ΤΟΝ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΤΟΝ ΞΕΡΟΥΜΕ, ΤΟΝ ΤΣΙΠΡΑ ΤΟΝ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ..

Κοσμοσυρροή το βράδυ της τετάρτης στο Μέγαρο της Μουσικής. Όλα τα «καλά» παιδιά ενός παρακμασμένου συστήματος, πλημμύρισαν το μέγαρο όπου όπως λένε, παράγεται πολιτισμός.

Σύσσωμη η πολιτική ηγεσία της χώρας, πρώην και επόμενη καθώς και άλλοι επίσημοι προσκεκλημένοι, τίμησαν τον «Εθνάρχη» Κωνσταντίνο Καραμανλή, 15 χρόνια μετά το θάνατό του.

Υπήρχαν οι «καλές» προσκλήσεις με τις ασημένιες βούλες, που εξασφάλιζαν την είσοδο στην «καλή» αίθουσα «Χρήστος Λαμπράκης» και οι «κακές» προσκλήσεις που οι κάτοχοί τους θα παρακολουθούσαν την εκδήλωση από άλλη αίθουσα στο υπόγειο του Μεγάρου, από προτζέκτορα.

Και όλα αυτά με τα τα λεφτά του ελληνικού λαού που κατασκεύασε  και συντηρεί το μέγαρο της γκλαμουριάς και των δημοσίων σχέσεων της άρχουσας τάξης.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν ένας γνήσιος εκπρόσωπος της άρχουσας τάξης της Ελλάδας αλλά και της Αμερικής και της Ευρώπης.

«Εύγε» στον μακαρίτη «ευπατρίδη» που έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του, από τα μικράτα του, μέχρι τα βαθιά του γεράματα, για να παραμείνει ο εκλεκτός των ισχυρών, αυτών που κρατούσαν και κρατάνε τα κλειδιά της οικονομίας του συστήματος των ολίγων, που εκμεταλλεύονται τους πολλούς. Ο Καραμανλής εκλέγεται για πρώτη φορά βουλευτής Σερρών το 1935, μόλις 28 χρονών, με την υποστήριξη του βουλευτή Σερρών, του Λαϊκού κόμματος, Αθανάσιου Αργυρού. Ήταν ο πρωτότοκος γιός μιας πολύτεκνης οικογένειας της Πρώτης Σερρών.

Ο Αργυρός λοιπόν έγινε ο «ευεργέτης» του Κωνσταντίνου, κάτι σαν σπόνσορας θα λέγαμε σήμερα και ανέλαβε της επιμόρφωσή του ιδιαίτερα από το 1923 (οικότροφος στο Αθηναϊκό Λύκειο), μέχρι την ολοκλήρωση των σπουδών του στη νομική σχολή Αθηνών (πτυχίο 1929), οπότε και τον προώθησε στον πολιτικό στίβο.

Τόσο εύκολα και τόσο απλά. Ενώ λοιπόν ο βουλευτής Αργυρός, επένδυσε πάνω στον Κωνσταντίνο, ο Κωνσταντίνος στις εκλογές του 1936 του άρπαξε την εκλογική του πελατεία, παραπλανώντας τους ψηφοφόρους, του ως τότε προστάτη του Αργυρού και τον έσβησε κυριολεκτικά από τον πολιτικό χάρτη (ο Αργυρός έμεινε εκτός Βουλής και στη συνέχεια εκτός πολιτικής).

Ο  Καραμανλής δε συμμετείχε στο πόλεμο του 40, επικαλούμενος την βαρηκοΐα του.

Κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής δεν έλαβε μέρος σε καμία αντιστασιακή δραστηριότητα. Απλά συμμετείχε σε μια ομάδα νέων επιστημόνων, του κατεστημένου, στην Αθήνα και συζητούσαν για το μέλλον της χώρας, αλλά πέραν τούτου ουδεμία δράση.

