Ανακοίνωση του Πανελλαδικού Γραφείου της Αριστερής Ανασύνθεσης
1. Οι εκλογές αποτυπώνουν με εκρηκτικό τρόπο το βάθος της κοινωνικής κρίσης, της κοινωνικής πόλωσης και της ανοιχτής πολιτικής κρίσης που έχει έρθει ως αποτέλεσμα των Μνημονίων και της επιτροπείας από την Τρόικα. Το άθροισμα του δικομματισμού πέφτει στο ιστορικά χαμηλό του 32,20%, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ παίρνουν συντριπτικά χαμηλά ποσοστά και το άθροισμα των φιλομνημονιακών δυνάμεων – όπως και εάν τις μετρήσουμε – είναι σαφώς μειοψηφικό. Η κοινωνία πήρε την εκδίκησή της από αυτούς που ευθύνονται για τη συνθήκη κοινωνικής καταστροφής. Αντικειμενικά, αποτυπώθηκε η κρίση νομιμοποίησης της κυρίαρχης πολιτικής. Όσα αντιλαϊκά μέτρα ψηφίστηκαν τα τελευταία χρόνια, πλέον δεν έχουν καμιά νομιμοποίηση να εφαρμοστούν, καταργήθηκαν στην πράξη από τον κυρίαρχο λαό.
2. Από την άλλη, πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι...
μέρος της δυσαρέσκειας κατευθύνθηκε προς τους «Ανεξάρτητους Έλληνες» που πίσω από την αντιμνημονιακή ρητορεία, πρεσβεύουν μια σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική. Πολλαπλά ανησυχητικό είναι το αποτέλεσμα της Χρυσής Αυγής, που δείχνει τις επιπτώσεις της κρίσης, μια ιδιότυπη «πολιτικοϊδεολογική λουμπενοποίηση» και αναδίπλωση σε συντηρητικές και αυταρχικές λογικές τμήματος των μικροαστικών και λαϊκών στρωμάτων, τη συνειδητή επένδυση των καθεστωτικών κομμάτων στο ρατσισμό και την αντιμεταναστευτική υστερία, αλλά και σημαντικά ελλείμματα ως προς την παρέμβαση της Αριστεράς.
3. Οι εκλογές αποτυπώνουν όμως και μια σημαντική ενίσχυση της Αριστεράς και αυτό δίνει έναν ιδιαίτερο αριστερόστροφο χρωματισμό στο σύνολο εκλογικό αποτέλεσμα. Η συνολική αύξηση της Αριστεράς, σε συνδυασμό με την καταβαράθρωση του δικομματισμού, είναι αναμφίβολα θετική εξέλιξη και αποτελεί ένδειξη ότι ακόμη και στο ναρκοθετημένο τοπίο των εκλογών, μπορούν να αποτυπωθούν οι δυναμικές της ταξικής πάλης. Αποτυπώθηκε η διάθεση μεγάλου μέρους της κοινωνίας για απόρριψη των μνημονίων και για αποτροπή της κοινωνικής καταστροφής.
4.Η σημαντική εκλογική επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ αποτυπώνει και τις κοινωνικές δυναμικές που καταγράφηκαν το περασμένο διάστημα, αλλά και τον τρόπο που έθεσε το ερώτημα της κυβερνητικής εξουσίας μιας ενωμένης Αριστεράς. Ωστόσο ο τρόπος που θέτει ο ΣΥΡΙΖΑ το αίτημα της «αριστερής διακυβέρνησης» δεν απαντά στις προκλήσεις της περιόδου. Είναι μια πρόταση διαχείρισης, που χαϊδεύει τον αυθόρμητο μεταρρυθμισμό των λαϊκών μαζών και δεν τοποθετείται πάνω στα κρίσιμα ερωτήματα όπως είναι το χρέος, το ευρώ και η στάση απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το αίτημα της αριστερής κυβέρνησης σίγουρα σήμερα συναντά την προσδοκία των λαϊκών μαζών. Όμως, θα πρέπει να συνδεθεί με διαδικασίες ρήξεις και ανατροπής, διαφορετικά θα οδηγηθούμε σε νέες ήττες.
• Εάν η πρόταση για την «αριστερή κυβέρνηση» σημαίνει διεκδίκηση της πολιτικής και κυβερνητικής εξουσίας για ένα πρόγραμμα πραγματικών ρήξεων και ανατροπής, με κεντρικές αιχμές τη διαγραφή του χρέους, την έξοδο από ευρώ και ΕΕ, τις εθνικοποιήσεις σε συνδυασμό με την αναγκαία ταξική ανασυγκρότηση του λαϊκού κινήματος, της λαϊκής οργάνωσης και αυτοοργάνωσης απέναντι στις επιθέσεις από τη μεριά των δυνάμεων του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού, εάν περιλαμβάνει όλη την αναγκαία έμφαση στους αγώνες, τα κινήματα, τις καταλήψεις εργοστασίων, τα πειράματα αυτοδιαχείρισης, τότε ναι μια τέτοια προσπάθεια πρέπει να αγκαλιαστεί ολόψυχα από όλη την Αριστερά και όλο το λαϊκό κίνημα.
• Εάν, όμως, μιλάμε για μια «αριστερή διακυβέρνηση» απόπειρας αναδιαπραγμάτευσης της λιτότητας εντός των ασφυκτικών ορίων της ΟΝΕ και της ΕΕ που αργά ή γρήγορα θα κληθεί να εφαρμόσει αντιλαϊκές πολιτικές, τότε μιλάμε για μια διαδικασία που θα διαψεύσει τις λαϊκές προσδοκίες.
5. Την ίδια ώρα το ΚΚΕ υφίσταται τις συνέπειες της βαθιά εσφαλμένης πολιτικής γραμμής του. Η αθροιστική άνοδός του σε ποσοστό και ψήφους δεν μπορεί να καλύψει τις απώλειες σε μεγάλες περιφέρειες όπως η ευρύτερη Αττική και βέβαια την τεράστια ανατροπή του εσωτερικού συσχετισμού της Αριστεράς. Αποτυπώνει τη διασπαστική στάση στους αγώνες, την άρνησή του να πει ότι μπορεί να υπάρξει μια άλλη κατεύθυνση, την απροθυμία του να δώσει μια θετική διέξοδο, την υπονόμευση κάθε προσπάθειας για κοινή δράση της Αριστεράς, τη λογική ότι δεν μπορούν να υπάρξουν αλλαγές και ανατροπές σε φιλολαϊκή κατεύθυνση.
6. Το αποτέλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αναμφίβολα ήταν κατώτερο των προσδοκιών και των δυνατοτήτων. Παρότι υπάρχει μια σημαντική αριθμητική άνοδος σε σχέση με τις εκλογές του 2009, εντούτοις η δυναμική των αυτοδιοικητικών δεν ενισχύθηκε, ενώ φάνηκε ότι παρά την πολύ καλή προεκλογική δουλειά που έγινε, στο τέλος δεν αντέξαμε μεγάλο μέρος της πίεσης από την επίσημη Αριστερά. Έλλειψε μια περισσότερο μάχιμη και επεξεργασμένη θέση για το αναγκαίο σήμερα αριστερό μέτωπο ανατροπής. Δεν μπορέσαμε να σταθούμε όσο πειστικά έπρεπε στο ερώτημα για την αριστερή κυβέρνηση. Δεν μπορέσαμε από το ερώτημα ναι ή όχι στην κυβέρνηση της Αριστεράς, να πάμε στο ερώτημα ποιο πρόγραμμα για χρέος και ευρώ, ποια σχέση με το λαϊκό κίνημα και ποια εξουσία θα συμπυκνώνει αυτή η κυβέρνηση. Ωστόσο, αναμφίβολα θετικό είναι το γεγονός ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν ο μόνος χώρος που σε όλη την προεκλογική περίοδο επίμονα και συστηματικά επέμεινε στο ζήτημα του «άλλου δρόμου» για την ελληνική κοινωνία.
7. Ο χώρος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει απέναντι στις νέες μεγάλες μάχες που ανοίγονται να σταθεί αποφασιστικά και αυτοκριτικά. Να βγάλει τα συμπεράσματα από τη μεγάλη μάχη και να δει τι πρέπει να γίνει για να παραμείνει δύναμη ανατρεπτικής ανασύνθεσης του τοπίου της Αριστεράς. Αυτό περνάει από τα ακόλουθα βήματα.
Πρώτον, χρειάζεται ακόμη μεγαλύτερη αποσαφήνιση της πολιτικής γραμμής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με βάση τις νέες ιστορικές προκλήσεις που τίθενται. Χρειάζεται βάθεμα στην επεξεργασία της στρατηγικής του άλλου δρόμου, με έμφαση όχι μόνο στην αναγκαία διαγραφή του χρέους, την έξοδο από ευρώ και ΕΕ, αλλά και στο εναλλακτικό παραγωγικό πρότυπο και το αίτημα της παραγωγικής ανασυγκρότησης σε σοσιαλιστική κατεύθυνση. Παράλληλα, απαιτείται σαφής τοποθέτηση για το θέμα της εξουσίας και αναμέτρηση πραγματική με το ερώτημα μιας σύγχρονης επαναστατικής στρατηγικής. Αντί για «εύκολη» φραστική απόρριψη της θέσης για κυβέρνηση της Αριστεράς, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να έχει σοβαρή και συγκροτημένη τοποθέτηση για το περιεχόμενο αυτής της κυβέρνησης, για τις αναγκαίες τομές που πρέπει να κάνει (καταγγελία δανειακής σύμβασης, διαγραφή χρέους, άμεση έξοδος από ευρώ, εθνικοποιήσεις, ριζική αναδιανομή εισοδήματος), για το πώς πρέπει να στηρίζεται σε ένα ρωμαλέο λαϊκό κίνημα, με το συσχετισμό «από τα κάτω» να είναι παραπάνω από κρίσιμος, για το πώς μπορεί να αποτελέσει μια τέτοια διεργασία αφετηρία όχι μόνο για την επιβίωση της κοινωνίας αλλά και για την εκκίνηση ιστορικά πρωτότυπων μορφών κοινωνικού μετασχηματισμού και ανατροπής. Το βάθεμα της επεξεργασίας και της τοποθέτησης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα πρέπει να συνδυαστεί με έναν προς τα έξω λόγο πιο σαφή, πιο συγκεκριμένο, πιο προσανατολισμένο στα ερωτήματα του κόσμου, περισσότερο λαϊκό, χωρίς περιττούς βερμπαλισμούς.
Δεύτερον, χρειάζεται εμμονή στο στόχο του Αγωνιστικού Μετώπου Ρήξης και Ανατροπής, στο περιεχόμενο και τις μορφές οργάνωσης που πρέπει να έχει, στην πλατιά συζήτηση και την κοινή δράση του κόσμου της Αριστεράς και του Αγώνα.
Τρίτον, χρειάζεται να δοθεί μια κατεύθυνση αξιοποίησης της εκλογικής δυναμικής της Αριστεράς ως κοινωνικής και πολιτικής δυναμικής, σε κάθε επίπεδο, στα συνδικάτα, στις πλατείες, στο εργατικό και νεολαΐστικο κίνημα, στην αντιφασιστική πάλη. Το να δείξουμε τη δύναμή μας με ακόμη μεγαλύτερη απειθαρχία και ανυπακοή στην κυρίαρχη πολιτική, είναι ένα στίγμα που πρέπει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να το περιγράψει και εκεί να καλέσει τώρα σε κοινή δράση και την υπόλοιπη Αριστερά.
Τέταρτον, χρειάζεται η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συγκροτημένα και σε συντονισμό με την υπόλοιπη Αριστερά να δει πώς μπορεί να υπάρξει αποτελεσματική απάντηση απέναντι στους φασίστες. Όχι μόνο με τη μορφή της αυτοάμυνας απέναντι στις κάθε λογής προκλήσεις, αλλά και ως προσπάθεια να μπορέσουμε να ξανακερδίσουμε ανθρώπους που στράφηκαν προς τα εκεί θεωρώντας τους φασίστες αντισυστημική επιλογή. Σε κάθε περίπτωση χρειαζόμαστε και μια μάχιμη γραμμή για το μεταναστευτικό που να απαντάει στο ρατσισμό, χωρίς να μένει σε μια γενικόλογη κατεύθυνση αλληλεγγύης.
