Κάτω από το βάρος της διαρκούς εξαθλίωσης και καταπίεσης του εκμεταλλευτικού καθεστώτος και των δομών της διαμεσολάβησης και της εκπροσώπησης που το συντηρούν και το αναπαράγουν, χιλιάδες μάζες εργαζομένων, απόκληρων και νέων δίχως αύριο και προοπτική αρνούνται να συνεχίσουν να ζουν όπως πρώτα, προτάσσοντας τη διαρκή ρήξη και αντιπαράθεση, μέχρι τη νίκη.
Η πλημμυρίδα της οργής και αγανάκτησης για τους κλέφτες και τους απαλλοτριωτές της ζωής και των ονείρων, ανταμώνει με την αυτεξούσια θέληση στη συμμετοχή και τη δράση των συνελεύσεων στις πλατείες και τις γειτονιές, το πρόταγμα της άμεσης δημοκρατίας γίνεται προϋπόθεση για τα απελευθερωτικά χειραφετημένα χρόνια του μέλλοντός μας.
Το πάθος, η εμμονή και η θέληση για αλλαγή των πάντων ρηγματώνουν τις στέρεες βάσεις για την αναπαραγωγή της κυρίαρχης συνείδησης, κάνουν ανενεργά τα «ανατρεπτικά» σχέδια επί χάρτου, αρνούνται τον σωτηριολογικό μεσσιανισμό της ιδεολογικής αυθεντίας, ακυρώνουν τους ειδικούς και την ανάθεση, αναδεικνύουν την καθολική ανθρώπινη ουσία ως συλλογική πρωτοπορία για το σπάσιμο της εκμεταλλευτικής αλυσίδας.
Οι ελεεινοί εκπρόσωποι των συμφερόντων τους, γραφειοκράτες αντιπρόσωποι της εργαζόμενης πλειοψηφίας, διαισθανόμενοι την αρχή του τέλους που τους περιμένει, ματαιοπονούν και ελπίζουν για μια αναβάθμιση στη συνείδηση του κόσμου της εργασίας που τους λοιδορεί και αντιμάχεται, ανακοινώνοντας «αγωνιστικά» πλάνα που δεν μπορούν και ούτε θέλουν να υλοποιήσουν. Το «να φύγουν όλοι», ως συνολική απαίτηση των ανυπότακτων όλης της κοινωνίας τούς αναλογεί αποκλειστικά στο βαθμό που στήριξαν και διαιώνισαν το καθεστώς της υποδούλωσης των εργαζομένων στις ορέξεις της ταξικής κυριαρχίας.
Είναι επίκαιρο τώρα πια όσο ποτέ άλλοτε η απαίτηση αυτή να πάρει τα χαρακτηριστικά μιας πραγματικής ρήξης με το σύστημα της κάθετης και ιεραρχικής οργάνωσης του συνδικαλιστικού κινήματος, αμφισβητώντας το ριζικά. Ήρθε η ώρα να δημιουργήσουμε το αντίπαλο δέος της οριζόντιας δομής των συνελεύσεων, επιχειρησιακών-κλαδικών σωματείων, επιτροπών ανέργων και επισφαλών εργαζομένων, με τους αιρετούς-κληρωτούς και περιοδικά ανακλητούς από το σύνολο των συμμετεχόντων εκπροσώπους. Ως αρχή της τελικής πράξης αποχώρησης από τον προηγούμενο σχηματισμό να ορισθούν οι αποφάσεις των συνελεύσεων ανά χώρο και κλάδο που θα άρει το δικαίωμα της εκπροσώπησης από τα όργανα των γραφειοκρατών, μαζί με τη συγκέντρωση υπογραφών και άλλων μέσων που θα αναδεικνύουν τη «χαμένη τους τιμή» και την «απώλεια» της εμπιστοσύνης εκ μέρους μας.
Ο κοινωνικός χαρακτήρας της παραγωγής και η ιδιοποίηση από τα αφεντικά και το κράτος του αποτελέσματος της, κάνουν επίκαιρη την ανάγκη για δημιουργία αυτοοργανομένων και αυτοδιαχειριζόμενων δομών σε βασικούς τομείς όπως: υγεία, παιδεία, κατοικία, μαζικές μεταφορές, καθώς και την κατάκτηση του ελέγχου των επιχειρήσεων που χρεοκοπούν και στις οποίες εκβιάζουν με απολύσεις οι εργοδότες, προτάσσοντας παράλληλα τη ριζική μείωση του χρόνου εργασίας ως προϋπόθεση επανάκτησης της χαμένης μας ζωής. Τότε θα φύγουν όπως πρέπει...
Βασίλης Διαμάντης
Από την έκτακτη έκδοση της εργατικής εφημερίδας ΔΡΑΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου