη Βρα­ζι­λία; Και γιατί σε μια ανα­φο­ρά στη Λα­τι­νι­κή Αμε­ρι­κή δεν χω­ρά­ει το «πρό­τυ­πο» της Βε­νε­ζου­έ­λας;

Κατά τα άλλα, ο Αλέ­ξης Τσί­πρας εκ­φώ­νη­σε μια ομι­λία στο­χευ­μέ­νη στα δελ­τία ει­δή­σε­ων και όχι στο άνοιγ­μα πο­λι­τι­κού δια­λό­γου στην Κ.Ε. του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Στη συ­νέ­χεια η συ­νε­δρί­α­ση απορ­ρο­φή­θη­κε από τα ανα­γκαία δια­δι­κα­στι­κά και ορ­γα­νω­τι­κά ζη­τή­μα­τα της εκλο­γής της νέας Γραμ­μα­τεί­ας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, όμως η πο­λι­τι­κή δια­δι­κα­σία της Συ­νό­δου απο­σα­θρώ­θη­κε. Έτσι, μια ση­μα­δια­κή ομι­λία δεν έγινε καν αντι­κεί­με­νο συ­ζή­τη­σης. Και αυτό είναι ένα ση­μα­ντι­κό κρα­τού­με­νο από την πρώτη Σύ­νο­δο της νέας Κε­ντρι­κής Επι­τρο­πής του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

* Αναφέρονται ενδεικτικά -μεταξύ πολλών άλλων- η ομιλία Τσίπρα στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο, η συνέντευξη του Γιάννη Δραγασάκη στο «Βήμα», η συνέντευξη του Δημήτρη Παπαδημούλη στην εφημερίδα «Κεφάλαιο» που αναδημοσιεύτηκε και από το www.​capital.​gr και η συνέντευξη του Γιώργου Σταθάκη στο www.​euro2day.​gr και την Πρωινή Ενημέρωση της ΝΕΤ στις 12/12/12.

* Οι δυνάμεις του Rpro­ject και η Μαρξιστική Φωνή ήταν οι μόνες που δεν υπερψήφισαν αυτές τις αποφάσεις.