Πότε θα έρθει η ώρα; του Κωνσταντίνου Δημητριάδη

Πότε θα έρθει η ώρα;

Είναι μια ερώτηση που την ακούμε αλλά και την διατυπώνουμε πολύ συχνά.

Πότε θα αντιδράσουμε ενάντια σε ότι μας καταστρέφει τις ζωές;

Πότε θα επαναστατήσουμε, για να ανατρέψουμε αυτό το άδικο σύστημα;

Εδώ και σχεδόν 15 χρόνια είναι ξεκάθαρο, ακόμα και στα μάτια των μη ειδικών,oτι η ζωή μας (οικονομία, αξιοπρέπεια, εργασιακά δικαιώματα, ελευθερίες) πάει από το κακό στο χειρότερο με αποκορύφωμα την τελευταία τριετία των μνημονίων και της τρόικας. Ιδιαίτερα   πλήττονται τα κατώτερα, οικονομικά,  στρώματα της κοινωνίας. Πλέον το ανθρωποφάγο αυτό σύστημα έχει εκμηδενίσει την μεσαία τάξη και έχει συσσωρεύσει τον πλούτο αλλά και την εξουσία στους ελάχιστους.

Φυσικά παίρνοντας την με τη βία από τους πολλούς.

Και όλοι μας αναρωτιόμαστε....

Πότε θα σταματήσει η κατρακύλα;

Όταν το αποφασίσουν αυτοί που έχουν την εξουσία;

Όταν πάρουμε την πολυπόθητη χ,ψ δόση;

Όταν εξαθλιωθούμε τελείως και αρχίσουμε να χάνουμε ακόμα και τα σπίτια μας;

Δυστυχώς η απάντηση και η λύση δεν βρίσκεται εκεί.

Την λύση την έχουμε εμείς. Οι πολλοί, οι καταπιεζόμενοι, ο λαός, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι. 'Οταν ξεσηκωθούμε εμείς, θα ανατρέψουμε αυτούς τους λίγους και θα δημιουργήσουμε την κοινωνία που ονειρευόμαστε.

Πότε θα είμαστε όμως έτοιμοι για αυτό;

Ο λαός εδώ και πολλές δεκαετίες, από το ίδιο το σύστημα, "εκτρέφεται" να μην αναπτύσσει κριτική και πολιτική σκέψη, "εκπαιδεύεται" να μην ασχολείται με τα κοινά, παρά μόνο να επιβιώνει με ρουσφέτια, ρουφιανιές και αναθέτοντας την προσωρινή επίλυση των προβλημάτων του σε μεσσίες καο μεσάζοντες.

Μέσα από αύτη τη διεργασία η οποία επιτελέστηκε με υπομονή και επιμονή από τους έχοντες την εξουσία, ο λαός περιέρχεται  σε αδράνεια και καθίσταται  ανήμπορος να αντιδράσει δυναμικά, παίρνοντας πρωτοβουλίες και διεκδικώντας στην πράξη αυτά που έχασε με τη βία.

Παρατηρούμε σε πολλές περιπτώσεις κιόλας το ακραίο φαινόμενο, ακόμα και της συναίνεσης  σε αυτή τη βίαιη ανακατανομή πλούτου και εξουσίας με κατεύθυνση τα χεριά των λίγων. Τεράστια η δύναμη της κρατικής προπαγάνδας,  μέσω των ΜΜΕ και των άλλων όπλων αποβλάκωσης και παραπληροφόρησης που διαθέτει το σύστημα εξουσίας...

Έτσι, πολλοί  "ειδικοί επαναστάτες " συστήνουν υπομονή, περιμένοντας πότε θα ωριμάσει ο λαός, ούτως ώστε να κατανοήσει την φύση του προβλήματος αλλά και τις ρίζες αυτού, προκειμένου με πλήρη πολιτική διαύγεια, να εκτελέσει το επαναστατικό του καθήκον, όντας ταυτόχρονα διαφωτιστής αλλά και στρατιώτης.

Δυστυχώς ιστορικά αυτό δεν έγινε πότε...

Σε όλες τις μεγάλες λαϊκές επαναστασεις, ο λαός δεν αφυπνίστηκε "πριν". Αφυπνίστηκε "κατά τη διάρκεια". Έχοντας ως μπροστάρηδες ανθρώπους όπως τον Άρη Βελουχιώτη, τον Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, τον Λένιν, τον Τρότσκι οι λαοί ανά την υφήλιο, χρησιμοποίησαν την ίδια την επανάσταση ως τον καλύτερο δάσκαλο για την θεωρητική αλλά και πρακτική τους εκπαίδευση, σηκώθηκαν από τους καναπέδες, ξεχύθηκαν στους δρόμους, στα βουνά, στην ύπαιθρο και γνωρίζοντας ότι δεν έχουν τίποτα πια να χάσουν, ακολούθησαν το παράδειγμα αυτών των πρωτοπόρων. Όχι με "άτακτο" τρόπο αλλά οργανωμένα, με πίστη και αυτοθυσία αλλά και με σχέδιο, καθώς είχαν να αντιμετωπίσουν έναν αντίπαλο πλήρως οργανωμένο.

Η απάντηση λοιπόν είναι μια στο αρχικό ερώτημα.

Η ώρα είναι ΤΩΡΑ

Οι συνθήκες είναι ώριμες, από τη στιγμή που υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, από τη στιγμή που υπάρχουν σπίτια χωρίς ρεύμα, από τη στιγμή που υπάρχουν παιδιά που κρυώνουν και πεινάνε, χωρίς πρόσβαση σε νοσοκομεία και σχολεία.

Δεν θα σταματήσουν αν δεν τους σταματήσουμε.  

Προχωρώντας φτιάχνουμε τον δρόμο!

"Η επανάσταση δεν είναι ένα φρούτο που θα πέσει όταν είναι ώριμο. Πρέπει να κουνήσουμε το δέντρο για να το κάνουμε να πέσει."

Ερνέστο "Τσε" Γκεβάρα.

Κωνσταντίνος Δημητριάδης

Οργανωτικός Γραμματέας της Νεολαίας του Κινήματος Δεν Πληρώνω