Στο τέλος του 1955, 6 χρόνια μετά την λήξη του εμφύλιου στην Ελλάδα, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν πλέον ο ηγέτης της δεξιάς. Τα πολιτικά πάθη ήταν ακόμα νωπά και σε πλήρη έξαψη. Το φθινόπωρο του ‘55 πέθανε ο πρωθυπουργός Παπάγος, ιδρυτής του κόμματος του Εθνικού Συναγερμού. Ο Καραμανλής στέλεχος του κόμματος αυτού άδραξε την ευκαιρία και έγινε πρωθυπουργός της Ελλάδας ιδρύοντας όμως ένα νέο κόμμα την ΕΡΕ (Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση) με ηγέτη τον ίδιο. Έτσι εξουδετέρωσε τις όποιες αντιδράσεις στελεχών του Εθνικού Συναγερμού, και έγινε ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Από το ‘55 έως το ‘63 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν ο ηγέτης του λεγόμενου «κράτους της δεξιάς» όπου έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο. Η περίοδος αυτή συνδέθηκε με εκλογικές νοθείες, ίντριγκες, κυνηγητό και δυσμενείς μεταθέσεις ανθρώπων με ελεύθερο δημοκρατικό και αριστερό φρόνημα. Κήρυξε τον πόλεμο ο Καραμανλής, στον ανθό των ελεύθερα σκεπτόμενων πολιτών συμμετέχοντας από διάφορες υπουργικές θέσεις στο κράτος των δοσίλογων και των συνεργατών των κατακτητών.

Το 1963 ο Καραμανλής έφυγε για το Παρίσι   και το 1974 επέστρεψε στην Ελλάδα ως πρωθυπουργός μετά τη πτώση της επτάχρονης δικτατορίας.

Εμφανίστηκε στο λαό με το «νέο του πιο δημοκρατικό του πρόσωπο».

Ο ίδιος ο Σαμαράς βέβαια στην ομιλία του στο Μέγαρο Μουσικής διαπιστώνει ότι «ο Σερραίος πολιτικός δεν ήταν άλλος τη πρώτη οκταετία και άλλος τη δεύτερη. Ίδιος ήταν». Επίσης το όνομα Καραμανλής συνδέθηκε με το γκρέμισμα της πανέμορφης Αθήνας με τα καλαίσθητα νεοκλασικά αριστουργήματα να κατεδαφίζονται, χωρίς έλεος, και να αντικαθίστανται από τις γνωστές πολυκατοικίες – εξαμβλώματα, όπου στοιβάχτηκαν και απομονώθηκαν οι ανθρώπινες ζωές για τα συμφέροντα των φίλων του εργολάβων.

Αυτός ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, που έτρεξαν όλοι τους στο Μέγαρο να μνημονεύσουν τα πεπραγμένα του και βέβαια δε θα ζητήσουμε από κανέναν ομοϊδεάτη του το λόγο της εκεί παρουσίας του. Αυτό εξυπακούεται.

Ένας μόνο πολιτικός άνδρας είναι αξιοκατάκριτος που παραβρέθηκε εκεί το βράδυ της Τετάρτης.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ο «αριστερός» Αλέξης Τσίπρας, ο δήθεν ιδεολογικά αντίπαλος της δεξιάς που θέλει να λέει ότι εκπροσωπεί τα συμφέροντα αυτής της χώρας.

Σε ένα σημείο της ομιλίας του προς τους συγκεντρωμένους είπε   για τον Καραμανλή τον πρεσβύτερο το ανεκδιήγητο : «υπήρξε ριζοσπαστικός στον συντηρητισμό του».

Και συμπλήρωσε: ο Κωνσταντίνος Καραμανλής «αφουγκράστηκε τις νέες δημοκρατικές ανάγκες και κυρίως την ιστορική ανάγκη να οικοδομηθεί στη χώρα μια σταθερή δημοκρατική νομιμότητα…»

Ήταν, φαίνεται πολύ μικρός ο σημερινός πρόεδρος του Σύριζα και δεν είχε ακούσει για κάποια θύματα της περιόδου της σταθερής δημοκρατικής νομιμότητας του Καραμανλή:  Σιδέρης Ισιδωρόπουλος, Ιάκωβος Κουμής, Σταματίνα Κανελλοπούλου, Σωτηρία Βασιλακοπούλου, μερικοί από τους νεκρούς εκείνης της περιόδου.

Ο  Νόμος 330 για τον περιορισμό του συνδικαλιστικού κινήματος και ο Νόμος 815 για τα πανεπιστήμια κάποια από τα νομοθετικά δημιουργήματα του ανθρώπου που αφουγκράστηκε τις νέες δημοκρατικές ανάγκες της κοινωνίας…

Θα τρίζουν τα κόκαλα των αγωνιστών της εθνικής αντίστασης και της ελευθερίας με τα λεγόμενα και τα γενόμενα αυτού του πολιτικού μορφώματος που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ.

Πέρα από το «μεγαλείο» των λαμπρών ηγετών, υπάρχουν και οι πρόθυμοι «αριστεροί» σημερινοί ηγέτες οι οποίοι κάνουν «το μεγάλο ιστορικό βήμα συμφιλίωσης» όπως κάνει τώρα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μετατρέπεται ιλιγγιωδώς στο νέο ΠΑΣΟΚ. Προσελκύει σαν μαγνήτης τους ξεσκολισμένους γραφειοκράτες, συνδικαλιστές του παλιού ΠΑΣΟΚ, που μπαίνουν στο ΣΥΡΙΖΑ για να προστατευθούν και να συνεχίσουν τις ίδιες πρακτικές τους. Είναι οι γνωστοί σαλτιμπάγκοι της πολιτικής ζωής, τα ποντίκια που εγκαταλείπουν το καράβι που βουλιάζει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ τους υποδέχεται όλους αυτούς με «ανοικτάς αγκάλας» στρίβοντας όλο και πιο δεξιά.

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει βαλθεί να δώσει τα διαπιστευτήρια του, προκειμένου να γίνει αποδεκτός από τη διεθνή οικονομική και πολιτική ελίτ.

Δεν χρειάζεται οι υποτιθέμενες ηγεσίες του λαού να κυκλοφορούν στα σαλόνια της εξουσίας, εντός και εκτός χώρας. Δεν χρειάζεται ο λαός σήμερα ηγεσίες που φτιάχνουν γέφυρες με τα σύμβολα του καθεστώτος. Χρειάζεται ηγεσίες που να γκρεμίζουν τέτοιες γέφυρες. Δεν χρειάζεται να παρακαλάνε για ένα καλό λόγο από το Σόιμπλε και τον Ομπάμα.

 Χρειάζεται να τα καταδικάζουν όλα αυτά.

Ο κ. Τσίπρας και ο Σύριζα κάνει στροφή 180 μοιρών σε όλα τα επίπεδα.

Υποσχέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ ότι θα επαναφέρει τους μισθούς και τις συντάξεις στα προ της κρίσης επίπεδα και τώρα ανακαλεί λέγοντας ότι αυτό θα γίνει σταδιακά και εφόσον το επιτρέψουν οι οικονομικές συνθήκες δηλαδή ποτέ.

Άρχισε να τα μασάει για το χαράτσι της ΔΕΗ, για το χαράτσι της ακίνητης περιουσίας και για τα διόδια επίσης.

 Δεν έφτανε η πρόσφατη προδοσία με το να παραβρεθεί στην παρουσίαση του βιβλίου του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, εκπροσώπου της νεοφιλελεύθερης μνημονιακής ιδεολογίας και να σου πάλι ο «αριστερός αντιμνημονιακός»  ηγέτης πρώτος και καλύτερος δίνει το αναίσχυντα το  παρόν  στην τελετή  για τον «αείμνηστο δεξιό Εθνάρχη».

Δεν αισθάνεται καμία ηθική και πολιτική αναστολή ο κύριος Τσίπρας. Διολισθαίνει συνειδητά στο κατήφορο της αφομοίωσης με τη δεξιά ιδεολογία και πράξη. Ο λαός θέλει προτάσεις σοβαρές και όχι κολυμβήθρες του Σιλωάμ. Δεν θέλει κόμματα και ηγεσίες να προσκυνάνε τους «νοικοκυραίους».

Ενώ μέσα στο Μέγαρο Μουσικής συναγελάζονταν οι μνημονιακοί με τους δήθεν αντιμνημονιακούς, αλληλοχειροκροτούμενοι αυτάρεσκα, απέξω οι δυνάμεις καταστολής των ΜΑΤ τους φυλάγαν από την οργή του ανεπιθύμητου λαού. Ήταν το Κίνημα Δεν Πληρώνω, μαζί με το Επαμ, που διαμαρτύρονταν, έξω από το μέγαρο, για την νεοϋφασμένη λυκοσυμμαχία ενάντια στα συμφέροντα του λαού.

Ο νέος παραγιός του συστήματος Αλέξης Τσίπρας, φαίνεται ότι ικανοποίησε απόλυτα το Καραμανλικό κατεστημένο, με το Σύμβολο της Πίστης που ανέγνωσε το βράδυ της Τετάρτης και τον αντάμειψε με ένα θερμό και παρατεταμένο χειροκρότημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον ένα κόμμα κατ’ όνομα αριστερό.

Θέλει να αναρριχηθεί στην εξουσία να ενσωματωθεί  στο σύστημα χωρίς να το ανατρέψει. Υπόσχεται ότι θα είναι καλύτερος στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές και καλύτερος διαχειριστής ενός συστήματος που βρίσκεται σε πλήρη αποσύνθεση. Κάνει εμπόριο ελπίδων πάνω στο δύσμοιρο λαό. Δεν κάνει απλά λάθη τακτικής, είναι καθαρά θέμα στρατηγικής τοποθέτησης.

         

Το Κίνημα Δεν Πληρώνω δηλώνει ευθαρσώς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εξαπατά το λαό και προδίδει τα συμφέροντα του με τις συμπεριφορές αυτές.

Αντί ο ΣΥΡΙΖΑ να βρίσκεται σύσσωμος έξω από το Μέγαρο Μουσικής και να διαμαρτύρεται μαζί με τους συγκεντρωμένους αγωνιστές, βρισκόταν μέσα, αντάμα με τους εχθρούς του λαού.

Τα τίμια μέλη του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αντιδράσουν δυναμικά σε αυτό το θλιβερό ολίσθημα του κόμματός τους.

Γιατί όποιος δεν έχει αρχές έχει τέλος.

Η μόνη λύση για να δουν μια άσπρη μέρα οι κάτοικοι αυτής της χώρας που πέντε χρόνια τώρα μαστίζονται από την οικονομική κρίση και εξαθλιώνονται, είναι να συνειδητοποιήσουν τις αστείρευτες δυνάμεις τους και να οργανωθούν από τα κάτω για να ανατρέψουν το σάπιο αυτό σύστημα.

Ένα σύστημα κλινικά νεκρά με πολυοργανική ανεπάρκεια. Είναι καιρός πια να του τραβήξουμε τα σωληνάκια.

Έφαγε τα ψωμιά του και μόνο δυστυχία μπορεί να προσφέρει πια στην ανθρωπότητα.

Πρέπει να εξαφανιστεί από τη σκηνή της ιστορίας, όπως έγινε με τόσα αλλά συστήματα πριν από αυτό.

Πρέπει να πάρει τη θέση του ένα άλλο κοινωνικό σύστημα, ανθρωποκεντρικό, που να νοιάζεται για την ευτυχία του ανθρώπου και να ικανοποιεί τις ανάγκες του, υλικές και πνευματικές.

Αυτό είναι εξ άλλου και το βαθύτερο νόημα της ίδιας μας της ύπαρξης ως έλλογα έμβια όντα.

Αυτοί μιλάνε για κέρδη και ζημιές.

Εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές.    

ΚΙΝΗΜΑ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ

www.kinimadenplirono.gr