ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΚΚΕ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

Η κρίση του καπιταλισμού και η αδυναμία αντιμετώπισης των επιπτώσεων από τις υπάρχουσες παραδοσιακές ηγεσίες της αριστεράς φέρνει αναταράξεις σε όλα τα επίπεδα. Μεταφέρουμε εδώ μια αντιπαράθεση ανάμεσα στην επίσημη γραμμή του ΚΚΕ και του Εργατικού αγώνα. που όπως χαρακτηριστικά διακηρύσσει:

"Δεν διεκδικούμε άλλο πόλο. Διεκδικούμε το κόμμα μας!"

Η αποψη του ΚΚΕ:

Φόρμουλα οπορτουνιστικής πίεσης στο ΚΚΕ και συγκρότησης νέου οπορτουνιστικού πόλου ....

Δημοσίευση: Τετ, 06/02/2013 - 14:40

Πρόσφατα στην ιστοσελίδα "ergatikosagwnas.gr" εμφανίστηκε ένα πολυσέλιδο κείμενο, ως αντι-σχέδιο προγράμματος του ΚΚΕ.

Εκεί με προκλητικό και προβοκατόρικο, στην ουσία, στιλ, το συγκεκριμένο site καμώνεται πως υπερασπίζει τις αποφάσεις του 15ου Συνεδρίου, στην πραγματικότητα όμως τις διαστρεβλώνει, με μόνο σκοπό να υποστηρίξει πως πρέπει το ΚΚΕ να θέσει ένα μίνιμουμ πρόγραμμα, με στόχο μια κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού.

Οι ανώνυμοι και μερικοί επώνυμοι συντάκτες του site, οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με το ΚΚΕ και την πολιτική του, προσπαθούν από τη μια να εμφανιστούν ως επίδοξοι σωτήρες του ΚΚΕ, από την άλλη προσάπτουν στο Κόμμα όλο το συρφετό λάσπης που έντεχνα καλλιέργησε η αστική προπαγάνδα και ο οπορτουνισμός το προηγούμενο διάστημα. Ταυτόχρονα υποστηρίζουν πως η πορεία του ΚΚΕ τα τελευταία χρόνια ...«αποτελεί ανασχετικό παράγοντα για την ανάπτυξη του κινήματος», καλώντας επί της ουσίας στην ανάγκη να «ξεπεραστεί» το ΚΚΕ, αυτός ο «ανασχετικός παράγοντας».

Δεν είναι βεβαίως τυχαίο ότι αυτή η δημοσίευση συμπίπτει χρονικά με τη δημοσίευση της πρόσφατης απόφασης του ΝΑΡ για τη συγκρότηση ενός Πόλου στην Αριστερά στον οποίο συμπεριλαμβάνονται και δυνάμεις που αποχώρησαν από το ΚΚΕ. «Ο έντονος προβληματισμός και οι διαφοροποιήσεις που παρατηρούνται στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και του ΚΚΕ, οι επίμονες και απαιτητικές αναζητήσεις μιας άλλης πολιτικής και κοινωνικής λύσης από ευρύτερα τμήματα εργαζομένων και νέων, φέρνουν στο προσκήνιο, πιο έντονα και καθαρά, την αναγκαιότητα μιας άλλης αριστεράς, αντικαπιταλιστικής, ανατρεπτικής, επαναστατικής και σύγχρονα κομμουνιστικής, δίνοντας ανάλογο ρόλο στο ΝΑΡ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ» (απόφαση της ΠΕ του ΝΑΡ, 26/01/2013).

Το "ergatikosagwnas" καλεί το Κόμμα να ακολουθήσει δρόμο προς τα πίσω, να εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια ιδεολογικοπολιτικής ωρίμανσης, ανάπτυξης της στρατηγικής του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι τοποθετήσεις του για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση του 20ού αιώνα, που όχι μόνο είναι πίσω από το 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ, αλλά και από την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Κόμματος του 1995, καταφεύγοντας σε ένα βολικό αγνωστικισμό.

Γράφουν: «Δεν εξωραΐζουμε τα πρώην σοσιαλιστικά κράτη. Αντιμετωπίζουμε κριτικά, βασισμένοι στη θεωρία μας, τα λάθη, τις παρεκκλίσεις και τις γραφειοκρατικές ή άλλες στρεβλώσεις που παρατηρήθηκαν. Δεν αποδεχόμαστε τις εύκολες περιοδολογήσεις της ιστορίας της Σοβιετικής Ένωσης, την εκλεκτικιστική αντιμετώπιση της σοσιαλιστικής ιστορίας, τους εύκολους και πρόχειρους αφορισμούς που δεν αποδέχονται το σοσιαλιστικό χαρακτήρα των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης». Η τελευταία αναφορά είναι για το ξεκάρφωμα, για μην ταυτιστούν με όσους υποστηρίζουν ότι δεν ήταν σοσιαλισμός.

Το κείμενό τους είναι γεμάτο ανάλογες τέτοιες κραυγαλέες αντιφάσεις: πχ. γράφουν για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και τη δικτατορία του προλεταριάτου, αλλά μόνο και μόνο για να καμουφλάρουν το χτύπημα του ΚΚΕ και να υποστηρίξουν τη συμμετοχή σε αστική κυβέρνηση, που ευνουχίζει κάθε πάλη ενάντια στον καπιταλισμό.

Αυτοί οι «ανησυχούντες» για την πορεία του ΚΚΕ,  μέσω της ανάλυσης που κάνουν για τα κόμματα στην Ελλάδα, είναι χαρακτηριστικό ότι ξεχωρίζουν μέρος του ΣΥΡΙΖΑ, με σκοπό να συμμαχήσουν πολιτικά μαζί του, ενώ χαρακτηριστική είναι η φιλία τους στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Θέτουν το ερώτημα σύγκρισης ΚΚΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ, για να καταλήξουν λίγο - πολύ πως η ελπίδα είναι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Για την οποία λένε ότι σε αντίθεση με το ΚΚΕ: «…είναι θετικό ότι δεν θέτει ως βάση της συγκρότησης της συμμαχίας το πρόγραμμά της και την εξουσία της εργατικής τάξης, αλλά ένα πλαίσιο μεταβατικών στόχων. Σ’ αυτό διαφοροποιείται από το Κ.Κ.Ε, το οποίο την καταγγέλλει για ρεφορμισμό».

Τώρα πώς συμβιβάζεται οι «αναλυτές» του "ergatikosagwnas.gr" να ανησυχούν για το ΚΚΕ ότι «η ΚΕ έκανε τη συγκεκριμένη στροφή δανειζόμενη θεωρητικά εφόδια από μικροαστικούς σχηματισμούς (τροτσκιστές, αναρχισμός, πολιτικοί απόγονοι του ευρωκομμουνισμού, νεοαριστερά)» και ταυτόχρονα να καλούν σε πολιτική συμμαχία, αν όχι και συστέγαση, με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που είναι ακριβώς αυτό το κράμα;

Εδώ η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά!

Ίσως μπορεί να το απαντήσει o Alex Kalinikos του αγγλικού Πανεπιστημίου King College, του τροτσκιστικού SWP (κόμμα-μήτρα του ΣΕΚ που συμμετέχει στην Ελλάδα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ), ο οποίος έκφράζει έναν προβληματισμό για τον «βαθύ σεκταρισμό του ΚΚΕ» σε συνέντευξή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών (4/2/2013), στην ίδια συνέντευξη στην οποία συμβουλεύει και τον ΣΥΡΙΖΑ ως εν δυνάμει κυβέρνηση. 

πηγη

ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ:

Δεν διεκδικούμε άλλο πόλο. Διεκδικούμε το κόμμα μας!

Τρίτη, 12 Φεβρουάριος 2013 00:43 

Οφειλόμενη απάντηση στην ηγεσία του κόμματος

Η ηγεσία του ΚΚΕ απάντησε στο κείμενο μας «Σκέψεις και απόψεις του Εργατικού Αγώνα για τις εξελίξεις, την τακτική και στρατηγική του ΚΚΕ, το Λαϊκό Κίνημα, το Σοσιαλισμό». Στην απάντηση της που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα 902.gr -με τίτλο «Φόρμουλα οπορτουνιστικής πίεσης στο ΚΚΕ και συγκρότησης νέου οπορτουνιστικού πόλου»- η παραπληροφόρηση και η διαστρέβλωση των όσων εμείς υποστηρίζουμε και θέτουμε σε δημόσια συζήτηση ξεκινάει με το καλημέρα. Ο τίτλος δεν αφήνει περιθώρια για παρεξηγήσεις. Το δικό μας κείμενο, για την ηγεσία του ΚΚΕ είναι φόρμουλα οπορτουνιστικής πίεσης στο κόμμα και προσπάθεια συγκρότησης νέου οπορτουνιστικού πόλου.
Αν έτσι έχουν τα πράγματα τότε η ηγεσία του κόμματος ομολογεί ότι βρίσκεται σε πλήρη ρήξη με την υπερενενηντάχρονη ιστορία του ΚΚΕ την οποία χαρακτηρίζει οπορτουνιστική. Γιατί ο πυρήνας αρχών του δικού μας κειμένου είναι οι αρχές με τις οποίες πορεύτηκε το Κόμμα σε όλη την ιστορική διαδρομή του: και στα ζητήματα στρατηγικής και στα ζητήματα τακτικής και στην πολιτική συμμαχιών και στις σχέσεις με τις μάζες και στον τρόπο παρέμβασής σ’ αυτές και στον τρόπο ανάλυσης τόσο της κοινωνικοπολιτικής πραγματικότητας όσο και των πολιτικών δυνάμεων που δρουν μέσα σ’ αυτή.
Δεν διεκδικούμε το αλάθητο -γι’ αυτό και τις απόψεις μας τις συζητάμε ανοικτά- αλλά αν η ηγεσία του ΚΚΕ πιστεύει πως δεν είναι αυτή, αλλά εμείς, σε διάσταση με την ιστορική πείρα και διαδρομή του κόμματος και του εργατικού κινήματος, δεν έχει παρά να το αποδείξει.
Δεν διεκδικούμε, επίσης, να φτιάξουμε άλλο πόλο, οπορτουνιστικό ή επαναστατικό. Ούτε θα κάνουμε την χάρη σε ορισμένους -που το περιμένουν ως μάνα εξ ουρανού γι να συνεχίσουν ανενόχλητοί την καταστροφική δουλειά τους- να πάμε σε άλλο κόμμα. Δεν αναζητούμε συμμαχικά σχήματα για να βρούμε στέγη. Όταν γκρεμίζεται το σπίτι σου δεν πας στου διπλανού. Κοιτάς να σώσεις ό,τι σώζεται και να το ξαναστήσεις στα πόδια του. Διεκδικούμε το κόμμα μας. Διεκδικούμε το ΚΚΕ να αποδοθεί στα μέλη και τα στελέχη του που δεν επιδιώκουν τη μεταλλαγή του σε κάτι άλλο, στους οπαδούς του, στην εργατική τάξη, στην ιστορία του, στους νεκρούς του που δεν έδωσαν το αίμα τους για ένα κόμμα όπως αυτό που φτιάχνεται τώρα με τα κείμενα του 19^ου Συνεδρίου.
Αν η ηγεσία του ΚΚΕ πιστεύει πως δεν μεταλλάσει το κόμμα σε κάτι ριζικά διαφορετικό, απ’ αυτό που ήταν και καταξιώθηκε ιστορικά ως κόμμα της εργατικής τάξης της Ελλάδας, ας το αποδείξει. Εμείς με όσα κείμενα έχουμε δημοσιεύσει στην ιστοσελίδα μας έχουμε δώσει σαφείς αποδείξεις για την επιχειρούμενη μετάλλαξη του κόμματος από την ηγεσία του αλλά απάντηση δεν πήραμε ποτέ. Θα δώσουμε ένα ακόμη μικρό στοιχείο που φανερώνει το εν εξελίξει πρενουτσιαμέντο (πραξικόπημα) της κομματικής ηγεσίας. Μαθαίνουμε ότι στις προσυνεδριακές διαδικασίες, στην συγκρότηση των νέων οργάνων σε όλο το μήκος και το πλάτος της κομματικής οργάνωσης, εφαρμόζεται το οργανωτικό σχήμα που προβλέπει το προτεινόμενο, στο 19^ο Συνέδριο, σχέδιο καταστατικού το οποίο ακόμη δεν έχει γίνει καταστατικό του κόμματος. Το αρνείται αυτό η κομματική ηγεσία;
Αν η ηγεσία του ΚΚΕ θεώρει πως παραμένει πιστή στην επαναστατική παράδοση του κόμματος και στον Μαρξισμό-Λενινισμό ας μας πει τι κοινό έχουν τα κείμενα του 19^ου Συνεδρίου με την θεωρία και την ιστορία του ΚΚΕ.
Στο κείμενο της ηγεσίας του κόμματος, που αναρτήθηκε στον 902.gr, οι κατηγορίες σε βάρος του ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ, με αφορμή το κείμενο προβληματισμών του, πέφτουν βροχή. Το ίδιο και οι διαστρεβλώσεις αυτού του κειμένου. Στις τελευταίες δεν θα απαντήσουμε. Το κείμενό μας είναι αναρτημένο και προσιτό σε όλους. Όποιος θέλει να δει τι λέμε εμείς και τι μας χρεώνει η κομματική ηγεσία ότι λέμε, δεν έχει παρά να μας διαβάσει. Όποιος πιστεύει την κομματική ηγεσία, χωρίς να θεωρεί αναγκαίο να μας διαβάσει, δικό του πρόβλημα.
Στεκόμαστε μόνο σε ένα σημείο της απάντησης της ηγεσίας του κόμματος. Διαβάζουμε: «με προκλητικό και προβοκατόρικο, στην ουσία, στιλ, το συγκεκριμένο site καμώνεται πως υπερασπίζει τις αποφάσεις του 15ου Συνεδρίου, στην πραγματικότητα όμως τις διαστρεβλώνει, με μόνο σκοπό να υποστηρίξει πως πρέπει το ΚΚΕ να θέσει ένα μίνιμουμ πρόγραμμα, με στόχο μια κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού». Δηλαδή εμείς, οι προβοκάτορες, διαστρεβλώνουμε το 15^ο Συνέδριο, το οποίο προφανώς η ηγεσία υπερασπίζεται. Εντάξει σύντροφοι, αλλά πείτε μας τί από το 15^ο Συνέδριο υπάρχει στο 19^ο; Πού πήγε το Αντιιμπεριαλιστικό, Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο; Πού πήγε το ζήτημα της κυβέρνησης του ΑΑΔΜ; Πού πήγε η θέση ότι η Ελλάδα είναι εξαρτημένη; Γιατί εγκαταλείφθηκε η αντιιμπεριαλιστική πάλη και αντικαταστάθηκε από τον όρο αντικαπιταλιστική; Γιατί εγκαταλείφθηκε ο όρος κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός; Γιατί εγκαταλείφθηκε η τακτική των πολιτικών συμμαχιών; Γιατί με το προτεινόμενο καταστατικό αλλάζει εκ βάθρων το ισχύον με ενίσχυση του συγκεντρωτισμού ως εκεί που δεν παίρνει; Είχε ή δεν είχε μίνιμουμ πρόγραμμα το 15^ο; Γιατί αυτό εγκαταλείφθηκε; Είναι ή δεν είναι μαρξιστική-λενινιστική θέση η αναγκαιότητα του μίνιμουμ προγράμματος;
Εμείς μπορούμε να αποδείξουμε σημείο προς σημείο όλη την πορεία διολίσθησης του κόμματος στη σημερινή (μέσω των προσυνεδριακών κειμένων) άρνηση του εαυτού του, όπως την μεθόδευσε ένα μικρό τμήμα της σημερινής καθοδήγησης κρυπτόμενο πίσω από τίτλους, σύμβολα και επαναστατικές κορώνες (τα μικρά πραξικοπηματάκια που έλεγε κάποτε ο Μίμης Ανδρουλάκης τα οποία φέρνουν την μεγάλη ανατροπή).
Ας αποδείξει η ηγεσία ότι τέτοιο πράγμα δεν συνέβηκε ποτέ. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.

ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