Πέμπτον, χρειάζεται η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να επιμείνει τολμηρά σε μια μετωπική κατεύθυνση. Η συζήτηση με τους σ. από το ΜΑΑ, αλλά και με άλλους ανένταχτους αγωνιστές και με κόσμο που τυχόν θα απελευθερωθεί από το ΚΚΕ, με κόσμο από την ιστορική επαναστατική Αριστερά πρέπει να συνεχιστεί. Εδώ και τώρα πρέπει να υπάρξει δημόσια πρόταση – κάλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για πολιτική και εκλογική συνεργασία στη βάση ενός μάχιμου πλαισίου που να αναδεικνύει την κεντρικότητα της ρήξης με ευρώ και ΕΕ.
Έκτον, η συζήτηση στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να ανοίξει με τον πιο πλατύ και δημοκρατικό τρόπο. Σε αντίθεση με προηγούμενες φάσεις, όπου ο κύριος όγκος της συζήτησης έγινε στην ΚΣΕ, τώρα πρέπει να ανοίξει μέσα στη βάση, μέσα στις συνελεύσεις, μέσα στο πανελλαδικό συντονιστικό.
8. Ως Αριστερή Ανασύνθεση εκτιμούμε ότι σήμερα είναι που πρέπει να δούμε, με τον πιο μάχιμο και ουσιαστικό τρόπο και το ζήτημα της σύνδεσης ανάμεσα στο αναγκαίο αριστερό μέτωπο ανατροπής και συνολικά τις διαδικασίες μετωπικής συγκρότησης και το αίτημα της επαναστατικής ανανέωσης της κομμουνιστικής στρατηγικής. Δεν μπορεί να υπάρξει σήμερα νικηφόρα Αριστερά, ικανή να ηγηθεί μιας ευρύτερης συσπείρωσης κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, σε μια ιστορικά πρωτόγνωρη δυναμική ανατροπών και ρήξεων, χωρίς και ένα επαναστατικά ανανεωμένο κομμουνιστικό ρεύμα, ιδίως με δεδομένη την οριακή στρατηγική κρίση του ΚΚΕ. Οι δυνάμεις που αναφέρονται σε αυτό το στόχο, δεν έχουν την πολυτέλεια ούτε να τον προσπερνούν ούτε να αυταπατώνται ότι θα τον απαντήσουν με αυτόκεντρες και αυτοαναφορικές διεργασίες.
9. Σε κάθε περίπτωση μπροστά μας ανοίγονται ιστορικά πρωτόγνωρες διεργασίες μέσα στον παρατεταμένο λαϊκό ξεσηκωμό της τελευταίας διετίας. Ο κόσμος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο κόσμος της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, ο κόσμος της επιμονής στον μαχητικό αγώνα και στον επαναστατικό δρόμο, δεν πρέπει να αισθάνεται απογοήτευση. Χωρίς τη δικιά του δράση, συμβολή και παρέμβαση, χωρίς την πλάτη που έβαλε στο λαϊκό ξεσηκωμό, χωρίς την αδιαπραγμάτευτη υπεράσπιση όλων των μορφών της λαϊκής οργής, χωρίς την επιμονή του να προβάλλει τους στόχους του άλλου δρόμου και του αναγκαίου προγράμματος πάλης, χωρίς τη συμβολή του στην κοινή δράση της Αριστεράς, δεν θα είχαμε φτάσει στο σημερινό σημείο.
Σήμερα, περισσότερο παρά ποτέ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει την ευθύνη με το λόγο, τις μετωπικές πρωτοβουλίες, την πολιτική της συγκρότηση να συμβάλει στο να υπάρξει εκείνη η Αριστερά που με το πρόγραμμα, την επιμονή της στο δρόμο της ρήξης, τη συμβολή της στη λαϊκή αυτοοργάνωση θα μπορέσει να λειτουργήσει ως η ραχοκοκαλιά του νικηφόρου λαϊκού ξεσηκωμού Επιμένοντας στον άλλο δρόμο της ρήξης με χρέος, ευρώ και ΕΕ, μιλώντας για το τι σημαίνει πραγματικά να έρθει ο λαός στην εξουσία, στηρίζοντας την οργάνωση του λαού σε συλλογικό υποκείμενο της δικής του χειραφέτησης. Για να μη διαψευστεί η ελπίδα, για να ανοίξουν πρωτόγνωροι δρόμοι χειραφέτησης και μετασχηματισμού.
Αθήνα 9 Μάη 2012
Το πανελλαδικό γραφείο της Αριστερής Ανασύνθεσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου